jose schreef op dinsdag 6 juni 2006, 13:56:


dat kan wel beter, de andere kant is weer dat hij wel kan schakelen tussen arbeidstap verzameling arbeidstap, en in draf gaat op een tja ik noem het maar ingehouden ademteug en een kanteling van het bekken naar voren dus hij is op zich wel gevoelig maar schakelen in draf is nog wat lastig omdat ik idd wil dat hij pas gaat schakelen als hij een losse rug heeft, wat we nu doen is zodra hij omhoog komt en zijn rug drukt kuiten eraan handen harden( hihi vogeltjes net niet doodknijpen maar wel laten piepen...)en zodra hij geeft handen ontspannen en druk verminderen met kuiten (kunnen de volgeltjes weer normaal ademhalen). Het jammere is dat we nu dus niet aan schakelen toe komen.
Ina

Monique Meijer schreef op dinsdag 6 juni 2006, 12:54:


Hoi Monique, ik denk dat je moet wachten tot de hoef aangeeft geheel gezond te zijn.
En dan heel voorzichtig hielen verlagen, want die schouder heeft wellicht die hoge hielen nodig.
Succes

Grts Annemieke
Kijken met je handen!

jose schreef op dinsdag 6 juni 2006, 12:15:


Er is toch wel degelijk een verschil.
Slijtage van het eelt van de zool is net zoiets als slijtage aan de handen van een stratenmaker. Hij heeft geen last van die ruwe klinkers omdat dat eelt veel harder en stugger wordt dan zijn vel en heel snel weer aangroeit als er wat afgesleten is, omdat de natuur n..a.v. de hoeveelheid druk, de dikte van zijn eelt bepaalt. Eigenlijk hetzelfde als bij de straal. Gaat de slijtage toch harder dan trekt ie handschoenen aan. Zelfs al heeft hij altijd werkhandschoenen aan dan zal er toch eelt onstaan want ook door druk alleen , ontstaat eelt.
Met de zool van een paard net zo. Ga je nu die eeltlaag wegsnijden dan snijd je dus eigenlijk in z'n huid. (Niet helemaal exact wetenschappelijk beschreven, maar de vergelijking klopt in grote trekken), de zool zal dan eerst die "wond" gaan herstellen en daarna weer eelt willen maken, en als het zover is, ga je weer snijden.
De bedoeling is dat een paard op de binnenkant van de hoefwand (De buitenkant is weg vanwege de mustangrol) en op ongeveer een centimeter zool loopt.
Die centimeter zal dus eelt vormen,terwijl de voorkant van de zool nabij de punt van de straal hol getrokken zal worden door de bevestiging onder het hoefbeen dat ook hol is.
Is de hoefwand te lang, dan zal er dus geen, of heel moeilijk, een voet ontstaan die overal tegen bestand is.
Maar je zou er wel over kunnen denken, om niet alle druk in een keer op die zool terecht te laten komen, de hoefwand en de hiel iets, een mm ofzo, langer te laten dan "gelijk aan de zool". Niet als je paard al jaren op blote voeten loopt, maar als het allemaal nog wat vers is.

Piet

marielle schreef op dinsdag 6 juni 2006, 14:02:


Ik heb twee tinkers, en eentje van die twee is net een wandelende fanfare Ze eten precies hetzelfde en toch heeft de ene er meer "last" van dan de ander. Is wel de minst actieve van de twee..

Trea

Piet schreef op dinsdag 6 juni 2006, 14:44:

Nog even een aanvulling:
lopen op onregelmatig hobbelig hard terrein , zoals het pad bij Els, zorgt ervoor dat over de hele zool, niet alleen waar het paard op loopt, eelt zal onstaan.
Duidelijk is dus dat zo'n paard uiteindelijk "stone-crushing feet", dus voeten die overal tegen bestand zijn , zal krijgen.
piet

Tineke Nolet-Verdel schreef op dinsdag 6 juni 2006, 13:37:



Het gevaar van extra lopen op een randje hoefwand lijkt me dat, dat de witte lijn langzaam aan weer slechter word. Is het geen korte termijn oplossing, die na een jaartje een slechtere hoef opleverd? Eerst doen we er een jaar over om een goede hoef uit te laten groeien, dan door het langer laten van de hoefwand, doen je er ook weer een jaar over om een slechtere hoef te krijgen. Dat risiko zou ik niet willen lopen. Wel prima als anderen hun ervaringen hierover delen natuurlijk, en liefst de lange termijn ervaringen, hoe lang loopt je paard al op en randje hoefwand José? En waarom slijt het niet vanzelf weg?

Michiel