Michiel schreef op dinsdag 13 juni 2006, 22:07:
> Nel Gommans schreef op dinsdag 13 juni 2006, 20:07:
>
>> Juist als je er zoveel mogelijk bij elkaar vangt, vangen ze

> gezamenlijk bij elkaar drijven. Nu ben ik nog wel benieuwd hoe
> dan elk paard afzonderlijk zijn voeten kan geven voor een bekap
> beurd. Zou dat zo zijn dat de bekapper bij dit wilde paard in
> een kleine box gaat staan en de gewoon de voeten oppakt???
Nee, niet in een box, maar afzonderlijk in een kraal. Dat is eigenlijk zo'n beetje het enige moment dat de paarden dan niet bijeen zijn. Het bekappen is een hele klus en de bekapper moet het niet erg vinden als hij door het paard de hele kraal doorgesleept wordt. Daarom ook was het zo moeilijk een bekapper te vinden; niemand die dit wilde doen.
Op zo'n moment kun je zo'n paard niet in de groep laten en niet 'inklemmen' zoals dat heet; tussen hekken insluiten om hem te behandelen/bekappen. En daarom ook wordt er zo min mogelijk gesold met de paarden, want vangen is meer stress dan wat ook.
Overigens kennen de paarden de beheerder en hij kent de meesten ook wel, dus dat stelt al een beetje gerust.
Op sommige andere plekken wordt gebruik gemaakt van apparatuur om de paarden te fixeren, (omlaag duwen, ik weet niet hoe dat heet) maar deze beheerder wil dat niet omdat dat nóg meer stress met zich meebrengt.
De paarden worden dagen voor zo'n happening al in een hoek van het terrein gedreven, er wordt een stroomdraad omheen gelegd en ze worden een paar dagen met rust gelaten om te wennen aan de stroomdraad. Na die paar dagen worden ze in een soort van fuik gedreven, met de hele groep, dus nooit alleen.
Het vangen zelf schijnt niet zo heel erg stressvol te zijn, juist doordat de paarden zo veel als maar kan bij elkaar gelaten worden.
Een paard alleen schiet alle kanten op, een groep paarden kruipt helemaal op elkaar en is één.
>> Een voor hem constante keuze tussen de
>> noodzaak voor een ingreep en het voorkomen van onnodig "vangen"
>> van een ziek of kreupel paard. De meeste "ziektes" genazen
>> vanzelf beter en sneller dan een spuitje van de DA. Hij gaf ook
>> aan dat hij steeds minder een DA nodig had omdat de paarden
>> voldoende weerstand hebben opgebouwd.
> Mooi dat dit zo gaat, die mensen zullen ook wel kennis hebben,
> bij welke blessures er absoluut stalrust nodig is .... "ja dat
> hebben we, die blessures bestaan niet" ha ha ... maar toch dit
> zou een mooie vraag zijn aan hen, toch? Hebben jullie die
> gesteld toevallig? Zou ook leuk zijn die dierenarts te kunnen
> mailen met dit soort vragen. Welke enstige blessures/ziektes
> hebben jullie gehad, wat was de behandeling en hoe is dat
> uitgepakt?
Stalrust kennen ze daar niet, ik denk niet dat je dat zo'n paard mag aandoen, alleen, weg van zijn groepsgenoten. Net als wat Nel al schrijft lossen de meeste ziektes en aandoeninkjes zich vanzelf op, soms duurt het wat langer, maar de keuze tussen stress om het dier te vangen of hem in de groep zelf vanuit zijn weerstand te laten genezen lijkt me niet zo moeilijk. We hebben foto's gezien van een ontstoken oog, het duurde even, maar het is vanzelf goed gekomen. Vergeet niet dat deze dieren veel sterker zijn en veel meer weerstand hebben dan het gemiddelde stalpaard. Zo loste een ringworminfectie zich vanzelf op door te wachten tot na de rui.
Verder hebben de paarden de beschikking over 300 a 400 soorten grassen, kruiden, struiken en bomen met elk een specifieke werking.
Die weten wel wat goed voor ze is.
Groet, Pien