Helaas begint het roofdier niet altijd aan de lip om de verdoving alvast in werking te stellen!

sandratien schreef op dinsdag 20 juni 2006, 12:53:


Hoi Sandra,

Dank voor je info. Dit wist ik niet. Ik zal mijn pony ook opnieuw laten controleren op mijt. Had je ook een afkrabsel laten maken? En toen ook weer opnieuw? Had jouw paard jeuk en bulten? Of alleen jeuk? Schilfers? Ik vraag dit omdat mijn seme-er van de winter al jeuk had. (verder geen bulten of andere rare plekken) Ik dacht toen aan roos, maar nu bleek het seme te zijn.
En welkom terug trouwens!
Groet,
Tineke

sandratien schreef op dinsdag 20 juni 2006, 12:53:


Hi Sandra... ja, de naam Cassandra ken ik wel.... Niet wegvluchten, ben je mal!
Ik moet eerst eens uitzoeken WAT het nu precies is... Maar ik kan verdorie nergens een goede foto van schurftmijt bij paarden vinden! Alleen van beenschurft en dat is het dus niet. ALS het al schurft is zit het overal.... (En is het fijn besmettelijk voor mij... )maar eigenlijk geloof ik dat niet. In de winter heeft hij echt nergens last van....

Toch zal ik jouw schrijven even opslaan.... voor het geval dat!
Bedankt Sandra!
Groetjes van mij en welkom terug )
Wil.

Frans Veldman schreef op dinsdag 20 juni 2006, 10:20:


Juist , maar ik beweer ook niet dat ze de pijn niet voelen , bij extreme fysieke emoties, pijn, gevecht enz....Brengt het lichaam adrenaline in de bloedbaan om het lichaam voor te bereiden op het "fight or flight" deze stof zorg er ook voor dat de pijngewording "verlaat" wordt bvb " Hey man je been bloedt , en op het moment dat je je broek optrekt en de snee ziet komt de pijn" Het heeft inderdaad geen enkel voordeel in de natuur om een natuurlijke pijnstiller toe te dienen op het sterfmoment maar dat heb ik ook nooit beweert !!!Het ging mij om het stereotiepe gedrag van prooi en roofdieren dat instinctmatig dor de eeuwen heen hetzelfde is gebleven. Trouwens tulpen op je hoofd geven je wel een mooi schaduwplekje

Christel Provaas schreef op dinsdag 20 juni 2006, 12:06:


Hey , goed voorbeeld, zal ook wel met adrenaline stoot kunnen te maken hebben.

Christel Provaas schreef op dinsdag 20 juni 2006, 12:06:


Ik weet niet zeker of dat zo is....
Ik weet wel dat jonge moeders erna nogal vergeetachtig zijn (is bewezen) waardoor je de pijnlijke ervaring weer snel vergeet. Anders zouden er alleen maar eerstelingen geboren worden .

Grts Annemieke
Borstvoeding Natuurlijk!

Annemieke B schreef op dinsdag 20 juni 2006, 13:35:




Goh, hoop dat dit dan ook voor de tandarts opgaat, voorlopig heeft hij weer eens gewonnen! Mijn endorfines waren ver te zoeken....
Gelukkig heeft de goede man liters Novo- en Lidocaïne in voorraad... heerlijk mengseltje!

Groet, (zonder pijn)
Wil.

Lieve mensen, wat ben ik blij ! Gisteren voor de eerste keer in de ‘grote wei ‘ bitloos gereden met Queenie! Het ging heel goed! Reageerde super op mijn cue’s en het stoppen ging prima!
En ja, toegegeven, ik heb mijn stopmethode automatisch aangepast . Queenie heeft mij geklikkerd eigenlijk! Als ik mezelf uit het zadel hief (is dit correct nederlands, lieve ollanders) dat stopte Q niet zo goed als met het bit. Plots ging ik heel diep zitten, leunde daarbij beetje achteruit, ondertussen haalde ik heel klein beetje de teugels aan, en Q stond abrupt stil! Ok Queenie, als jij het zo begrijpt, goed dan. Sindsdien stoppen we altijd op die manier. Ik ben dus geconditioneerd Hebben zelfs galopje gedaan en het ging allemaal heel rustig! Was wel warm weer, dus dan is Q sowieso rustig tot loom, maar het voélde anders. Een van de dingen die me opviel was dat de takt regelmatiger was en ze bleef draven en galopperen zolang ik niet vroeg te stoppen.
Maar de regelmatige ruime passen kunnen natuurlijk ook wel dankzij het NB ontstaan zijn.
Ach, ik steek het gewoon op het NB én bitloos !
Nu nog de moed vinden om ook op straat bitloos te rijden. Eigenlijk zie ik het al niet meer zitten om er nog een bit in te steken! Queenie is veel gewilliger, vlotter en aangenamer zo.

Eva Saegerman schreef op dinsdag 20 juni 2006, 13:48:


Leuk Eva!
En je nieuwe manier van stoppen klinkt ook mij logischer in de oren.

Maakt allemaal niets uit, hoor Eva, ga maar lekker de weg op.

Vandaag heb ik met mijn nieuwe bitloos van Pien gereden, de side-pull. Ziet er mooi uit, en Opal liep er mee als een zonnetje, ook als ik Engels reed, dus met de allerlichtste aanleuning, ging het fantastisch.
Ik denk, maar heb niet veel gedaan, dat ze er sneller op reageert dan op de BB van Cook.
Dank je wel nog Pien voor het snelle versturen.

Isabel

Eva Saegerman schreef op dinsdag 20 juni 2006, 13:48:


Zeg eva die moed hé die zat niet in dat bit hoor , wat lees ik hier allemaal gewillig vlotter , aangenamer , toch een ideaal wandelpaardje niet ?

Hoi Tineke,

Verschillende keren afkrabsels. Mijn paard had vreselijke bulten wat achteraf litteken weefsel blijkt te zijn van de mijt die jarenlang achter elkaar gangen onder de huid gegraven hebben. Schilfers, loslatende vacht. We hebben anderhalf jaar lang lopen modderen.
De ellende is dat er van Tinkers wordt gezegd dat het bij het ras hoort. Men vindt het normaal als ze staan te stampen. "Het zal wel mok zijn." Ook de dierenartsen reageren zo. Vaak wordt er maar iets voorgeschreven zonder dat er wordt onderzocht wat het is.
De laatste keer heb ik erop aangedrongen dat er meerdere monsters werden genomen omdat ikzelf al vermoedde dat het schurft was.
Mede omdat bij het gebruik van jodium het tijdelijk minder werd. Dat dode de volwassen dieren maar niet de onder de huid levende larven en eieren. Ik had al wat rond gekeken en ook al uitgevonden dat er drie fasen in het leven van dit diertje zitten. De eerste keer hielp het behandelen ook niet omdat het op advies van de dierenarts maar twee weken achter elkaar gebruikt hoefde te worden. Pas nu ik het regime aanhoudt van drie weken behandelen gaat het goed.
Ik zou het als ik jou was gewoon proberen. Het kan op zich geen kwaad. Ivermectine dood overigens ook een hoop ander gespuis dus mocht het ander akelig beestje zijn dat het leven van je paard verstiert is die ook de klos.
Fijn om weer terug te zijn. Ik heb jullie gemist allemaal.

Ik blijf nu ook gewoon hoor Dit is toch wel mijn favoriete kroeg geloof ik.
Wat ik Tineke al schreef. Gewoon het middeltje proberen. Het kost haast niets. En baat het niet. Het schaadt ook niet zo heel erg.
En schurft is inderdaad besmettelijk. Ik zou toch maar uitkijken. Ik heb al het nodige opgelopen door contact met dieren. Ik was ook heel goed mijn handen als ik weer eens een plekje bij ze ontdek.

Annemieke B schreef op dinsdag 20 juni 2006, 13:35:


Ik heb vast een heel goed geheugen. Ik heb na die van mij uitgeroepen dat je niet goed bij je hoofd moet zijn om zoiets vrijwillig te ondergaan en het is ook bij één gebleven. En nu na 21 jaar kan ik er nog nachtmerrie's van hebben.
Ik ben wel benieuwd hoe de pijn dan is als je lichaam geen stoffen aanmaakt die de pijn minder voelbar maken. Dan zou er waarschijnlijk in de landen waar geboorteregeling gangbaar is geen kind meer geboren worden.

Christel Provaas schreef op dinsdag 20 juni 2006, 12:57:


Ik krijg er kippenvel en overeindstaande nekharen van. Wat een onderwerp. Brrrrrr.

Even nog als aanvulling op mijn andere mail. Bij nieuwe schurftplekken heeft ze nog geen bulten. Dat is alleen op de plaatsen waar die beesten al jaren hun gang hebben kunnen gaan en er een soort wildvlees groei is ontstaan. Die bulten gaan ook niet meer weg.