sandratien schreef op woensdag 12 juli 2006, 13:06:


Ik denk toch niet dat dit het eerste artikel is dat dit aantoont want ik wist het al... Misschien is het opnieuw geplubliceerd. Niet dat dat nu uiteindelijk zoveel uitmaakt hoor...
Maar ik zou wel willen weten wat anderen mensen erover denken. Meer hebben het gelezen toch, komop :).

van lennep schreef op donderdag 13 juli 2006, 10:56:


En hop het misverstand is de wereld uit!

Groetjes, Marleen

Het gaat over het voeren van muf hooi en vers van het land hooi, en Okke zegt dat hooi minimaal 6 weken moet liggen.


Okke, doel jij met je opmerking over de dood van het paard van Saskia (andere Sas dan deze van het forum) die vers afgemaaid gazongras gegeten had, je weet wel, jaren terug daar in Eysden?

Iedereen roept dat je geen vers hooi mag geven (naja, het lag een week of 3 hoor), en ik hoor woorden over 'besterven', gisting in de darmen, vergiftiging, maar ik snap nog steeds niet waarom een paard wél vers gras mag, wél gefermenteerd gras (met verzurende bacteriën) , wél gedroogd gras, maar geen halfgedroogd gras.

Mijn paarden eten het hooi nu een maandje en de enige die er wat 'last' van heeft is Winner met zijn eeuwig gevoelige darmpjes.
Verder glanzen de paarden weer, zijn ze blij, eten ze goed en hebben ze energie voor 10, ondanks het hoogseizoen hier.
EN ze zijn minder pafferig als met het oude hooi waar ze bergen van aten, te dik werden maar te weinig voedingsstoffen binnenkregen.

Groet, Pien

Michiel schreef :


Ow jawel, zo ben ik wel
Van mezelf hoef ik niet te kijken naar ijzers, bitten, zwepen en sporen.
Als er hier iemand op die manier wil komen rijden met zijn eigen paard en het staat me niet aan dan zeg ik dat ik er geen zin in heb. En als er hier iemand komt met een pensionpaard dan is het ijzers eraf of niet hierheen komen. Met bitten hetzelfde, dus in feite dwing ik wel !
Waarom zou ik mijn filosofie verloochenen?


Tuurlijk moet je in staat blijven compromissen te maken, zo is er hier ook iemand die met haar paard op ijzers en bit komt, waarvan al aan het begin vaststond dat ze ooit zonder wil, maar ze zit nog in haar proces en ook dat begeleid ik. Waarom? Omdat ik weet dat er een moment komt dat het haar lukken gaat, dat was ons gezamelijke uitgangspunt en dát is ons streven. Het zit nu nog tussen haar oren.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 13 juli 2006, 10:45:


Dank voor dit antwoord. Ik vat het op als dat er wel degelijk gekeken moet worden naar het individuele paard , inclusief gepunnik.Toch vind ik het moeilijk om daar keuzes in te maken.De basis zoals die beschreven is op deze site , en zoals er gereageerd word op toevoegingen aan dieet , en aanpassingen bij het bekappen...het is zo tegenstrijdig.
Ook al staan de paarden op het dieet van deze site , je leest steeds vaker over vit.e , selenium , omegavetten...hoe kan dat nou?als je paard op gras en hooi staat , en dan toch nog tekorten oploopt... Waarom de paarden van Frans en Ilona[even als voorbeeld want er zullen vast nog wel meer paarden zijn die het op dieet goed doen] niet , en waarom andere paarden wel...
Mee eens , maar ze zijn er .....en nu is het aan ons om er wat van te maken.

Ik ook , maar juist omdat wij niet de grote grasvlakte bezitten met alles erop en eraan , juist daarom moeten wij toch blijven punniken...punniken aan de leefomgeving , en aan de hoeven...


helaasss , je hebt weer gelijk.
Gr Terug

Marleen den Arend schreef op donderdag 13 juli 2006, 11:04:







Tja...het is maar net hoe je het leest .
Ivm. voorgaande discussie over het niet dwingen van mijn vrouw/dochter lees ik hele andere bedoeldingen van HC met zijn antwoord.
Het zal wel weer aan mij liggen.

Nick

van lennep schreef op donderdag 13 juli 2006, 11:21:


Waar het om gaat is dat je het totaal plaatje nooit het oog moet verliezen.

Als de basis niet juist is, zal je eeuwig punniken.

Dus, niet in een hok opsluiten, maar (beperkte) vrijheid met andere paarden. Geen rommel voeren, alleen goed hooi/gras en liksteen.

In de meeste weien staat geen goed gras, helaas. Dus moeten we punniken met graasmaskers, strookbegrazing, of noem maar.
Ook zit je met de individuele beperkingen van elk paard, doorgefokt, allergieen. Precies zoals Pien zegt.

Maar wat je ook doet, als je maar nooit uit het oog verliest, dat je de basis nooit moet verlaten, voldoende bewegingsruimte met soortgenoten en goed gras/hooi en liksteen. Vanuit die basis kan je een beetje punniken, en heb je de beste kans dat je op gegeven dag uitgepunnikt bent.

Isabel

Huertecilla schreef op donderdag 13 juli 2006, 9:00:


Vind je zelf niet ook dat dit een buitengewoon kinderachtig antwoord is, heb je daar een hele dag over na moeten denken?

mooi gezegd, stil ervan!

ik was een paar dagen geleden ook erg aan het punniken....
Zie ervaring bij magnesium gevraagd: geen reakties op gekregen.

Bewegingsruimte/soortgenoten/gras/hooi ; alles aanwezig.

MAG je dan als paard lekker in je vel zitten: lui zijn (van de warmte?)
relaxed zijn door je leefomstandigheden....

Of moeten ze dan meteen weer denken dat er wat is en willen ze weer aan je punniken....

Het blijft wel moeilijk hoor, om het zo goed mogelijk te doen!

Groet'n Bianca

van lennep schreef :


Blijven kijken naar dat individuele paard, Esther.
Uitgaan van de basis zoals op deze site, en er dan je eigen ding van maken, zo kom je denk ik nog het verst. Ik heb dat niet meer zo heel erg, van dat tegenstrijdige, misschien dat ik inmiddels wat eigenwijzer ben geworden. Het blijft een persoonlijk en subectief iets; die hele verzorging en het 'houden van'.
Kijk, wanneer ik met mijn beste bedoelingen een paard verkoop zal de nieuwe eigenaar ook zijn beste bedoelingen hebben en er op zíjn manier voor zorgen. Dat kan heel anders zijn dan zoals ik het doe.
Wil niet zeggen dat de één per definitie beter of slechter is dan de ander.... die ander kijkt misschien wel door een andere bril.


Andere bodem? Andere ondergrond? Andere inspanning? Andere paarden? Andere eisen? Ander systeem binnen dat paard? Andere mening ? Andere manier van kijken?


Ik ben ervan overtuigd dat dat zo is ! Maar werken in het klein leidt tot niets als je het niet in het groot durft aan te pakken.
Greetz, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 13 juli 2006, 11:17:





Jij WEET helemaal niks zeker....jij HOOPT dat er straks een moment komt dat ze straks die ijzers gaat verwijderen !

Ik vraag me af Pien wat jij onder compromissen verstaat en vooral waar jou grenzen liggen.
ik zie 2 totaal tegenstrijdige stukjes hierboven.
Alleen nee als het je niet aanstaat Pien ? als WAT jou niet aanstaat dan ? de persoon ? errug rechtlijnig hoor....oww....toch een die EN met ijzers onder de voeten EN met bit mag komen rijden ....neee....das ook errug rechtlijnig hoor....

Nou , vertel mij dan maar eens Pien of HC of Eddy....wat hier het verschil is tussen deze situatie met deze klant.....en mijn vrouw of dochter.

Vertellen jullie wijsneuzen dan maar eens wat IK zou moeten doen in deze situatie!
Kom maar op dan met die oplossingen.
Commentaar hebben is makkelijk....nu de rest...

Nee....weet je wat.....laat maar...
Het zal me ook een worst wezen.

Ik hoop oprecht dat er geen al te zware tegenstrijdigheden in jullie gezins situatie komen...want dat beloofd weinig goeds als ik jullie zo lees.

Mijn vrouw is blij met wie en hoe ik ben , mijn dochter hopelijk ook...ik ben vooral blij dat ik niet zo ben en denk als jullie hier....en voor de rest ?
Bekijk het maar.....doei......

Nick

Coulash schreef op zondag 9 juli 2006, 21:49:


Ik zag dat je mopperde geen reacties gekregen te hebben.
Ikzelf vind dit altijd zulke moeilijke vragen.
Ik ken je paard niet, heb ook geen ervaring met magnesium, en ga zo maar door.

't Enige is dat het misschien niet een goed idee is haar zo van de ene dag op de andere op zo een overdaad van nieuw gras te zetten, en is het misschien mogelijk het langzaam met strookbegrazing op te bouwen.

Ik persoonlijk denk dat het beter is het op die manier aan te pakken, dus je paard niet blootstellen aan overdaad, dan met middeltjes gaan lappen.

Maar of je daar wat aan hebt.....

Isabel