Spirithorses schreef op zaterdag 24 juni 2006, 19:28:

Gho wat stom allemaal. Ik begrijp je best. Prachtig veulentje
Wat als je nu eens gelijk het dubbele zou bieden of zo? Mogelijk interesseert het veulen hem toch niet echt (maar geld wel?).
Succes ermee, hopelijk valt er iets te regelen.
Plan b: heeft hij ze al gezien? Haarverf kan wonderen doen op zo'n spikkelkont (dat is een grapje hoor, dat zou niet eerlijk zijn)

Groetjes,
Elke

Hoi Esther,
Ik weet van je mailtjes, Okke heeft ze meteen aan mij doorgestuurd toen hij ze had gekregen. Door die mailtjes ben ik Pura (toen dus Folda) ook een stuk beter gaan begrijpen en ben ik veel met haar gaan oefenen om haar vertrouwen te geven en te krijgen. Het was, voor Okke met z'n geweldige ideetje kwam, ook zover dat ik vrijwel de enige was die gewoon normaal op haar af kon lopen en haar kon pakken en knuffelen. Ze kwam ook naar me toe als ik haar riep. De oefeningen hielpen dus heel goed en het ging de afgelopen twee weken eigenlijk heel erg goed! Ik liet de laatste tijd de meiden uit mijn uurtje ook wat oefeningen met haar doen om haar zo hieraan te laten wennen, en dit ging ook geweldig, na een paar dagen knuffelen met mijn 'hulp' konden de dames ook zonder mij erbij Pura gaan knuffelen en 'pakken'. Wat was dat een grote stap voor die angstige lieverd!! Het is een fantastisch leuk paard dat voor je door het vuur gaat als ze weet dat ze je kan vertrouwen en als jij haar je vertrouwen geeft.
Ze zou het zeker goed doen in een wilde kudde, maar ik weet zeker dat ze met een begripvol baasje en een aantal weidevriendjes het ook heel ver kan schoppen! Ze heeft vertrouwen nodig, geen angst. En dit is iets wat Okke niet begrijpt (of niet wil begrijpen) en hij zal op deze idiote manier nooit een , zoals wij het noemen, 'ponyclubpaard' van Pura maken, wat ie natuurlijk wel wil.

Okke heeft Pura inderdaad een kans willen geven, maar zodra ze "moeilijk" ging doen was het meteen gedaan met die kans en wilde hij haar zo snel mogelijk verkopen voor een flink geldbedrag. Niemand die haar voor dit geld wilde kopen na met haar kennisgemaakt te hebben, dus werd de verkoop teruggedraaid na wat aandringen van mij en wat andere ponyclubleden. Na nog een tijd niet kunnen pakken, weer in de verkoop, alleen wilde ik dit keer wel graag dat ze naar een nieuw tehuis ging en heb ik ook een advertentie op paard natuurlijk gezet. Nu heeft hij schijnbaar de verkoop weer teruggedraaid omdat hij toch wel een veulen dat veel waard is uit haar wil halen en ja....dan is er maar één oplossing voor Okke..kluisteren.

Pura is van het begin af aan mijn beste maatje geweest en ik kan het niet aanzien hoe Okke haar pijnigt. Niet zozeer op fysiek vlak maar wel zeker op mentaal vlak. Deze verbanning (want dat is het écht) kan die lieve schat niet aan en ik verwacht een dag dat ze gewoonweg niet meer kán.

Nog ontzettend bedankt voor je mailtjes toen. Misschien heeft Pura daardoor toch een leukere tijd gehad bij de ponyclub dan zonder je mailtjes.

Groetje Laura

e m kraak schreef op zaterdag 24 juni 2006, 15:23:


Jazeker en met skepsis, vooral van het eisende soort, werkt die subtiele en zachte communicatie niet, de lijnen zijn dan tezeer verstoord. De beroemste paranormalen presteren met moeite onder laboratorium omstandigheden, graag uitgelegt door de wetenschappers dat ze niets kunnen.

Ha ha Skepsis is ook de naam van de club mensen die strijden tegen paranormale kwaksalverij. Ik heb met verbazing me een bult gelachen, toen 2 van die artsen meededen met een vuurloop. Een meters lang pad van gloeiende kolen. De normale deelnemers waren vooraf meditatief getraint, de wetenschappers vonden dat niet nodig. Snel lopen was voldoende vonden ze, om geen pijnen blaren te krijgen. De wetenschappers gingen het erste over de kolen en aan het eind stond een waterbak om hun voeten te koelen. Ze schreeuwden niet het waren moedige mensen, dikke brandwonden hadden ze wel. De rest van de mensen liepen er kalm overheen en hadden geen pijn noch blaren. Zoals wetenschappers betaamt, hadden ze een verklaring, we hadden niet vlug maar langzaam moeten lopen, ha ha ha om je te bescheuren toch. Als je langzaam loopt heb je veel meer kans op zere voeten. Ze moeten nog een keer wat ze wijselijk niet deden natuurlijk. Ook hun collegas van de club hebben zich later nooit meer aangemeld om de test te lopen. Wel knap trouwens van de andere deelnemers, dat ze hun meditatieve staat niet verloren, met zulke voorbeeldige voorgangers.

Michiel

sandratien schreef op zaterdag 24 juni 2006, 20:28:


De mijnen vinden het allebei eng als ze zien dat de bodem een donkerder kleur krijgt door het water. Ze proberen er aan alle kanten omheen te springen, wat natuurlijk steeds moelijker wordt. Nu maak ik de grond eerst nat voor ik er een paard op zet en spuit dan af met een zacht straaltje, beginnend bij de hoeven en dan langzaam naar boven. Kan haar angst daar niet mee te maken hebben of is het puur het zien van de straal?