Christel Provaas schreef op vrijdag 19 mei 2006, 9:34:


Helemaal mee eens, een onervaren paard op die manier vervoeren zoals wij gedaan hebben, dat kan gewoon niet, dat is vragen om moeilijkheden. Daar geef ik je helemaal gelijk in!
Het was ook de bedoeling dat ze eerst trailermak gemaakt zou worden, zoals we met alles heel geleidelijk gedaan hebben, maar moeten is ook wat....... Even ter info: mijn paard stond de laatste keer bij een boer. Ze werd elke dag volledig inelkaar getrapt door een oversexte ruin, ze mocht niet apart staan. Uit pure noodzaak EN in overleg met mijn toenmalige dierenarts hebben we haar daar regelrecht weggestolen. Mijn paardje was toen heel erg ziek, bij die boer had ze geen mogelijkheden te herstellen om van haar zware blessures. Ze kreeg wat tegen de pijn en de stress en we hebben het gelukkig zonder ongelukken doorstaan.
Ik heb helaas ontzettend veel pech gehad met de pensionstallingen waar mijn paard gestaan heeft. Als het moet, krijg ik haar wel weer zonder problemen in de trailer, Indy volgt zolang ik voorop loop, maar ik moet wel bij haar blijven, dan gaat het prima.
Groeten,
Monique

vreselijk, zondag gingen we op wedstrijd en nog geen vijf minuten op weg of er kwam een auto langs met een sport uitlaatje. en wat er toen gebeurde....... de hele trailer ging op en neer. de auto kwam zelfs van de grond af.
ik sprong uit de auto en rukte de deur open en verwachte minstens dat ze ondersteboven lag of zo. maar dat was niet het geval.

ze was gaan schoppen. zo hard dat de pennen van de achterstang zijn afgebroken. en daarna begon ze tegen de klep aan te slaan. ik kroop bij haar in de trailer en kalmeerde haar. toen stopte ze met slaan maar zodra er weer een auto langskwam begon ze weer. als ik bij haar stond kalmeerde ze gelukkig snel weer.

zodra ik uit de trailer stapte begon ze weer te slaan, oftewel ik mocht niet weg van haar. normaal zou ik hier niet aan toegeven maar omdat er geen achterstang meer was was ik bang dat ze de klep eruit zou slaan, en dat naast de snelweg. dat was dus geen optie dus ik bleef bij haar staan. we zijn omgedraaid en terug naar huis gegaan en toen kwam voor mij de grootste schok,

toen we haar ogenschijnlijk kalm uit de trailer haalde waren haar achterbenen helemaal stuk. aangezien ze geen hoge beschermers omwil had ze lage om en haar hakken waren nu helemaal ontveld. dierenarts erbij en ze moest stevig aan de antibiotica en 3 maal daags afspuiten en insmeren met een of andere gel.

door bij haar te gaan staan in de trailer heb ik haar angst enorm bevestigd en door toe te staan dat ze haar hoofd tegen me aan legde heb ik natuurlijk nog meer gezegd van ja meisje je hebt helemaal gelijk het is verschrikkelijk wat er zojuist gebeurd is.

valous is echt een ontzettende bloedkikker en ik durf haar nu niet meer in een trailer te zetten. de trailer is nog steeds niet eng voor haar en ik krijg haar er wel in maar als er weer enge geluiden komen dan denk ik dat ze toch weer aan het schoppen gaat,

aan de hand en onder het zadel is ze niet echt bang voor enge geluiden. ze kijkt er naar en snurkt eens en loopt dan gewoon door. maar in de trailer gaat het dus helemaal mis.

eerdere adviezen op een ander forum waren
- gas geven als ze gaat trappen want dan heeft ze haar evenwicht nodig
- paard in de trailer zetten en met een brommer rondjes eromheen rijden
- kalmerings middelen geven en gewoon doorgaan met trailer rijden

en vanuit een trailer expert
- geluiden opnemen en laten horen als ze eten krijgt

ik denk niet dat ik het aankan om gas te geven als ze in paniek is want ik denk dat het dan nog enger voor haar wordt.

met een brommer rondjes eromheen lijkt me ook zo eng want als ze gaat schoppen bezeert ze zich toch weer aan haar achterbenen of de trailer nu rijdt of stilstaat.

ik wil niet dat mijn paard als een halve junk in de trailer staat want dan leert ze nooit dat de geluiden niet eng zijn.

en als ik het geluid opneem voor het eten en ze hoort het geluid en krijgt geen eten gaat ze dan uit nijd niet schoppen?

wie heeft er nog andere tips of ideeen.

groetjes silvy

Ik heb niet een eigen wei, ik sta op een pensionstal, dus ze zien me al aankomen met het verzoek heel de wei om te ploegen en opnieuw in te zaaien.

Daarnaast is mijn pony IR, dus moet haar eten beperkt worden (ze heeft absoluut geen eigen rem). Zelfs op een grasloos land met alleen hooi (uiteraard meerdere keren per dag daar neergelegd) raakt zij hoefbevangen. Het is echt een heel gedoe om dit te voorkomen, daar het naast eten ook samenhangt met hormonen (hengstigheid en verharen).

Hallo,
Woensdag avond had Indy iecht ets vreemds..... Kom ik na een hele dag vergaderingen thuis, zie ik Indy naar me toe strompelen: haar linker achterhoef onbewegelijk, muurvast! Hoe ze dat nu weer voor elkaar gekregen heeft..... Ik heb maar gelijk onze dorpstherapeut gebeld die er binnen een kwartier was. Hij mompelt wat, doet een simpele greep en mevrouw kon er na twee seconden weer op staan en er op lopen. Op de een of andere manier had ze zich zo rottig verstapt dat ze haar hoef niet meer kon bewegen. Indy loppt nog een beetje voorzichtig, maar ze draaft er al weer op los. Maar goed dat deze meneer er is, hij mag van mij 150 jaar oud worden! :)
'Tis ook altijd wat........
Groeten,
Monique

Ik wil mijn paard niet "voor" zijn. Dat zou betekenen dat IK de verantwoording moet dragen voor háár probleem en altijd op moet letten. Daar pas ik voor. Ik heb het volgende gedaan (met goed resultaat overigens)

Ik werk in fases: paard duikt naar beneden; ik steek de teugels naar voren (fase 1), maak aanspoorgeluid met mijn lippen (fase 2), vrije hand gaat omhoog (fase 3), vrije hand geeft met platte hand een klap op de zijkant schoft, wat een kletsend geluid maakt (fase 4).

Na dit een paar buitenritten consequent te hebben doorgevoerd, herinnert mijn paard zich bij fase 1, dat ik NU niet wil dat ie graseet.
Op gepaste tijden duw ik haar hoofd naar beneden en MAG ze gras eten.

Trea