Gisteren heb ik Mazir voor het eerst op een buitenrit gereden met 2 merries die hij al goed kent. Toch altijd wel spannend, zo'n eerste keer naar buiten.
De dochter van zijn oud-eigenaar heeft hem welgeteld één keer buiten gereden en dat was geen succes omdat zij erg gespannen was waardoor Mazir een trap tegen een voorbijrijdende auto gegeven heeft. Daarna durfde ze het niet meer en had Mazir de naam niet verkeersmak te zijn.
Goed, oké, erop dus en we zien wel. Uiteraard gelijk
bitloos, Mazir reageert op één vinger, dus daar maak ik me niet druk over.
Zelden een zo blij paard gezien, de hele weg oortjes naar voren en superbraaf ! (Wel Holly in de kont willen bijten, zo van 'loop eens door jij'....ook wel weer stoer voor een paard dat 2 weken geleden nog bang was van de andere paarden).
Moet wel zeggen dat hij inderdaad wat gespannen reageert op auto's en brommers, maar dat kan ook een stukje herinnering van die keer zijn, dat krijgen we er wel uit. Hij is zelfs langs een tractor met draaiende motor gelopen die langs de weg stil was gaan staan.Voordeel is dat al mijn andere paarden goed verkeersmak zijn, dus hij ziet aan hen dat er niks aan de hand is en hij neemt dat gedrag wel vanzelf over binnen een paar weken. Komt vanzelf.
Ik heb hem ook in een weide aan de weg gezet waar dagelijks veel landbouwmachines langskomen.
De hoeven deden het goed, ik merk niks aan zijn manier van lopen. Er zijn dus ook paarden die gelijk goed lopen nadat ze van de ijzers af komen. Nu is het wel zo dat Mazir bijna zijn hele leven onbeslagen is geweest en niet te lang op ijzers gestaan heeft. Hij heeft van die typische smalle Arabierenvoetjes. Voorlopig doen we nog rustig aan op het harde om niks te forceren (ow wat zou ik hem graag eens voluit willen voelen gaan, maar dat kan nog niet op deze harde ondergrond en we moeten mekaar eerst beter leren kennen, anders heeft hij alleen maar snelheid in zijn hoofd en dat is geen goed idee).
Er viel ons iets anders op:
Mazir was geen buitenpaard en is gewend om altijd maar over egale bakbodem te lopen en dát merk je....
Op een stenig paadje stuurde ik hem 40 cm omhoog in de berm en hij wist in eerste instantie werkelijk niet hoe hij boven moest komen, je zag hem echt worstelen met zijn lijf en zijn balans.Verder ben ik extra in karresporen gaan rijden om hem te 'dwingen' een goede balans te zoeken, op te letten en zijn voeten goed neer te zetten. Hij had ook helemaal niet in de gaten dat hij in de berm makkelijker liep als er een zeer stenig paadje was. Hij legde hij die verbinding nog niet.
Hij liep dat eerste half uur ernorm te zwalken en te zoeken, daarna ging het prima. Maar als ie naar rechts liep te kijken (ja geen wonder, zo'n paard wil álles zien....) belandden we in het veld rechts, haha.
Evy maakte terecht de opmerking dat paarden vaak worden verkocht als zijnde "niet meer geschikt voor de sport, maar wel voor de recreatie". Net alsof recreatie 'minder' is, of voor afgeschreven paarden en dat irriteert me wel eens.
Hier zie je dus een paard dat in de bak en alleen dressuurmatig gereden werd, keurig netjes aan de longe loopt, maar moeite heeft met ongelijk terrein, heuveltjes, geulen enzovoorts.
Een goede ervaring dus voor mijn nieuwe recreatiepaard.
José, we hadden het in onze longeerdiscussie over spierversterkende oefeningen, dít zijn dus de oefeningen die ik Mazir aanbied, op lange rechte stukken zijn weg en dus zijn balans leren vinden in alle soorten terrein. Naar rechts lopen kijken zonder in de greppel te belanden enzo.
Leuker dan schouderbinnenwaarts in de bak, als je het mij vraagt.
Ik moet er wel bij zeggen dat ik de osteopaat nog wil laten kijken naar zijn lijf, ik doe dat met de meeste nieuwe paarden want ik vind dat wanneer je je paard sterk en in conditie wilt brengen, je wel moet weten of ie het ook daadwerkelijk aankan. Da's wel zo eerlijk naar het paard toe.
Heerlijk gereden dus, ook al wat gegallopeerd (hij kan in een galopje terwijl de rest in een rustig drafje is en da's wel errug rielekst) en in de galop voel je de power die zo'n Volbloed heeft.
Maar hij bleef keurig bij me en had geen rare gedragingen of neigingen.
Erg fijn dus!
(Nick - hij blijft gewoon lekker bij ons, als het effe kan gaat dit paard nóóit meer bij ons weg!) Als je zo ver bent dat je er een paard bij kunt/wilt hebben zoek ik er wel een voor je.
Groet, Pien
Warboel
