jan seykens schreef op vrijdag 14 juli 2006, 22:25:


Dr Strasser spreekt gewoon engels. Ze geeft ook regelmatig haar opleiding/seminars ed in het engels en is dus goed in het engels te benaderen hoor!
Als je haar visie hebt gehoord kun je er gericht over denken wat je ermee wil doen.

Veel succes,
Marleen

@Egon²
Egon, als je je een McClellan-boom in een skelet probeert voor te stellen en dat op een CorrecTOR legt....

Singel- en stijgbeugelophanging knoop je aan dit skelet en je laat dit NIET vast verbonden op de Delrin panelen dragen.

Aan de onderzijde van het skelet ben je snel klaar en aan de bovenkant maak je in het frame een zwevende zit (zie hongaarse zadels) die je afwerkt zoals het jouw zitvlak belieft.

Het skelet is de interface, de panelen zijn het flexibele maar wel gewicht verdelende draagvlak.

Het werkt.

HC

bedankt voor de reakties!

De oplossing voor mijn onrust is inderdaad NOG beter de weidegang beheersen!
Dit houdt echter in, dat ze minder in het land kan staan (gelukkig hebben we een supergrote verharde uitloop van 1500m2), maar als ik de verhalen van andere paarden hier zie, komt ze er heel goed vanaf (doel op de paardjes die vanwege huidproblemen ook niet 24/7 in het land kunnen)

We gaan lekker verder waar we mee bezig zijn: zo 'natuurlijk' mogelijk, maar blijven wel heel kritisch!

Groet'n Bianca

jose schreef op zaterdag 15 juli 2006, 0:00:


Misschien kun je onderweg tijdens het wandelen heel speels kleine grondwerk-oefeningetjes inbouwen:
Halthouden, wenden, achterwaarts, stukjes teruglopen (vond die van mij erg vreemd in het begin en is nu tijdens buitenritten af en toe erg handig!)
Soms kom je mooie bomen tegen waartussen je kan slalommen, etc.

Doe het rustig aan: jee hij is nog zo jong!

ps. Voest zit vlak bij jullie in de buurt (nog), waarom ga je daar niet eens kijken? Heb er zelf goede ervaringen mee!

Succes en geniet ervan!

Groet'n Bianca

Michiel schreef op vrijdag 14 juli 2006, 22:16:


Dat is het idee dat ik had toen ik verleden jaar een keer vroeg naar ideeen voor andere zadelbevestigingen.

trea hoex schreef op zaterdag 15 juli 2006, 7:03:


Neen, Trea, hij bedoelt dat hij een keer een reactie geeft zonder dat glaasje. Toch ?????

Egon,

Heb je het artikel al gelezen. En heb ik de beschrijving een beetje goed vertaald?

e m kraak schreef op vrijdag 14 juli 2006, 19:36:

...en nota bene door mij de eerste keren ook als citaat gebruikt.

HC

Oh ik heb ook helemaal geen haast hoor met hem, maar andere leeftijdsgenoten doen wel veel meer dingen (met plezier) dus vandaar. Ik ben al vaak bij voest geweest maar dan nog, de grondwerk oefeningen doet hij heel erg goed hoor maar ik heb het idee dat hij er niks aan vind.

@singel



De veters gaan naar een groot oog aan een katoenen singel of aan twee ogen aan een leren.

Hoe langer de veters hoe beter de plaatsvastheid van het zadel. Er zijn echter aan de singel zelf ook eisen die daar een grens aan stellen.
Ter hoogte van de oksels mag de singel niet in de weg zitten en onder de borst, waar de ribbenkast de kleinste radius heeft en dus de grootste druk, mag er niet het geringste hoogte-dikte verschil in de singel zitten.
De bevestingen van veters aan singel is per definitie een overgang en die mag niet op een sterke ronding vallen.

Dit vraagt om een singel niet te breed en niet te smal, zeg 7-10 cm. en zo lang dat de bevestiging op een zo verticaal en vlak mogelijk deel van de ribben kast ligt. Hoe minder de ronding hoe minder de druk op de huid.
Bij mijn paarden van circa 180-190 cm. omtrek op de singelplek is in combinatie met de Malibaud boom de prettigste lengte 75 tot 90 cm.

Er IS een ander oplossing en dat is HEEL lange singelstoten van de ene zijde direct aangespen of -knopen aan de andere zijde. Dat is wat Cuijp laat zien en met het gespsysteem zoals dat hier nog bij vaquera-zadels gebruikelijk is, is het snel en makkelijk aan te gorden.
Het nadeel bij een vierpuntsophanging, dus twee singels, is dat er onder de borst een borststuk nodig is waaraan HEEL hoge eisen worden gesteld omdat daar overgangen kritisch zijn. Daarom en vanwege het zweten onder een dergelijk noodzakelijkerwijze redelijk fors ding heeft me van deze oplossing doen afzien.

Al met al is de V-ophanging met vier veters en een middellange singel een erg praktische en helemaal KISS.

HC

Marjolein Mepschen schreef op zaterdag 15 juli 2006, 11:18:


Die van mij is ook niet altijd even enthousiast: ik zou weleens meer energie willen zien in de dingen die ik met haar onderneem. Hierdoor ga ik inderdaad ook weleens denken dat er wat is (zie ervaring magnesium gevraagd op dit forum). Maar aan de andere kant denk ik dan gewoon, dat ze lekker in d'r vel zit, zich veilig voelt en het allemaal wel goed vindt!
In iedere wereld (dier of mens) zijn er immers ook verschillende types: ik ben zelf niet zo'n enthousiasteling in sport en spel, terwijl mijn buurvrouw (zelfde leeftijd ) daarin uitblinkt....

Waarom zou ik dat van haar dat dan wel eisen......?

Ik ben trouwens zelf de grondwerkoefeningen van Voest wel gaan uitbreiden, moeilijker maken door bv de omstandigheden te veranderen, etc. Had namelijk ook het idee, dat ze na een aantal weken die bewuste oefeningen wel door had en toe was aan een ander 'level'

Het is gewoon leuk en heerlijk om steeds met ze bezig te zijn. Alleen tussendoor slaat dan af en toe bij mij de twijfel toe (het is mijn 1e paard) of ik het wel goed doe, of dat het misschien beter kan...

Maar als ik dan gisteravond weer naar les ben geweest en ik rijd terug op de halsring langs het fietspad in galop, dan weet ik eigenlijk wel, dat we het samen niet zo gek doen hoor!

Groet'n Bianca (en Foxy)

trea hoex schreef op zaterdag 15 juli 2006, 2:04:

Trea, de hoeven van onze paarden zijn voor zover ik dat kan zien (een stuk) harder. Zoals Strasser terecht stelt, op rots als rots.
Ja, het is zweten, doch ik knip (indien nodig) en rasp. Gebruik verder wel bezweringsformules in een handvol talen en inderdaad geen mes want dat is toch onmogelijk behalve voor stukjes straal.

Ik zie zelf de noodzaak niet doch met enige hersengynastiek kan ik mezelf ervan overtuigen dat het theoretisch zou kunnen dat iemand mechanische hulp nodig heeft bij het raspen. Is dan een vlakschuurmachientje niet veiliger?
Nee ik heb dat niet van mezelf. Ben dat JAREN terug al ergens op het web tegengekomen van een echt afgelegen wonende amerikaanse dame met een rugkwaal.

HC

Huertecilla schreef op zaterdag 15 juli 2006, 10:09:


Volgens mij is dit tot op de letter wat ik van plan was, alleen snap ik niet precies wat je met "skelet" bedoelt.
Zou je me jouw skelet geheel in een schetsje willen mailen voor er misverstanden ontstaan?

Maat nemen is niet zo'n punt (als een derde ergens mijn boom zou maken), als ik maar weet welke maten er precies nodig zijn. Met zo'n profielmaatding (met 100-en stiftjes) die je indrukt... je kent dat vast wel, gaat dat prima. Timmerman-vriend heeft al dat soort dingen, de smid hier trouwens vast ook wel.
Op Ebay staan om de haveklap trouwens ook de al bijna antieke, echte cavalerie McClellans, voor een paar tientjes, maarja, wel allemaal grotepaardemaat uiteraard. Voor ijsco kom ik niet onder maatwerk uit vrees ik.

Ik was eigenlijk van plan de mcClellan-achtige boom uit staalprofiel te maken, gewoon omdat ik met dat materiaal vertrouwd ben en bewerking snap. De bedoeling is dan door torderen het relatief dun/plat/licht te kunnen maken met behoud van draagkracht. Zie je voor je dat je dan, buiten de delrinpanelen om, haast niets overhoudt maar wel iets sterks hebt om o.a. beugels aan te knopen?

Terzijde, al gezien?
Zo geniaal en origineel zijn we niet... meer bezig tegen de klippen op opnieuw het wiel uit te vinden naar mijn gevoel.

Groeten, Egon
We cannot solve problems with the same thinking that created them. -
Einstein