cornelie schreef op donderdag 19 mei 2005, 8:42:
> Nick Altena schreef op woensdag, 18 mei 2005, 23:30:
>> Eigenlijk zou dit geen probleem moeten zijn.
>> Jullie zijn toch niet bang voor je hoefsmid?
>>
>
> die vond ik geen probleem, maar mijn
> stalhouder/stalgenoten......
> Ik heb mijn paarden niet bij huis staan maar in pension. En
> pride liep vreselijk in het begin. Nou, elke dag uitgemaakt
> worden voor van alles en nog wat gaat je dan niet in de koude
> kleren zitten.
Klopt, dit vind ik gewoon het vreselijkste! Dat maak ik nog steeds elke dag mee.
Ik ben gewoon doorgegaan en uiteindelijk zijn er
> nog 2 die het nu zelf doen en is de rest toch wel erg
> nieuwsgierig.
Ik ben nog steeds de enige, maar enkele mensen houden mijn paard nauwlettend in de gaten, willen wel overstappen maar durven niet goed door die druk van buitenaf.
> Totdat ik begin april verhuisde naar een andere stal.......
> weer opnieuw beginnen. Ik heb ook niet meer de behoefte
> trouwens om mij te verdedigen, tenzij iemand een normale vraag
> stelt, dan geef ik daar ook gewoon antwoord op.
Zo ook bij mij. Als iemand oprecht geïnteresseerd lijkt geef ik verdere uitleg, anders niet; maar op den duur voel je je toch wel wat 'buitengesloten' in een groep waar je vroeger 'vrienden' dacht te hebben. Het sociaal contact verwatert snel en je lijkt alleen te zitten op een eiland met je paard. Heel moeilijk om dan toch nog vol te houden! Vorige week nog zei iemand me: je zal er binnenkort wel weer een ijzer MOETEN onderzetten. Ik kan me best inbeelden dat mensen zwichten na een tijd.
Maar wees gerust: ik ben het vooralsnog niet van plan!
Veel moed voor jou ook, Cornelie, WE ZULLEN DOORGAAN!
Groetjes
Perdida
Warboel
