Esther schreef op donderdag 18 mei 2006, 8:01:


Het beste kun je JKK bestrijden zolang het nog rozetten zijn. De ragfork haalt dan een hele kluit uit de grond, zonder risico op afbreken van wortels, en als je dan de kluit even uitschudt valt de aarde weer terug en blijft er geen gat over, en heb de de complete JKK-plant te pakken.

Bij volgroeide JKK-planten die meer dan een meter hoog zijn zul je meerdere keren moeten steken, met een groter risico dat er worteldelen achterblijven.
Ook in dat geval is het nog geen vergeefse moeite, want het duurt erg lang voordat zich uit zo'n worteldeel weer een nieuwe bloeiende plant heeft gevormd, veeeeeel langer dan wanneer je de bloemetjes afknipt, bladeren stript, etc.

Wat het "verstoren van de bodem" betreft: Tsja, het is nou eenmaal een wei. Het JKK was er al eerder dan de ragfork, nietwaar? Als ik in onze wei rondkijk dan is 99% van de "bodemverstoring" het gevolg van paardenhoeven, die al dan niet sliding-stops makend, enorme oppervlakken blootliggende aarde hebben achtergelaten, molshopen, etc. Ik moet wel heel enthousiast met de ragfork te keer gaan om deze "bodemverstoring" te evenaren.
En nogmaals, als je de plant vroeg in het rozet-stadium aanpakt dan blijft er nauwelijks of geen verstoorde bodem, wortels, zaad, etc. achter.

Trouwens, ook bij andere vormen van bestrijding van het JKK wil je alsnog, als de plant dood is, de restanten verwijderen... en zit je ook weer met bodemschade.

De ragfork blijft, ondanks allerlei experimenten, onze favoriet tegen het kruiskruid, en dat is nou net de reden waarom we hem nog steeds verkopen. Groot voordeel is dat je, als je plant aanpakt, er in EEN keer voor het hele seizoen van af bent, zelfs als er wortelresten achterblijven. Geen wekelijks terugkerende ronde om bloemen te knippen, geen dode vergiftigde planten die je naderhand alsnog uit de wei moet halen met risico dat je her en der wat vergeet, geen pluisjes die de warme lucht uit de brander benutten om als een raket op te stijgen, etc. Wie een beter idee heeft moet het maar zeggen.


JKK is nogal goed om bloemen te maken, ook bij (of zelfs JUIST bij) schade aan de plant. We hebben zelf diverse experimenten gedaan met uitgetrokken planten (volledig vermorzelen, uit laten drogen, aanbranden, etc.) maar het is verbijsterend hoe goed de gerooide plant ondanks alle martelingen toch weer kans ziet bloemen te produceren, zelfs als hij in stukken uiteengereten op een betonnen plaat in de zon ligt te bakken.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op donderdag 18 mei 2006, 12:21:


Risico op afbreken van de wortels is er altijd, maar het minste als de grond goed los is. Er zijn testen mee gedaan in het rozetstadium, en het bleek dat ca 43 % nieuwe planten maakten, en 57 % was dood. Probleem met de 43 % is dat er meerdere nieuwe planten komen, in het rozet stadium maakt JKK meer nieuwe planten als in het "uitgegroeide" stadium. In het uitgegroeide stadium is de meeste energie verbruikt om zaad te gaan zetten.

Het gaat niet om het worteldeel op zich, het kan gebeuren dat een nieuwe rozet dus op een hele andere plek opkomt dan waar je hem verwacht omdat JKK zich vegetatief kan gaan verspreiden. ( o.a. Poole en Cairns)


Was het maar zo simpel, punt is idd de paardenwei, die wordt echt snel verstoord, even racen en een sliding. Een goede dichte grasmat is erg moeilijk te verwezenlijken. Maar feit blijft dus dat de wortelresten uit rozetstadium meer nieuwe scheuten maken dan een volwassen plant. Helaas.


Absoluut waar. gedroogde planten verliezen hun smaak en geur.


Ja ongelooflijk is dat he, ook door vraat bijv van de rups, de hele plant is er op aangepast om gewoon verder te groeien en kan overjarig worden. De kever lijkt het beter te doen, en de zaadvlieg ook. De zaadvlieg boort zich als het ware in het bloemhoofd en eet de zaadjes.
Ik hoop dat we het schapenproject van de grond krijgen, begrazing door schapen blijkt het meest effectief, voor Nederland moet dit onderzocht worden of deze methode bruikbaar is. Ook apart dat jonge schapen anders eten dan oude schapen. Oude schapen eten het hart van de plant, jonge schapen knabbelen wat aan de randen.

Esther