Dat kun je wel vinden, maar er schuilt een enorm stuk waarheid in deze manier van bekappen.
Sommige paarden lopen beter met iets meer hiel, en ook al klinkt dat misschien niet helemaal als Natuurlijk Bekappen in jouw ogen, maar feit is dat je per paard moet kunnen blijven inschatten wat dat paard nodig heeft.

Als wij ál onze paarden met gelijke laagblijvende hielen volgens het boekje bekappen kan ik er donder opzeggen dat de helft 'te kort' dus niet prettig, zal lopen; (we hebben dat zeer uitgebreid uitgeprobeerd) ze hebben optisch gezien dan wel het juiste model hoef, maar bewegingstechnisch gezien paste het niet bij dat paard en wellicht ook niet bij het werk dat het op die ondergrond moet verrichten.

Overigens heb ik het over millimeters, geen centimeters!

Jack en ik experimenteren veel met de hoeven van onze eigen paarden en wij hebben lang geleden gemerkt dat de paarden op deze keiharde ondergrond meer gebaat zijn met dat randje hiel en een iets randje steunsel. Ik durf te wedden dat paarden die uitsluitend op het zachte komen dit meestal niet nodig hebben en gewoon 'plat' kunnen staan.
(Oké, wat is plat, kunnen we ook nog over discussieren).

Wij geven onze paarden dus ook dat randje hiel en we vertellen op de cursus dat dit bij ónze paarden met déze ondergrond zo werkt, maar dat wil lang niet zeggen dat dat dus bij ieder paard zo moet zijn.
Inmiddels ook laten wij een hoekje steunsel staan, het lijkt net nodig te zijn voor het bewaken van de stevigheid binnen de hoef.
Nu kun je gaan discussieren of er dan nog voldoende hoefmechanisme is : Ja, dat is er hoor De hoeven van onze paarden zijn sterk en veerkrachtig en we hebben nooit hoefproblemen.

We merken dat onze paarden waarvan de meesten dagelijks zo'n 30 km over het harde lopen gebaat zijn met een iets hogere hiel en wat meer steunsel, echter: het steunsel mag nooit* dragend zijn !
En de hiel nooit zo hoog dat hij kan gaan omklappen.

Wanneer je een paard hebt dat nog steeds niet lekker loopt ondanks misschien wel een jaar natuurlijk bekappen: Probeer het maar eens uit, gun die hielen die paar millimeter meer die je er nu wellicht afhaalt....
Net als het wegsnijden van flapjes straal die drukkingen kunnen geven op de straal. In mijn volgend bericht meer daarover.

Groet, Pien

Aha, ik geloof dat ik het snap. Die klik de ze krijgt als ze begint te lopen motiveert haar dus niet om de volgende keer sneller weer te gaan lopen?
Maar hoe bedoel je dat ik het stoppen langer kan uitstellen?


Hartstikke bedankt voor je aanbod! Het lijkt me ontzettend leuk, alleen heb ik op het moment helaas de middelen niet om langs te komen.

miriam

Spirit schreef :

Dat vind ik nou vervelend, het woordje nooit is niet dikgedrukt.
Nog maar eens :

het steunsel mag nooit dragend zijn !

Groet, Pien

Spirit schreef op dinsdag 11 juli 2006, 16:38:


Alvast bedankt voor jouw uitleg Pien. In hoeverre is de bekapping bij jouw paarden eigenlijk nog nodig; de 30 km over hard terrein (stenig heb ik ook begrepen) zijn al een bekapping op zich, nietwaar?

Proficiat.. nog vele jaren!

Het verbaasde mij niks dat Pete Ramey toch de losse stukken in de straal en de straalgroeven wegsnijdt.

In principe snijden wij (bij Natuurlijk bekappen) niet in de straal.
Maar ik ga jullie een voorbeeld geven van vandaag, waarbij je zult lezen dat daar echt wel uitzonderingen in zijn.

Vandaag 3 paarden van Dominique bekapt; ze hebben goede hoeven die Dominique al goed weet bij te houden nadat ze vorige maand bij ons de cursus gevolgd heeft.
Haar 16 jarige Welshpony echter is bekend met problemen in de achterhand waardoor hij zijn rechterachtervoet niet kan geven, hij zakt erdoorheen en valt om.
Kan neurologisch zijn (en we hebben haar aangeraden er een osteopaat naar te laten kijken) maar er kan ook een (mede)oorzaak in de hoeven zitten.
Jack bekapte eerste de twee voorhoeven en is toen gelijk al naar het rechterachterbeen gegaan en wat bleek : De straal was dermate lang dat de pony er niet comfortabel op kon staan wanneer zijn andere achterhoef opgetild werd. Na het snijden in de straal was het probleem in één keer over en heeft hij op zijn gemakje de andere hoef kunnen bekappen waarbij de pony keurig bleef steunen op zijn rechterachterbeen.
Het was er nooit vanzelf afgesleten want de pony liep niet lekker op grind en op de harde weg, dus ze konden nooit de benodigde aantal kilometers maken om die straal te laten bijslijten.

Dit is natuurlijk een redelijk uitzonderlijk voorbeeld, maar hiermee wil ik aangeven dat je soms van je theorieën moet durven afstappen en in praktijk iets heel anders moet doen om het paard verlichting te geven.

Iets anders over de straal:
Bij paarden die we van de ijzers afhalen (de eerste paar natuurlijke bakappingen dus) snijden we tegenwoordig bijna altijd standaard de straal toch een beetje bij : We halen de losse stukken (flappen) weg, we snijden de straalgroeve iets open (vuil, bacterieën----> zuurstof) én we zorgen ervoor dat de straal niet uitsteekt boven de hoefwand. De maximale 2 mm aanhouden kunnen soms al teveel zijn, zeker (en daar gaan we weer) op onze harde ondergrond waardoor er drukkingen in de straal kunnen onstaat, zeker wanneer het straalkussen nog erg dun (gedegenereerd) is. loopt je paard uitsluitend op zachte ondergrond dan zul je dit probleem waarschijnlijk niet herkennen.

Het advies wordt gegeven dagelijks een kwartiertje op het harde te gaan stappen (wandelen) , maar dan moet het paard wel comfortabel kunnen lopen.
Bovendien slijt de straal niet voldoende af bij een wandeling in stap van een kwartiertje. Daar is heel wat meer voor nodig.

Zelfs nu wij in de zomer weer aan onze dagelijkse 30 km over verharde en stenerige ondergrond komen moeten wij nog hoefonderhoud doen, zij het weinig. De straal en de hoefwanden slijten nu wel mooi bij, maar ondanks de vuurstenen paden moeten we de steunsels tóch nog in de gaten houden, die slijten veel minder mee. (En dat komt weer doordat we in verhouding meer over beton en asfalt rijden dan over vuursteen).

Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 11 juli 2006, 15:47:


We zouden dus zusjes kunnen zijn!!!