Okke schreef op maandag 17 juli 2006, 2:25:


ik denk dat ik het gras dan maar gewoon zo laat staan...
Ohhh das nu eens jammer zie
En de boterbloemen?

Goed nieuws! Dan ga ik toch eerst wel eens een keertje rondlopen op blote voeten om alle gevaarlijke voorwerpen te ontdekken ....

Piet schreef op maandag 17 juli 2006, 8:00:


Precies, en Trea drukt daar mee uit de flinke moeite die ze eerst had, met mes en vijl, en het gemak dat ze nu ervaard met de haakse slijper. Een kind kan de was doen, drukt haar opluchting uit, het grote verschil met eerder.

Michiel

Okke schreef op maandag 17 juli 2006, 2:42:


Zó dat mag ook wel eens gezegt worden!
Punt één is dus, als je een paard stalt bij en boer, dat de boer bereid is te luisteren naar de wensen van de paarde eigenaar. Zo niet, begin er niet aan, omdat je er net een jaar zit en dan weer snel weg wilt zijn. Heb het al vele malen ondervonden dit.

Michiel

Spirithorses schreef op maandag 17 juli 2006, 10:29:


Heeft overigens niets met stadsen te maken. Boeren zijn tenslotte boer als broodwinning. De stap naar paard is een variant op nijlbaars, struisvogel en noem maar op tot zelfs nerts en toeristen

Het punt van Okke is valide in die zin dat het maar de vraag is of het paard bij die omschakeling van broodwinning gebaat is.
Voorlichting aan die boer is noodzaak doch dan nog. Het blijft een boer die er centen mee wil bijverdienen. Het hooiland bv. blijft echt de prioriteit en een verharde paddock het hoogst haalbare. Ja, beslist beter dan 24/7 op stal, maar nog steeds niet goed.

HC

Anna van Rheeden schreef op maandag 17 juli 2006, 6:10:


Hoi Anna,

Hét grote verschil tussen de rasp en de flex is dat je de rasp moet bedienen met je eigen spierkracht. De flex doet het werk voor je, je hoeft hem alleen maar vast te houden en te sturen. In het begin had ik na het bekappen van twee paarden wel spierpijn in mijn hand/pols, omdat de flex toch een gewicht heeft van rond de twee kilo. Maar dat went! Ik heb ook de lichtste flex gekocht (qua gewicht) die ik kon vinden. Had er graag eentje op accu gehad, maar die zijn hier zeldzaam, hebben vaak niet genoeg vermogen, en heel erg duur. Dus heb ik maar gewoon eentje met een snoertje.

Het aanwennen heb ik niet hoeven doen. Raar he! Ik ben ruim een jaar bezig met Parelli, en mijn paarden zijn op het gebied van vreemde atributen en lawaaidingen zo goed als stoicijns. Ze kijken niet meer op of om als "het vrouwtje" weer komt aanlopen met iets raars. Flink gedesensibiliseerd dus op alle gebieden. Geluk is bovendien dat mijn man een flinke klusser is, en hier altijd gewerkt wordt met dit soort apparaten. Toen de staldeur uit zijn hengsels was gerukt en hij aan het repareren sloeg heeft één van de paarden er bijna een wond aan overgehouden, omdat die boormachine toch wel even beroken moest worden!!

Nu zullen velen denken: "oo maar ze heeft koudbloeden, die zijn nergens van onder de indruk".. niet waar! Bovendien heb ik er ook een paint-jaarling bijlopen (geen koudbloed dus), die ook zo cool is. Die heb ik vorige week voor de eerste keer bekapt met de flex, zonder voorbereiding. Ik was het wel van plan uiteraard! Ik had haar uit de paddock gehaald met het (eind)doel om met de draaiende flex in mijn ene hand, haar te kunnen aanraken met mijn andere hand. Zou ik dát kunnen, was dat einde sessie 1. Was van plan dit met de clicker op te bouwen tot een werkelijke bekapbeurt.
Maar ik kon gewoon naar haar toelopen met de draaiende flex in mijn handen, kon haar voorvoetje vragen en heb haar bekapt! Ik stond zelf paf, ze vertrok geen spier, vond het allemaal prima. Daarna heb ik de andere drie hoeven ook kunnen doen. Zonder clicker en zonder voorbereiding. Ze was er wel altijd bij als de tinkers bekapt werden, misschien heeft ze het gewoon afgekeken, ik weet het niet.

Ik heb dus onbewust mijn paarden al heel lang getraind voor vele vreemde dingen en daar trok ik profijt van. Zodoende dus geen gerichte voorbereiding gedaan. Toen ik nog gewoon bekapte had ik mijn paarden altijd los staan, maar ben na een paar keer machinaal bekappen ze tóch gaan vastzetten. Je ziet op het filmpje in de laatste seconden, dat Enya gewoon wegwandelt. Tjaaa daar staat een lekker hapje gras, even wachten vrouwtje.. Dat vond ik onveilig, en zet ze daarom nu gewoon aan een leadrope vast aan de muur.

Als je ermee gaat beginnen zou ik het wel mbv de clickermethode doen, en daarmee kan Piet je uitstekend helpen. Hij is de expert daarin. Ik begrrep dat jullie mailcontact onderhouden, dus ik zou zeggen; Ga d´r voor!
Veel succes.

Eva Saegerman schreef op maandag 17 juli 2006, 10:38:


Hoi Eva,

Leuk huis! Ziet er lekker ruim uit.
Wij geven onze paarden iedere dag een strookje lang gras erbij. Ze eten dat goed op en hebben er geen problemen van. Bij ons staat er gelukkig geen/heel weinig boterbloem. Wat me in de buurt opvalt is dat de paarden om de boterbloemen heen eten. Ze gaan er alleen aan als er écht niets anders meer te eten is. Boterbloem is, voor zover ik weet, in gedroogde vorm niet giftig meer. Dus ik zou het gras laten opeten en de boterbloemen maaien. (Of spuiten, maar daar hou ik zelf niet zo van.)

Groetjes, Els.