Isabel van der Made schreef op donderdag 13 juli 2006, 14:46:


Gewetensvraag Isabel! Omdat ik NU met SeMe te maken heb, en vroeger toen ik met Quarters en Paint's fokte nooit.... zat ik hierover na te denken. Toch staat de uitkomst voor mij eigenlijk al vast. Ik zou zeker het onderzoek van Wageningen met een definitieve uitslag afwachten. Is dat positief, dus inderdaad erfelijk... ga ik niet nog een ekzeemklant op de wereld zetten. Ik zou er dus niet meer mee fokken.

Ik weet in ieder geval zeker van 1 kennis die met een (Walker) Seme-hengst fokt dat alle nazaten het ook hebben. En ze vertonen dit al op zeer jonge leeftijd...
Ik zal ook never een veulen uit die lijn kopen.

Dus kunnen we stellen: ellende moet je niet fokken, er is al genoeg....

Wil.

Michiel schreef op donderdag 13 juli 2006, 10:43:


Piet en Pien ik heb jullie persoonlijke berichten nog niet verder gelezen, deze brief hieronder post ik alvast.

Lets go deep ... goed en kwaad bestaan niet, er is alleen dat wat is.
Oordelen en veroordelen bestaan uitsluitend in de gedachtewereld.
De realiteit, dat is - wat is. En de realiteit veroordelen, hardop of in gedachten, is oorlog. is spanning, verdeeldheid, lijden, het einde van vriendelijkheid. Dat raad ik Nick zekers niet aan thuis.

Op de stal waar ik ben, zijn bitten, ijzers, stallen, sporen, zwepen,
hulpteugels en rondjagen in de ronde bak, alles realiteit, het is wat is.
Ik ben in staat om onderscheid te maken tussen wat ik denk en wat realiteit is.
De realiteit is altijd schitterend, zonnig, vriendelijk ... gedachten
beoordelen het heel anders, dat is de droom van de toekomst
hoe het zou moeten zijn, ideaal gezien. Letterlijk een wereld
van verschil, goed om die twee uit elkaar te houden en te leven
vanuit die vriendelijk plek.

En net zo als iedereen hier werk ik ook toe naar die toekomst,
voor mezelf, anderen en de paarden. Pien je had het over het hart,
het hart is altijd vriendelijk zonder veroordeling. Heb je wel oordelen
dan weet je zeker dat het van het denken komt, dat je toekomst gericht bent. Alle vormen van sociale actie, toekomstgerichtheid kunnen gedaan worden vanuit veroordeling of vanuit waardering. Vanuit waardering zijn mensen veel sterker bereid hun situatie te veranderen in hun voordeel.

Info geven vanuit waardering mag dan effectief zijn.
Dat wil niet zeggen dat die info daarom zoetsappig zou moeten zijn.
Schokkende opmerkingen en over duidelijkheid horen daar ook soms bij. En dat kunnen er hier op dit forum een aantal heel goed.
Dit zelfde doen vanuit waardering dat is te leren.

Michiel

Isabel van der Made schreef op donderdag 13 juli 2006, 14:46:


Ja


Er zijn méér dan genoeg paarden, net als mensen... we zouden ze ook kunnen gaan opeten, wat dan meteen een uitstekende oplossing is voor het toenemend overschot aan mislukkingen. Doen ze op IJsland e.a. zinniger delen van de aardbol ook al
Het weidverbreid misverstand is dat niet fokken (vermeerderen) selecteert doch de selectie van wat al vermeerderd is.


Daar heb ik geen antwoord op... in laatste instantie lijkt het me individueel af te hangen van de merrie. Er zijn supermoeders, zoals mijn Bleika, die leven voor hun kinderen, daar uiterst zichtbaar van genieten. Er zijn er ongetwijfeld ook die als ze beseften dat van paren baren komt er niet aan zouden beginnen. Ach, dat blijft theoretisch want ze kunnen het niet vertellen en al zouden ze dat kunnen zou niemand zich er iets van aantrekken, toch?


Groeten, Egon
We cannot solve problems with the same thinking that created them. -
Einstein

Isabel van der Made schreef op donderdag 13 juli 2006, 14:46:


Poeh, het gaat steeds dieper. Nog heel even en we beluiten met zijn allen om helemaal geen paarden meer te houden!!!!!
Ik wilde een leuk passend icoontje uitzoeken bij deze tekst maar die is er niet. We weten allemaal dat die beesten helemaal niet bij mensen thuishoren en we hebben er allemaal één of meer staan waarover we zitten te filosoferen hoe het het meest natuurlijk voor ze is. Rare wezens, mensen. (wel eens eenp aard gezien dat mensen voor zijn hobby houdt?)

Net de beslissing genomen om m'n 8-jarige merrie met pensioen te sturen. Ze is versleten. (Getver, wordt misselijk als ik eraan denk )
Na twee jaar slechte en minder slechte periodes heeft ze nu uiteindelijk zulke erge artrose in het katrolgewricht van haar sprong, dat ze nog maar over minder dan de helft van de beweegelijkheid van haar sprongewricht beschikt. Uiteindelijk zal ze zowat 95% beweegelijkheid verliezen.
Dit moest me even van het hart. Ik ben er echt kapot van. Ergens wist ik wel dat het goed fout zat met dat been, maar toch blijf je hopen op het beste. En het wordt dus maar eens tijd om de realiteit onder ogen te zien.
(Dus sorry mensen, maar of het bitloos rijden in de toekomst beter zou gaan, dat zullen we dus nooit weten :) )

Maar wat nu? Wat doe je de volgende twintig jaar met een immobiel paard? Vele vormen van grondwerk vallen af, want die vragen beweging. Dan toch maar verder gaan met clickertraining? Maar hoe ver kan je daar in gaan zonder beweging te vragen aan je paard?

Vaak lees of hoor ik dat mensen hun paard wegdoen (lees: dooddoen) omwille van een chronische mankheid. Het zou immers niet paardwaardig zijn om en paard met pijn te laten leven??? Ben ik dan egoïstisch om dit niet te doen?
Ik heb het er daarnet nog met de DA over gehad. Volgens hem maakt het niets uit en kan ze best met pijn leven. Maar wat vinden jullie? Ik vraag me af waar voor jullie de grens ligt?

groetjes
Ans

Mijn man steekt twee koppen boven mij uit. Die krijgt gewoon een week geen eten.
(je moet wel je grenzen kennen tenslotte)

e m kraak schreef op donderdag 13 juli 2006, 14:44:


Ik zie dat ik die vraag of er iets mis is met de hoeven van Bleika onbeantwoord heb gelaten.
Nee, niets mis mee, niets mis met de bekapping ook. Bleika's enige probleem is dat ze niet zelf haar hoeven kort houdt, en het is zelfs maar de vraag of dat een probleem is, zij heeft er geen last van. Zij kan er prima mee rondslenteren en haar staart omhoog doen.

Het enige waar ik een probleem mee had, is dat punniken veroordeeld werd als nutteloos.

Ik heb dat gisteren al geprobeerd duidelijk te maken.

Punniken is een hulpmiddel om zo snel mogelijk een gezonde hoef te krijgen, de basis van de gezonde hoef ligt echter in de goede leefomstandigheden.
Ik kan een hulpmiddel dat een periode van pijn uitsluit of verkort, niet nutteloos noemen.

1e prioriteit: goede leefomstandigheden
Dan alle hulpmiddelen die je hebt inzetten om de hoef de kans te geven zichzelf zo snel mogelijk te rehabiliteren.

Het bekappen van de magie ontdoen, goed plan. Hou het simpel, laat de hoef zelf het werk doen, als je er maar voor zorgt dat die hoef aan een gezond lichaam hangt.
Maar ook jouw filmpje zou wel weer een magie kunnen creeren: "als ik de hoeven van mijn paard nou maar met een nipper kon bewerken, dan werden het wel gezonde hoeven".

Isabel

Ans Jondral schreef op donderdag 13 juli 2006, 15:15:


Jeetje Ans!! Wat een bericht zeg! 8 jaar... dat is geen leeftijd!
Ik weet niet of je in de gelegenheid bent, ook financieel gezien, om je paard nog een paardwaardig bestaan te geven.... Ik denk niet dat jij een egoist bent, integendeel!
Je kent je eigen dier het allerbeste en weet dus ook of zij wel of niet pijn duidelijk maakt. Lijkt me verschrikkelijk moeilijk inschatten.
Als zij nog wel plezier in haar leven kan hebben, b.v. met wandelen of zo, en je wilt dit doen... zou ik alles eerst eens even laten bezinken en eens afwachten hoe zaken zich ontwikkelen.

Ik zie ook meteen nog een probleem... je kunt een paard niet alleen maar in de wei laten lopen denk ik.... omdat je dan weer andere problemen kunt krijgen...

Heb je haar alleen of heeft ze gezelschap?

Ik heb het zelf nooit meegemaakt maar weet wel van paarden die flink pijn hadden dat ze zelf niet meer willen. 1 gaf het aan door zich te laten vallen in de trailer b.v.
Het schijnt dat ze van erge pijn ook flink vermageren. Denk dat voor mij de grens daar zou liggen. Als hun leven ondraaglijk wordt.

Ben benieuwd hoe anderen reageren.... moeilijk Ans!
Ik wens je echt sterkte hoor!

Groet,
Wil.

e m kraak schreef op donderdag 13 juli 2006, 15:10:


Volgens mij snap ik deze zin niet.

e m kraak schreef op donderdag 13 juli 2006, 14:22:


Is maar de vraag Egon. Veel ruiters WILLEN helemaal geen zijgangen op licht aangelegd been of een galopswissel bij iets verzitten. Natuurlijk, focus etc, doch het is ter vergelijking.
Het is een prima authentiek europees alternatief voor een doorgaans VEEL langer en vaak daardoor eigenlijk niet passend western-zadel. Lomp is dus relatief. Voor mij en jou ja, maar wederom tov een doorsnee western-zadel niet.
Er zijn vast meer ruiters die hier een fijn zadel aan hebben dan aan een spartaanse McClellan.

HC

Isabel van der Made schreef op donderdag 13 juli 2006, 15:23:


Moest er ook even over nadenken hoor. Niet fokken hoort niet bij elkaar, dus dan wordt het: "Wat al vermeerderd is, is al geselecteerd. Dus door nu te fokken, fokken we door met het geselecteerde." Zo klaar als een klontje toch?
Iedereen heeft het maar over Marsiaans maar het is Egonriaans. Ben het aan het leren op het moment.

Isabel van der Made schreef op donderdag 13 juli 2006, 15:16:


Heeft het bij mij niet opgeroepen hoor Isabel. Alleen maar bewondering voor iemand die al zo lang zelf bekapt, de overduidelijke vaardigheid, snelheid, mede daardoor een geheel eigen no-nonsens 'stijl'.
Ik vond dit een zeer leerzaam en echt mooi om te zien. Zoals HC het al uitdrukte: glashelder. Geen magie.

Wil.

Wil schreef op donderdag 13 juli 2006, 15:22:


Is het vroegtijdige slijtage of ging er een trauma aan vooraf?
Ben je van plan het in supplementen te gaan zoeken? Piet wist een goed middel, herinner ik me, er was toen discussie over het suikergehalte erin meen ik. Verder is daar natuurlijk duivelsklauw.
Ik kan het niet laten weer te attenderen op hko.htm">hoefkatrol.com" target=_blank>www.hko.htm">hoefkatrol.com en met name de dvd met o.a. behoorlijk kreupele artrosepaarden.

Wil schreef op donderdag 13 juli 2006, 15:36:


Maar wat is die magie dan die om bekappen heen hangt?
We doen toch allemaal niet anders dan met een mesje en de meesten liever met een rasp dan met een nipper de hoeven wat korter maken.

Misschien komt daar mijn onbegrip over het nut van dit filmpje vandaan.

Ik zie het filmpje alleen maar als aanval op nadenken over wat je kan verbeteren aan je bekappingsmethode. Dat we niet eens over een methode mogen praten, want het is toch alleen maar korter maken.

Is het als het goed is, zeker. Maar, met daarbij een doos vol hulpmiddelen om een zwakke hoef weer sterk te maken.
Een doos vol magie? Nee, een doos met verschillende mogelijkheden.

Isabel

Wil schreef op donderdag 13 juli 2006, 15:22:


Ja , wat moet ik hier nou op zeggen...Ik kan je wel vertellen hoe het met Maike is gegaan.Die is met 6 jaar met pensioen gegaan , heeft allerlij problemen naast de seme en kan niet gereden worden. Ik had voor mezelf uitgemaakt dat hij zelf wel aan zou geven waarneer hij er aan toe zou zijn om uit dit leven te stappen , maar mijn vriend heeft mij erg aan het twijvelen gemaakt. Een soortgelijke vraag verscheen hier op het forum , begin dit jaar. Uit de meeste antwoorden die ik kreeg werd ik gesteund in mijn eerste gedachte,Maike geeft het zelf wel aan...
Of Maike pijn heeft...er zijn meerdere mensen geweest die zeiden van wel,waaronder een dierenarts en zoon fotolezeres. Ik denk ook dat Maike pijn heeft , maar dat hij er op zekere hoogte wel mee heeft leren omgaan , en ik ook!
Maike leeft echt helemaal op als ik wat met hem doe , zoals wandelen met dubbele lijnen , of met een longeerlijn zodat hij flink gek kan doen als hij wil. De dagen daarna heeft hij duidelijk meer pijn , maar houd zich dan ook wel rustig. Ik doe maar heel weinig met hem, maar wat ik doe vind hij echt geweldig.

Helemaal geen beweging geven lijkt me een te grote overgang , en rust roest...
Ik vind jou absoluut niet egoistisch! Het word anders als je paard het echt opgeeft en jij zou daar nog niet aan toe zijn , en hem met toeters en bellen probeerd om in leven te houden. Bv door dwangvoeding , omdat hij niet meer eet , want hij wil gewoon niet meer. Dit is duidelijk mijn mening gebaseerd op wat ik tot nu toe meegemaakt heb, en er zijn mensen die het eerder op zouden geven , maar ook mensen die het later pas opgeven.

Het is erg moeilijk , ook ik kan niet in jou geldkasje kijken.En ik kan ook niet zien wat jij jezelf allemaal moet ontzeggen om dit paard te moeten houden.Dit zijn geen overwegingen voor mij , maar ik respecteer het wel als anderen die mening hebben... ook daar zit wat in.

Of je het er nou mee eens bent of niet , wat ik geschreven heb , ik hoop dat het jouw steunt in jouw beslissing , welke dat ook mogen zijn.

Sterkte!!

Esther