Spirithorses schreef op zaterdag 10 juni 2006, 8:35:


leuke dag gewenst Pien
Overigens nog even over je verzekeringsperikelen (sorry Eddy) de kortste klap is een ohrun basis opleiding van 20 lesuren en dan mag je wel een beroepsverzekering die alles dekt, vervolgens kun je je eigen gang gaan, verzekeringen richten zich uitsluiten op federatie kennis en houden geen enkele rekening met andersdenkenden waar je niet perse een diploma in kunt halen, zelfs de nieuwe opleiding tot westerninstrukteur (Deurne ook nog eens dik duizend euro) is discutabel, daarintegen het belachelijke ohrun papiertje wat is ingesteld om moeders te kunnen laten lesgeven aan het plaatselijke ponyrijvereniginkie wel geaccepteerd wordt als diploma voor verzekering, maar anyway veel plezier
Ina

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 10 juni 2006, 7:21:


...en niet anders dan ik vanaf reactie 1. schreef Eddy.

Vaardigheid en kennis zijn essentieel in het voorkomen van een ongeval en beperken van de schade. Beschemende kleding helpt bij het laatste. Bepaal verder zelf maar waar je het meeste belang aan hecht.

Het verplichten van de kleding en het verwaarlozen van de rest zijn in míjn ogen het paard achter de wagen spannen.
Ik zie dat als hetzelfde als verlichting op de parkeerplaats maar de paarden krankzinnig: een goed verlichte parkkerplaats ís veilig ja, niet ter discussie, doch een geestelijk en lichamelijk gezond paard nog veel veiliger.

Vergelijk het met mijn standpunt dat je eerst veilig en betrouwbaar moet kunnen afstappen voor je erop klimt. Dat je eerst moet kunnen stoppen voor je leert vertrekken.
Dat je eerst jezelf schoolt voor je bij een paard in de buurt komt.

Dat is mijn visie op basis van de ervaring in mijn leven bezien door mijn ogen. Andere persoon, andere perceptie van een ander leven.
Dát is waarom hier bij ons in principe niemand anders op onze paarden komt. Ook niet met opblaasbaar pak en integraalhelm. Tenzij, mits en maar is dat namelijk potentieel niet inherent veilig vanwege de factoren mens en paard. Dat is de inverse van waarom mijn 4-jarige Bor mit en maar, als en indien soms al pelo zonder helm te paard zit.
Kans en risico, regel en uitzondering: niet in een verplichting vatbaar.

HC

Huertecilla schreef op zaterdag 10 juni 2006, 10:55:


beste HC
tuurlijk allemaal leuk en je hebt gelijk, maar hoe dan?? Hoe klim je op een paard als je er nog nooit opgeklommen bent, via een boekje lukt het niet hoor, je zal ooit eens het in zijn echt moeten doen, hoe kom je er achter of paarden cq paardrijden iets is wat bij je past, je kan alle boeken van de wereld lezen maar die vertellen je uiteindelijk niets. Ooit komt er een moment dat je daadwerkelijk je zelf op een paard hijst, ik garandeer je dat dat altijd eerst gehannes betekend, het lijkt me eigenlijk vanzelfsprekend dat dat zo veilig mogelijk gebeurt, je kan niet alle mitsen en maren ondervangen paardrijden is altijd een risico, de weg oversteken ook. Hoeveel paarden heb jij verpest met het leren rijden? voordat je door had hoe het moest? Jij traint net zo lang totdat je elke stap beheerst of kunt voorspellen, of kunt controleren, grappig dat dat dus ook met vallen en op staan gaat, en uiteidelijk duidelijk maakt dat hoe kundig je ook bent je niet altijd alles kunt beheersen
Ina

epona schreef op zaterdag 10 juni 2006, 11:20:


Hoewel ik me met "HC" niet aangesproken voel wil ik je mijn gedachten hierover wel gecomprimeerd ventileren, temeer daar HC en ik in deze discussie tot dusver nogal op een lijn staan.

Voor mij is het "voor het eerst erop" natuurlijk bar lang geleden in beleving. Maar ik weet nog heel duidelijk dat het destijds de gewoonte was dat je eerst leerde erop en eraf komen (voltige was onderdeel van beginnersleren). Daarvoor nog moest je kijken, kijken, kijken, de bewegingen en logica werden uitgelegd, droogoefenen en nog eens kijken, kijken, kijken.
Vervolg van het leren bestond geheel uit zitlessen, op een betrouwbaar rustig paard in gecontroleerde omgeving, maar zonder teugels en stijgbeugels.
Pas als dat naar believen van de meer gevorderden was kwamen daar teugels bij en als je geluk had een zadel, want die dingen waren er destijds echt niet voor ieder paard.
Dit alles omkleed met dat je 2x zoveel tijd kwijt was met meehelpen verzorgen van de paarden en alles wat erbij hoort.

Een goed boek uit die tijd, Ken uw paard, van H. Treffers, zowaar ISBN: 9023580621, staat nog altijd gewaardeerd naast me op de plank al zijn mijn meningen en inzichten over met paarden omgaan op veel onderwerpen veranderd.

Ik heb geen paard verpest met leren rijden. Dat weet ik zeker.
Alleen al de vraag "hoeveel paarden heb je verpest met leren rijden" vind ik van een onzinnigheid getuigen waar ik geen woorden voor heb.
Ik vind het treurig dat dit soort grondig basisonderricht tot het verleden schijnt te behoren. Je hebt er veel meer aan dan aan welk beïntegraald ruimtepak ook.

Groeten, Egon
Here is my lens. You know my methods. - Sherlock Holmes.