Daar denk ik ook nog zeker over na maar het is niet zo dat je van de 1 op andere dag een goede beslissing genomen hebt. Ik wil graag eerst wat beters vinden voordat ik dit paard op zeg.

Gerda9 schreef op vrijdag 7 juli 2006, 16:26:


Blijf het paard dan met bit rijden.

Isabel

waarom dan met bit blijven rijden eigenlijk? het ging vorige keer toch ook goed en nu gaat het slecht met of zonder bit.

Nick Altena schreef :


Mwah, het zit echter niet altijd zo in elkaar.
Inderdaad ben ik het met je eens dat paarden meestal een waarschuwing geven en dan kun jij als mens beslissen of je daarin meegaat of niet. Hoe je dat ook wenst op te lossen en op welk moment je wilt reageren is je eigen keuze, dat begrijp ik.

Ik zal je echter het voorbeeld van mijn snoezig kleine veulentje Peyote geven: Zo snoezig als ze is, het diertje heeft een karákter waar je U tegen zegt. Kolere zeg.... (En dan vergeleken met onze slome jaarling hengst....)
Amper één dag oud trapte ze al naar d'r moeder, en gericht hoor.
Met 3 dagen at ze al hooi en dronk ze al water.
Een zeer kwieke tante dus.
Gaat ook in d'r eentje op onderzoek uit, heeft nu al een dikke knie van weetikwaarvan, de nodige krassen en is al verscheidene keren onder de draad doorgetjoept, waarbij ik het ongelooflijk vind dat ze zelf de weg terug kan vinden zonder in paniek te geraken.

Al vanaf de eerste paar dagen trapte ze gericht naar haar moeder, ons, de hond, en alles wat er maar in haar buurt kwam; zodanig dat wij de mensen verbieden haar teveel te aaien en al zeker niks aan die achterkant uit te lokken. Negeren dus, maar ze is zo nieuwsgierig en razendsnel dat zelfs wij soms te laat zijn en zij haar kont al naar ons gekeerd heeft en een ferme trap gegeven heeft (auw, zelfs van een klein snoezig veulentje komt dit áán).

Ze is een dondersteen, loop je achter haar langs dan haalt ze uit hoor
Soms geeft ze ook wel een waarschuwing in de vorm van achteruit lopen, waarbij wij ons tralalalala, 'snel' omdraaien en weggaan, maar dat is niet altijd het geval.
Haar moeder is helemaal niet zo, die is veel zachtaardiger (en corrigeert d'r kind voor geen meter).
Met Peyo is helemaal niks mis, die vindt het gewoon leuk om handstand te doen, op je te springen, te trappen.

Soms vleit ze zich als een krolse kat tegen je been en draait ze zich vliegensvlug om en haalt ze uit. Tuurlijk negeren wij haar, en duwen wij haar weg, maar ik heb d'r ook al in haar kontje geknepen hoor, toen ze echt terugkwam en van geen ophouden wist.

Dat bijten is een tandenverhaal, makkelijk op te lossen door haar weg te duwen, da;s ook niet zo erg als het uithalen aan de achterkant, maar feit is dat niet alle veulens even lief en zachtaardig zijn.
Van het verhaal van Sandratien kan ik me heel wat voorstellen....

Groet, Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 7 juli 2006, 16:36:


Haha, wat een herkenning. Mijn jaarling Flor heeft me zo'n 5 maanden terug nog in 2 weken tijd voorzien van 2 hoefafdrukken op mijn ribbenkast. Haar trapreflex was dusdanig snel en aanwezig.... zoals ze een hond kunnen 'natrappen' als ze ervan schrikken ofzo. Het was mijn eigen schuld, maar het kwam hard aan. Nu is ze 1 en van die gewoonte is niet veel meer terug te vinden, ze zal nu juist eerder haar kontje intrekken ipv uitschoppen als ze schrikt van iets achter zich.

Hoe reageren de wat meer corrigerende paarden uit jouw kudde op Peyote dan? Bij mij was het een andere merrie die Flor duidelijk heeft gemaakt dat het niet ZOMAAR altijd kan, je had haar hoofd moeten zien... helemaal beteuterd!

Spirithorses schreef op vrijdag 7 juli 2006, 16:36:


Goeidag Pien!! Wat een Peyote-meid zeg! Dat veulens van slechts 1 dag oud naar mams kunnen trappen, ja. Is hier ook gebeurd. Gericht mams trappen omdat ze kennelijk niet snel genoeg klaar stond voor de tankbeurt. En dit (hengst)veulen bleef ook trappen, geloof vast dat de merrie flinke blauwe plekken had! Dit heeft echt 3 weken geduurd, heb het met lede ogen aangezien.... totdat mams het kennelijk zat was. En Mams greep in! Zonder waarschuwing, een flinke hap in de babybilletjes!
Au, kon wel zien dat dit hard ging... maar was meteen afdoende... Veulen sprong wel 'n meter achteruit.... Haha.... meteen opgelost want het was over.
Bij ons heeft ie nooit iets geprobeerd. En later, als de fokmerrie's + veulens bij elkaar staan wordt er nog wel wat meer opgevoed...
Wat je dan ziet is dat b.v. een subtiel naar achteren gelegd oor of een chagrijnige blik naar achteren al voldoende is om de donderstenen te stoppen.

Wat is dit voor appie-bloed Pien? NL of USA? Mengsel? Want ik weet nog wel dingen over bepaalde bloedlijnen...

Haha... nou moeders, sterkte ermee )

Wil.

Sommige mensen staan er domweg niet bij stil. Hoeveel mensen hebben vroeger een paard aangeschaft als grasmaaier en denken mijn pony ziet er gelukkig uit, dus zal dat ook wel zijn. Misschien een idee om het eens aan te kaarten als je deze mensen ziet.

Ik zou trouwens zolang er nog geen pony bij kan, zeker een geit tijdelijk erbij zetten. Het vervangt niet een soortgenoot, maar is wel minder eenzaam voor een paard. Beter iets dan niets !

eddy DRUPPEL schreef :


Ik ben het met je eens, Eddy.
Mijn schattige slome, nu 14 maanden oude hengstveulen is de braafheid zelve, al zeg ik het zelf goed opgevoed en ik gebruik hem zelfs af en toe al heel even als demopaardje bij het grondwerk. Kan volgen, stopppen, achterwaarts, meelopen, los blijven staan, alles aan een los touwtje, hoofdje omlaag....
Verleden week in het bos met alleen een leadrope om de hals gewandeld. No problem allemaal. Heerlijk dier dus! (Ik mag hopen dattie zo blijft).

Maar zo héél af en toe beginnen die hormonen te gieren en loopt ie bijvoorbeeld het ene moment achter je als een schoothondje waarbij hij zo inééns heel even een bijtbeweging richting mijn arm maakt, of zich spontan wil omdraaien om even een van de merries te bek*tten. Gisteren is hij ontsnapt uit de paddock en wilde hij op zijn eigen moeder springen (haha, zij is de enige die niks terugdoet, de rest zet hem goed op zijn nummer).

Dan ga ik echt niet lief roepen en al zeker niks negeren, dan is het d'r áf, met de leadrope en alles wat ik in me heb, of als ik hem aan een touwtje heb is er echt wel mijn elleboog of een zwieptouw omdat ik van mening ben dat wanneer ik dit gedrag tolereer hij het zelf van kwaad tot erger maakt.
Ik zet hem op de plaats dus en wel zo dat hij het heel even uit zijn hoofd laat in herhaling te vallen.

Knijpen, slaan, terugbijten heeft allemaal geen enkele zin op dat moment (wel eens een hormonenhengst met een stijve en maar één gedachte van een merrie af proberen te krijgen Nick??) En die merrie maar om je heen draaien, het arme dier stond ook nog aangebonden omdat we aan het opzadelen waren....en hij maar erop springen....

Heb ik nóg geluk dat hij reageerde op mijn zwieptouw, en ja, als het nodig was had ik hem zelfs een optater op zijn kont ermee gegeven hoor.....
Túúrlijk probeer je dit soort situaties te voorkomen, maar soms kunnen er dingen gebeuren die je niet in de hand hebt waardoor er bijvoorbeeld een hek openstaat. Al is je paard nog zo lief.... zijn hormonen zijn er ook nog.

Het was óf dat, of volgend jaar een inteeltveulen, want het zag er behoorlijk écht uit allemaal....

Wat zou jij doen Nick, in zo'n situatie ?
Groet, Pien

Marleen den Arend schreef op vrijdag 7 juli 2006, 16:11:


Ik ondersteun die vraag, Ik neem aan dat je de hielen altijd op een voor jou logische lengte hebt gehouden. Ik heb meestal mijn vraagtekens bij bekappers die vinden dat hielen te laag zijn. Heeft hij het waarom ervan uitgelegd? Wat had je fout gedaan?
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Esther schreef op vrijdag 7 juli 2006, 15:06:


Het schijnt volgende week nog weer warmer te worden. We kunnen onze borst dus weer nat maken.