Marianne Sychold schreef :


Ik denk niet dat een paard gevoeligheid kan simuleren; er zal wel degelijk iets aan de hand zijn. Heb je hem zelf bekapt of heb je een natuurlijk bekapper laten komen? Aan zijn manier van bewegen kun je veel zien. Kunnen het de stralen zijn die erg uitsteken? Of de hielen die te laag gemaakt zijn? Kijk eens onder de voeten naar de stralen; steken ze teveel uit, dan mag je daar best een laagje vanaf snijden hoor, als ze de grond maar blijven raken als je paard zijn been neerzet.


Pijn maakt sloom. En het is een inschatten waardoor dat is. Kom je alleen maar achter als je de oorzaak gevonden hebt.

Groet, Pien

Okke schreef op maandag 17 juli 2006, 2:42:


Komt MIJ als een horrorverhaal over.
Zal helaas wel realiteit zijn en worden en dan is inderdaad voorlichting geboden. Een compromis.

De ECHTE vraag is natuurlijk of er wel genoeg plek is om alle paarden die er nu in NL zijn paardgericht te huisvesten en of een compromis wel in het belang van de paarden is.
Aan de basis van PN ligt het paardgericht houden. Als je geen aquarium hebt kun je geen goudvis houden. Als je geen weidegang (en dan geen uurtje uiteraard) kan regelen, geen paard.
Ja, maar ..... = eigenbelang van de ruiter.

Ik ben het met Okke eens. Nee, dat wil je niet.

HC

Okke schreef op maandag 17 juli 2006, 2:42:


Oei, oei, oei, oei, oei, Okke, wat een vooroordelen. Foei toch ga je schamen. Hier in de buurt hebben vele boeren paarden en die gaan er heel paardvriendelijk mee om hoor. Niets van het alles zoals jij het omschrijft. Het enige dat ik zie is dat ze paarden wat makkelijker doorverkopen maar laten we eerlijk zijn, dat is niet enkel boeren eigen. Dat geldt voor de meeste mensen die voor hun brood paarden fokken.

Okke schreef op maandag 17 juli 2006, 2:42:


Okke, Okke, Okke, vreselijke vooroordelen gestoeld op nul, komma nul kennis.
Ga nu verplicht op bedrijfsbezoek bij twintig boeren in je regio en kom je verhaal hier dan weer vertellen.

Ik kan me pisnijdig maken om dit soort uitspraken want het slaat werkelijk helemaal nergens op. Ik ben zelf boerendochter en kom uit een agrarische familie en ik kan je zeggen dat je oordelen kant nog wal raken.

Waarom is een boer een boer denk je? In de eerste plaats omdat hij houdt van zijn beestjes.

Mensen die slecht zijn voor dieren heb je overal, in elke groep.

Maar helaas, helaas komt bij de nieuwe generatie paardenhouders over het algemeen steeds minder paardenkennis en paardengevoel voor. Iets wat bij veel mensen die al van generatie op generatie dieren houden wel ingebakken zit.

Stadsmensen die amper weten wat dieren zijn, schaffen leuk dieren aan. Juist die groep zie ik het veel en veel slechter doen!
Zij missen vaak een belangrijk stuk basiskennis en het gevoel ervoor.

En voordat ik nu alle stadsmensen en nieuwe paardenhouders over me heen krijg: over het algemeen, zeg ik. Hoeft niet altijd, maar je merkt het vaal wel snel in de omgang vind ik.

jose schreef op maandag 17 juli 2006, 10:07:


Nou, ook ik heb niet de meest positieve voorbeelden van hoe de meeste boeren die ik ken met hun 'vee' omgaan.
Maar ik heb die voorbeelden net zo goed niet van maneges!
Over het algemeen herken ik het zoals Okke stelt.
Hoewel je beter je paard bij een boer kunt hebben staan dan op een manege, en wat die kennis betreft vind ik weer dat je gelijk hebt, José.

Als boer zou ik me kapot lachten om die stadsnuffen met hun poedertjes, dekentjes roze sjabrakjes, gladgestreken haartjes en drankjes.

Hier ook een leuk voorbeeld: Wij kregen een tijdje geleden een weide erbij van de naastgelegen paardenpensionstal omdat de boer zei dat hij de weide toch niet nodig heeft omdat al zijn pensionpaarden op stal staan.

Ben zojuist eens begonnen met het artikel van min. Veerman te lezen, en wat me nu al opvalt, zonder op details in te gaan, is dat er weer alleen aan de 'buitenkant' gesproken wordt: Hoe moeten de terreinen eruitzien, bebouwing, hekken, geen afgetrapte paardenveldjes, enz enz, maar het woord PAARDENWELZIJN ben ik nog niet tegengekomen.

Stel stadsen die ergens brood in zien, lijkt het wel weer....

Groet, Pien

Okke schreef op maandag 17 juli 2006, 2:25:


ik denk dat ik het gras dan maar gewoon zo laat staan...
Ohhh das nu eens jammer zie
En de boterbloemen?

Goed nieuws! Dan ga ik toch eerst wel eens een keertje rondlopen op blote voeten om alle gevaarlijke voorwerpen te ontdekken ....

Piet schreef op maandag 17 juli 2006, 8:00:


Precies, en Trea drukt daar mee uit de flinke moeite die ze eerst had, met mes en vijl, en het gemak dat ze nu ervaard met de haakse slijper. Een kind kan de was doen, drukt haar opluchting uit, het grote verschil met eerder.

Michiel

Okke schreef op maandag 17 juli 2006, 2:42:


Zó dat mag ook wel eens gezegt worden!
Punt één is dus, als je een paard stalt bij en boer, dat de boer bereid is te luisteren naar de wensen van de paarde eigenaar. Zo niet, begin er niet aan, omdat je er net een jaar zit en dan weer snel weg wilt zijn. Heb het al vele malen ondervonden dit.

Michiel

Spirithorses schreef op maandag 17 juli 2006, 10:29:


Heeft overigens niets met stadsen te maken. Boeren zijn tenslotte boer als broodwinning. De stap naar paard is een variant op nijlbaars, struisvogel en noem maar op tot zelfs nerts en toeristen

Het punt van Okke is valide in die zin dat het maar de vraag is of het paard bij die omschakeling van broodwinning gebaat is.
Voorlichting aan die boer is noodzaak doch dan nog. Het blijft een boer die er centen mee wil bijverdienen. Het hooiland bv. blijft echt de prioriteit en een verharde paddock het hoogst haalbare. Ja, beslist beter dan 24/7 op stal, maar nog steeds niet goed.

HC

Anna van Rheeden schreef op maandag 17 juli 2006, 6:10:


Hoi Anna,

Hét grote verschil tussen de rasp en de flex is dat je de rasp moet bedienen met je eigen spierkracht. De flex doet het werk voor je, je hoeft hem alleen maar vast te houden en te sturen. In het begin had ik na het bekappen van twee paarden wel spierpijn in mijn hand/pols, omdat de flex toch een gewicht heeft van rond de twee kilo. Maar dat went! Ik heb ook de lichtste flex gekocht (qua gewicht) die ik kon vinden. Had er graag eentje op accu gehad, maar die zijn hier zeldzaam, hebben vaak niet genoeg vermogen, en heel erg duur. Dus heb ik maar gewoon eentje met een snoertje.

Het aanwennen heb ik niet hoeven doen. Raar he! Ik ben ruim een jaar bezig met Parelli, en mijn paarden zijn op het gebied van vreemde atributen en lawaaidingen zo goed als stoicijns. Ze kijken niet meer op of om als "het vrouwtje" weer komt aanlopen met iets raars. Flink gedesensibiliseerd dus op alle gebieden. Geluk is bovendien dat mijn man een flinke klusser is, en hier altijd gewerkt wordt met dit soort apparaten. Toen de staldeur uit zijn hengsels was gerukt en hij aan het repareren sloeg heeft één van de paarden er bijna een wond aan overgehouden, omdat die boormachine toch wel even beroken moest worden!!

Nu zullen velen denken: "oo maar ze heeft koudbloeden, die zijn nergens van onder de indruk".. niet waar! Bovendien heb ik er ook een paint-jaarling bijlopen (geen koudbloed dus), die ook zo cool is. Die heb ik vorige week voor de eerste keer bekapt met de flex, zonder voorbereiding. Ik was het wel van plan uiteraard! Ik had haar uit de paddock gehaald met het (eind)doel om met de draaiende flex in mijn ene hand, haar te kunnen aanraken met mijn andere hand. Zou ik dát kunnen, was dat einde sessie 1. Was van plan dit met de clicker op te bouwen tot een werkelijke bekapbeurt.
Maar ik kon gewoon naar haar toelopen met de draaiende flex in mijn handen, kon haar voorvoetje vragen en heb haar bekapt! Ik stond zelf paf, ze vertrok geen spier, vond het allemaal prima. Daarna heb ik de andere drie hoeven ook kunnen doen. Zonder clicker en zonder voorbereiding. Ze was er wel altijd bij als de tinkers bekapt werden, misschien heeft ze het gewoon afgekeken, ik weet het niet.

Ik heb dus onbewust mijn paarden al heel lang getraind voor vele vreemde dingen en daar trok ik profijt van. Zodoende dus geen gerichte voorbereiding gedaan. Toen ik nog gewoon bekapte had ik mijn paarden altijd los staan, maar ben na een paar keer machinaal bekappen ze tóch gaan vastzetten. Je ziet op het filmpje in de laatste seconden, dat Enya gewoon wegwandelt. Tjaaa daar staat een lekker hapje gras, even wachten vrouwtje.. Dat vond ik onveilig, en zet ze daarom nu gewoon aan een leadrope vast aan de muur.

Als je ermee gaat beginnen zou ik het wel mbv de clickermethode doen, en daarmee kan Piet je uitstekend helpen. Hij is de expert daarin. Ik begrrep dat jullie mailcontact onderhouden, dus ik zou zeggen; Ga d´r voor!
Veel succes.

Eva Saegerman schreef op maandag 17 juli 2006, 10:38:


Hoi Eva,

Leuk huis! Ziet er lekker ruim uit.
Wij geven onze paarden iedere dag een strookje lang gras erbij. Ze eten dat goed op en hebben er geen problemen van. Bij ons staat er gelukkig geen/heel weinig boterbloem. Wat me in de buurt opvalt is dat de paarden om de boterbloemen heen eten. Ze gaan er alleen aan als er écht niets anders meer te eten is. Boterbloem is, voor zover ik weet, in gedroogde vorm niet giftig meer. Dus ik zou het gras laten opeten en de boterbloemen maaien. (Of spuiten, maar daar hou ik zelf niet zo van.)

Groetjes, Els.