Esther schreef op woensdag 17 mei 2006, 19:14:


Ja Es, achteraf gezien was Shiny een getraumatiseerd paard.
De vorige eigenares heeft hem gekocht uit medelijden omdat hij stond te verpieteren in een klein achteraf stalletje, op zijn rug en achterbenen overdekt met striemen van de fijne behandeling en lidtekens van prikkeldraad omdat hij daar in vast gezeten heeft, zo vertelde ze me....veel later....Een leidtouw op zijn rug leggen was toen genoeg voor paniek. We zijn inderdaad samen van ver gekomen.
Nu je het zegt vindt ie op stal net zoiets als in de trailer staan, hij doet het zonder problemen, maar hij wil er veel liever uit.
Omdat een stal niet rijdt, tolereert hij het, denk ik. ( Niet alleen daarom geen stal he :) )
Onder het rijden kan ik niet wat ik op stal wel kan, bij hem zijn en zeggen dat het goed en er niks aan de hand is en hoofd laag vragen om hem te kalmeren. Ik hoop dat nooit gedwongen wordt, vanuit een lijfsbehoud situatie, om hem kostte wat kost in de trailer te krijgen. Ik zou dan wel heel erg door de mand vallen. Ik heb dan de keus tussen verdoven of geweld.
Als jullie allemaal verdoven te gevaarlijk vinden, blijft er weinig anders over.... Mijn principes en zijn vertrouwen zijn dan wel een heel eind weg.
Toch heb ik nog geen seconde spijt gehad dat ik er toen op viel en hem gekocht heb. We hebben zo ontzettend veel geleerd, het contact zorgt ervoor dat hij mijn "once in a lifetime horse" is
Ik vraag me af of ik anders ooit op zoek was gegaan naar andere trainingsmethodes en ontdekt had hoe slim een paard werkelijk kan zijn.
Piet

Ik kan het bericht niet meer terugvinden, maar een tijdje geleden vroeg iemand hoe je je paard ongewenst grazen onderweg kunt afleren.

Het graasprobleem met Diesel is inmiddels opgelost, enerzijds doordat hij op de weide weer gras in overvloed heeft, anderzijds door een stukje opvoeding. Rowena en ik zijn er zelf op geklommen en we hadden het probleem binnen een paar buitenritten opgelost, waarbij we telkens zeggen : 1-0 voor Dies, 1-1 voor ons enz. Er waren rijders bij waarbij het 26-1 voor Dies was hoor nou, dat kan natuurlijk niet.

Je kunt twee dingen doen wanneer je paard telkens met zijn hoofd in het gras duikt : Hem aan één teugel ophijsen en hem heel hard aansporen of hem vóór zijn in zijn poging.

Het laatste werkt natuurlijk het beste en is het meest paardvriendelijke, ik noem dat timen en je voorkomt dat je daarmee met je kantoorspierkracht moet gaan ophijsen (en da's zwaar met 600 kilo grasbeluste Haflinger onder je).

Je moet daarbij goed aanvoelen wat je paard van plan is, want je kunt het altijd zien/voelen aankomen wat hij van plan is. Zeg je dat je paard zo onverwachts reageert dat je het niet voelt aankomen dan ben je te weinig met hem verbonden want wanneer je bijvoorbeeld zit te kletsen met je buurrijder ben je te weinig met je paard bezig. De kunst is én om lekker ontspannen te kunnen kletsen of om je heen te kijken (2/3), én om toch nog bij je paard te zijn (1/3) en dat is wat velen niet kunnen, ik zie dat hier dagelijks in de les. Het heeft geen zin om de teugels dan maar strakker te houden, want dat is je probleem niet.
Je probleem is jouw timing !

Zo kun je je paard, wanneer zijn hoofd nog niet omlaag is maar hij wel al kijkt naar het gras, 'corrigeren' (eigenlijk is het nog geen corrigeren want hij heeft nog geen fout gemaakt, maar ik wist geen ander woord) door bijvoorbeeld één teugel naar je toe te halen , 'nee' te roepen en hem zodoende te laten weten dat je hem in de gaten hebt, want het is niet méér dan dat hoor. (En aan de reaktie van het paard zie je telkens weer : "Shit, ze heeft me in de gaten"....prachtig!)
Je gaat op een gegeven moment leren het onderscheid te voelen tussen wanneer het paard alleen maar om zich heen kijkt en wanneer het paard kijkt naar het gras.

Komt dat hoofd eenmaal onder een bepaald punt omlaag dat is het hijsen geblazen. Bij mijn koudbloeden werkt het niet wanneer je aan twee teugels trekt om ze te stoppen of omhoog te trekken; ze zetten gewoon die nek op slot en jij hebt het nakijken. Eén teugel echter brengt dat hoofd heel even uit evenwicht waardoor je een ingang hebt om het hoofd omhoog te krijgen. Jaja, ook zonder bit!
Van mij mogen de rijders daarbij wél zo hard mogelijk aansporen als ze kunnen , dat zijn zo'n beetje de enige momenten dat wij aansporen waarbij geldt : Beter éénmaal hard, dan 6 keer zacht, want daar wordt je paard ook niet wijzer van.
Waarbij ik absoluut wel vind : Eigenlijk wordt het paard dan gestraft voor de slechte timing en de inconsequentie van de rijder, ik ben me daarvan bewust, maar je moet érgens kunnen beginnen....

Groet, Pien