eddy DRUPPEL schreef op zondag 21 mei 2006, 20:24:
> BEN EENS EEN KIJKJE GAAN NEMEN VOOR HET EERST IN 10 A 12 JAAR
> OP EEN EVENTING WEDSTRIJD NATIONAAL NIVEAU . En ik moet tot
> mijn spijt vaststellen dat er geen bal is verandert . Diezelfde
> lieve paardje had zijn taak vandaag vervuld. Wat mij en mijn
> vrouw tegen de borst stootte was het feit dat het vooral de
> vrouwelijke ruiters bleken te zijn en dan nog de jongste 'die
> het wreedst met hun paarden omgingen , de mannen in het algemeen waren zachter dan de vrouwen !!!!!!!!!!!!! De pretentie, hoogmoed , en het naast je schoenen lopen van ijdelheid waren echter de voornaamste kwaliteiten van de eventers waarvan 50% nederlanders. Ik wou kotsen.
Het meest verbazende aan deze verhalen vind ik dat de paarden het zo lijdzaam over zich heen laten komen. Ook ik heb een teiltje nodig hoor.
De jongsten die het wreedst met de dieren omgaan, daar heb ik ook vreselijk veel moeite mee, ik vraag me daar bij af wat voor soort begeleiding er is. Ik heb mijn opleiding gehad van mijn oude circustante, ik hoefde het niet in mijn hoofd te halen om wreed te zijn, ik ben nu een jaar of 40 verder, ( jajaja bijna 50) en ik haal het niet in mijn hoofd om wreed te zijn. Het is er ingestampt.
De belangrijkste les is vanaf het begin geweest een paard is ALTIJD sterker, de verbinding van ervaringen isvoor een paard OOK sterk. Die verbinding maakt gedrag. Moraal was eigenlijk dat alleen positieve beloning werkt. Zo heb ik ook leren rijden, eerst leren zitten, nix niet met teugels. Toen al clickerden we, weliswaar zonder clicker. Als een paard niet "luisterde" dan moet je creatief zijn. Nare situaties en pijn mag een paard niet verbinden was de les.
Bijzonder was het wel, oude circusmensen en mensen van de cavelerie er waren enorme verschillen. De cavelerie mensen waren erg op het uiterlijk, kadaverdicipline, we hadden een paard die dat dus ook echt niet pikte. Die moest je niet "opsluiten" met teugels, mijnheer de cavelerie dook ook met paard en al van de wal de beek in, de beek lag echt wel een meter of anderhalf tot 2 lager. Dit was een paard dat het niet lijdzaam over zich heen liet komen. De cavelerie waren "mannen", bij het circus was het gemengd, maar ook kinderen. Een ding kan ik de cavalerie nageven, de paarden glommen als spiegeltjes, dat ging echt met een witte handschoen over een paard, handschoen vies, overpoetsen!!
Ja we waren een bij elkaar geraapt zooitje. De een wil presteren, de ander een samenwerking, de duiker in de beek, die ging nooit meer op dat paard die van hem won. Maar heeft ook nooit meer een paard gedwongen die geen kant meer uit kon.
Esther
Warboel
