Isabel schreef op maandag 19 juni 2006, 19:57:


Leuk, een naamgenoot.
Nee, niemand kan je bericht verwijderen, maar geeft niets, we doen allemaal wel eens iets fout.

Isabel

Tineke Nolet-Verdel schreef op maandag 19 juni 2006, 20:58:


Hi Tineke, in zijn weiland staat Chaser alleen. Alle buren hebben zowat paarden maar neuscontact is niet mogelijk. Ik weet het echt niet Tineke... wat ik wel zeker weet is dat het ieder jaar erger wordt. Die kootholtes (begint met korstvorming die loslaat, lijkt vreselijk op mok) en z'n gezicht waren vorig jaar ook beschadigd.... Alleen is het nu weer erger. Gezien z'n JMT behandelingen heeft ie geen verminderde weerstand. Sterker nog, ondanks de plekjes glimmen de haren als een gek! Eigenlijk ziet ie er picobello uit! De meeste beschadigingen heeft ie zelf gedaan hoor... dat kan ik wel zien. Ik kan hem echt niet in de roundpenn laten want hij staat naar dat lekkere hek te loeren! 1 sec. niet opletten en hij ramt er tegenaan...
Omdat de Culloide-gevoeligheid nu voor 75% eruit is vraag ik me af waarom hij dan nu nog zo'n ontzettende jeuk heeft....

Eh, z'n hals heeft wel degelijk van die 'haaientanden', is dik, warm, stijf en opgezwollen... Hij staat ook niet in megavet hoog gras.... beetje afgekloven weiland nu. De rest hebben we meegemaaid toen we gingen hooien...
Hij heeft alleen dat beetje gras, water en z'n Himalaya-liksteen....
Hij groeit volgens mij van de wind al 'dicht'.....
Als het niet anders is krijgt hij rijbak-arrest..... Dan gaat hij ook eens radicaal van het gras af.... en op hooi. Eens zien wat er dan gebeurd.
Wat een luxe-probleem dan! 2 hec. goed grasland en een paard wat er niet tegen kan? Wat een idee! ;-((

Groetjes,
Wil.

Spirit schreef op vrijdag 16 juni 2006, 17:30:

... Je voelt toch of het

neen, uiteraard heb ik getraind op de oneffen, brokkelstenen wegen hier. Hij struikelt regelmatig maar das al en dan vooral bergaf.


neen echt niet.


daar ging het nu net om. wij doen geen 30 maar 60 km en niemand kon mij zeggen of een onbeslagen paard gedurende 9 dagen gemiddeld dat aantal km aankan zonder overdreven slijtage. vandaar de extra vettec. hielp ook perfect maar bleef er spijtig genoeg niet aan. Vandaar de tijdelijke ijzers die er nu terug afgaan als de smid komt.

Kan best eens een dagje, maar doe ik dit

Als ik de 3 of 30 km doe is er bij het klimmen nooit een probleem. bij het terug naar beneden gaan loopt hij gevoeliger en korter.


de anderen zijn niet getraind voor langere afstand.


dat is het hem nu net. hij liep goed een hele tijd geleden en ging steeds vaker op de voorhand lopen, wat ik dus wel merkte. het is moeilijk om te weten of het dan aan de hoeven ligt of niet. HC heeft hem gezien en gezegd dat het niet de hoeven waren waar ik eigenlijk ook van overtuigd was. toen ik echter de ijzers er terug ondergezet had heb ik geen problemen meer gemerkt op de voorhand. vandaar mijn twijfel.
doe ik enne, ik kan wel iets hebben hoor.
gr
belinda

Annemieke Stuart schreef op maandag 19 juni 2006, 17:45:


Hoi Annemieke,

Net reageerde ik al op een eerdere mail, ik had de jouwe nog niet gelezen. Ik heb het net zoals jij ervaren allemaal.
Over de Monty Roberts methode, die vind ik zelf niet echt vernieuwend of veel beter dan de traditionele methode, enkel de join up is niet traditioneel. Ik vond het trouwens zeer goed dat er werd gezegd dat als een join up meer dan vijf minuten duurt er iets mis is! Als iedereen die wil joinuppen hier nu eens naar luistert is dat alvast een grote vooruitgang. En ook dat er gezegd werd dat het zeker geen alles-fixer is. Maar het plasticwennen en het trailerladen was zo traditioneel als wat, OK er wordt geen geweld gebruikt, maar het idee om een paard met zes man en ijzeren hekken in te sluiten is niet echt nieuw of natural, en belangrijker, helemaal niet zelf thuis in je uppie toe te passen. Je hebt trouwens ook nog een speciale buitenmaatse trailer nodig, die schaf je ook wel even aan.
Maar je hebt gelijk, je blik verruimen is altijd goed. En ik ging vooral om te supporteren voor NH in al z'n vormen, om de Bartelsen reden te geven om zo'n dingen te blijven organiseren, en zich verder in deze materie te verdiepen.

Groetjes,
Nathalie

marielle schreef op maandag 19 juni 2006, 17:54:


Ja, klopt Marielle, zo ging het nu ook ongeveer. Het was wel niet de eerste keer dat het paard op de trailer ging, Annemarie en de Engelse mannen waren hem de dag voordien thuis gaan ophalen. We weten niet hoe het daar gegaan is, hoewel er vast niks 'ergs' gebeurd zal zijn, de eigenaresse was er immers bij. Het paard gaf mij niet de indruk bang te zijn van de trailer, hij miste vroeger misschien wat leiderschap? Nu, ik kan het natuurlijk helemaal mis hebben, of misschien was de angst de dag voordien er wel geweest en al opgelost.
Als je zegt dat jij het zo zou doen, meen je dat ? Want dat vind ik nu het enorme nadeel aan deze methode. Kan jij een speciale driepaardstrailer regelen, en een paar goed op je ingespeelde mannen die met hekken sleuren? Dan vind ik Parelli handiger, dat doe je zelf alleen, met de trailer die je hebt, of met een wasplaats of opvoelbox of hoek van de stal of andermans paardenvrachtwagen die nog open staat of wat dan ook als je geen trailer hebt. (Tenminste zo heb ik het gedaan)

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Ik zal morgen even proberen een foto te maken.
Kan je die hier dan ook gewoon plaatsen?
Ik kijk wel even.

belinda defraene schreef op maandag 19 juni 2006, 21:16:


Hier hebben we misschien een antwoord op de vraag, waarom men ooit in de oudheid met hoefschoenen is begonnen ??
Dat paard in de vrije natuur loop gemiddeld 3km per uur, eet daarbij, is onbelast en in balans.

Wij mensen, willen dat het paard 6 á 7 km per uur stapt, beestje geen tijd krijgt om onderweg rustig te grazen en als het paard het goed getroffen heeft, lopen WIJ ZELF de helft van de tijd mee.
Van uit Duitsland heb ik mee gekregen, dat de ruiter minstens zo getraind en atletisch moet zijn als zijn/haar paard, om dergelijke prestaties te kunnen leveren.
NU begin ik te begrijpen wat ze daar mee bedoelden.

Nu lijkt het mij zelfs mogelijk, dat de hoeven van het paard, bij die afstanden en tijds duur, ook nog te snel slijten ook al zou het op zachte bodem lopen.

Belinda, ik heb geen negative kritiek bedoeld, ik vind je dapper
Het waren wat overwegingen en zal het gebruiken als les voor ons zelf.

Nils en Olly

Christel Provaas schreef op maandag 19 juni 2006, 19:48:



Hoi Christel, terug gaan naar wat nog veilig voelt en vandaaruit langzaam opbouwen. Je paard geeft zelf het tempo aan, het kan niet mis gaan, met kleine stapjes. Je zegt dat hij ook paniekt als ze er weer onder weg zijn. Het lopen over verschillende verende ondergronden is dus al een kleine stap waarmee je kunt improviseren. Daar heb je de schoenen nog niet eens bij nodig. Het aan en uit doen zonder de grond te raken is ook zo'n kleine stap, wennen zal hij het vlotst als je langzaam gaat.

Michiel

Christel Provaas schreef op maandag 19 juni 2006, 16:41:


Effe wachten , dat opgeven is eigen aan prooidieren inderdaad maar heeft eigenlijk niks met de roofdieren te maken , een paard dat zich vastzet in een sloot zal in eerste instantie vechten (al naargelang het karakter van het paard langer of korter) maar zodra de shock en het krachtsverlies toeneemt geven ze zich gewonnen, ze gaan in een soort van trance (dankzij een ingenieus systeem van moedertje natuur) en zakken langzaam in een lethargische toestand . Dit noodzakelijk afweermechanisme versneld de dood bij aanval door prooidieren . Ik weet dat het volgende gruwelijk is maar vergeet niet dat de meeste prooidieren nog levend worden opgegeten door hun predatoren ! Door deze vegetatieve toestand waarin de prooidieren raken bij uitzichtloze situaties wordt eigenlijk het lijden verkort.

Renske M vdH schreef op maandag 19 juni 2006, 17:37:


Nu alleen maar te hopen dat je geen "penny" genoemd wordt ! Héééél veel succes gewenst met die hengst en laat die zogenaamde trainers maar eens een poepje ruiken.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 19 juni 2006, 22:40:


Klinkt heel mooi, maar (sorry!) ik geloof geen snars van die theorie. Voor moedertje natuur telt maar EEN ding: voortbestaan van de genen. Het hele dier is daar voor ingericht. Wanneer een prooidier eenmaal gevangen is bekommert moedertje natuur zich er niet meer om. Ik kan me absoluut niet voorstellen hoe een "verkorting van het lijden" ge-evolueerd zou moeten zijn. Voor de natuurlijke selectie maakt het niets uit of een dier lijdt of niet.

Groeten,
Frans

Michiel schreef op maandag 19 juni 2006, 22:33:


Ik denk dat het niet zozeer het lopen op de verende ondergrond is, maar eerder het gevoel van 'iets vreemds aan de benen te hebben'.
Ooit een paard voor het eerst met een verband aan zijn been gezien? Die kunnen proberen compleet op drie benen te gaan lopen.
Toen ik voor de eerste keer strijklappen omdeed, was het effect hetzelfde als wat jij beschrijft. Ze liep als een hackney, ik heb haar een halfuurtje met de lappen terug de wei opgestuurd en toen was het goed. Eigenlijk al na een paar minuten stond ze rustig te grazen.

Christel Provaas schreef op maandag 19 juni 2006, 19:48:


Ik zou om te beginnen hem niet vastzetten.
Je zegt dat het de 4e keer is, hoe ging het de 1ste 3 keer dan? Is er iets gebeurd dat deze paniek in vaart heeft gezet?

Helaas kan ik je verder geen oplossing geven, heb ook nooit eerder van een dergelijk probleem gehoord.

Opal was vroeger wel bang voor de waterzakken die ik om haar voeten deed, maar die kon ze zelf uitschoppen als het haar teveel werd.

Ik zou ze gewoon heel vaak aan en uit doen, met veel belonen. Terwijl hij los staat, dus zich niet opgesloten voelt.

Isabel

Wil schreef op maandag 19 juni 2006, 19:52:


Die belgen toch hé , eerst terughoudend maar eens ze los komen !!! man man wat een volk .