fleur schreef op vrijdag 4 augustus 2006, 17:37:


Denk niet dat dat een probleem is. Laat ze maar lekker hun gang gaan.

Isabel

ingrid van der post schreef op vrijdag 4 augustus 2006, 20:44:


Dat op eten door de kippen zal wel mee vallen, die eten allen wat naar boven komt door het scharrelen en na een poosje gaan ze weer verder p het erf.
ook kippen weten dat je gevarieerd moet eten
Als jou mest hoop gewoon op de aarde licht, dus niet op een beton of stenen onder grond, zou ik me meer zorgen maken om de MOLLEN
die kunnen wel je hele vooraad aan wormen op eten.

Nils en Olly

Michiel schreef op vrijdag 4 augustus 2006, 22:16:


O, wat vreselijk leuk en mooi! Wat zijn jullie leuk
Ontzettende genietsite is het geworden yes!

Saskia

Trudy schreef op vrijdag 4 augustus 2006, 22:52:


Trudy , kan effe niet goed volgen ? Wat bedoel je nu precies ?

e m kraak schreef op vrijdag 4 augustus 2006, 1:53:


Heb ik gezegd of gemaild dat ik je een definitie van instinct ging geven ? Voortplanting is het enige doel van paringsgedrag en de daad op zich , het gevoel erbij een mooi neveneffekt en niet omgekeerd een mannetjesdier dat niet in staat is om nakomelingen te reproduceren blijft nooit aan het hoofd van een kudde/groep staan en wordt zeer snel verdreven . Mijn voorbeeld dat ik aanhaal over het 10 maanden stilstaande sexleven van paarden in het wild wordt afgedaan als zijnde een hormonale sequence die ervoor zorgt dat het paringsgedrag stilvalt terwijl de testoserone hormonen(oa noodzakelijk voor de sexdrive) ongeveer zes tot negen maanden nodig hebben om uit de bloedbaan te verdwijnen. Dus een hengst die volop begint te dekken (voor zijn plezier zoals jullie beweren en niet uit een drang tot reproductie) steekt deze drang in zijn binnenzak( want de hormonen verdwijnen niet zomaar omdat alle merries gedekt zijn ) totdat de lente weer de kop opsteekt om terug "fun" in het leven te krijgen ? Dat een dier niet bewust beseft dat de daad op zich de oorzaak is van nieuw leven hoeft mij niet verteld en beweer ik ook niet . En Egon ik beweer niet dat het moeilijk is, ik beweer gewoon dat je geen gelijk hebt wat iets totaal anders is .En merk op dat ik geen bijnamen of pseudoniemen gebruik om mijn standpunt kracht bij te zetten.

Isabel van der Made schreef op vrijdag 4 augustus 2006, 10:18:


Die soaking boots zien er echt goed uit, goeie tip! Bij mijn paarden verschilt het erg, de een houdt echt geen stralen meer over in de natte tijd, de ander heeft geen problemen. Ik gebruik dus ook altijd betadine scrub, maar zonder dit soort boots is de inwerktijd natuurlijk beperkt. Ik ga es kijken of ik zelf wat kan fabrieken hier om als soaking boots te gebruiken.
Groetjes Anna

Michiel schreef op vrijdag 4 augustus 2006, 22:16:


Super site Michiel! Echt leuk om naar te kijken. En wat een mooie omgeving hebben jullie! Zoveel mogelijkheden om vanalles te doen met je paard buiten dat zou ik ook wel willen. Gaan jullie ook nog aan de hand wandelen/grondwerk doen/spelen daar buiten? Met Jur zwemmen in dat watertje?

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Hoi allemaal,

Jullie hadden het eigenlijk wel over gevoelige stralen maar ik heb er ook weer even nood aan mijn verhaal te vertellen. Ik denk niet dat het de stralen zijn die gevoelig zijn bij Lolita. Het is hoofdzakelijk de (dunne) platte zool en de hoefbevangenheid die nooit erg geweest is maar die ook niet overgaat tot nu toe.
Nu is Lolita nog gevoeliger geworden door het bekappen, wat ik niet verwacht had. Ik ben een maand of twee terughoudend geweest met het bekappen van de hoefwand, op advies van de dierenarts die vond dat de zool veel te dicht bij de grond zat. Uiteraard kwam er zo steeds meer flare in de hoefwand, wat volgens natuurlijk bekappen op zich pijnlijk kan zijn en de wittelijnseparatie onderhoud bij elke afwikkeling. Na verschillende adviezen en recent doorlezen van de site van Ramey besluit ik dan toch maar de hoefwand terug gelijk met de zool te maken (zoveel moest er niet af, niks aan de teen en 5mm aan de hielen), hierop liep ze nog ongeveer even goed. Een week later ook de mustangrol gemaakt tot net in de witte lijn (hiermee is ook de opvallendste flare verdwenen) en nu loopt ze wel slechter. Op vlak beton en tegels: voorzichtig draaien, heel kort draven, wisselend mank in stap. Alsof de bevangenheid weer erger is, maar het is wel te toevallig dat het na mijn bekapping is. Terwijl ik uit het paardnatuurlijk boek oa. juist begreep dat afraspen van flares juist de pijn in de hoef zou verminderen omdat het paard niet meer over de uitstekende hoefwand die trekt aan de verzwakte witte lijn afwikkelt. Heeft iemand een idee?
De enige verklaring voor de toegenomen gevoeligheid die ik kan bedenken is dat de zool zodanig plat is (de straalgroeve komt aan de straalpunt maar een paar mm van de grond, itt. de 3/4 inch die het volgens Ramey moeten zijn in een gezonde hoef) dat die ook de minieme bobbeltjes in het beton voelt, of dat de zool gewoon bij elke stap grotendeels de grond raakt? Op zachte bodem loopt ze nog steeds redelijk goed gelukkig. Als ik met een hoevenkrabber in de straal duw krijg ik geen pijnreactie, nu, ook als ik op de zool duw niet, mijn testduwen is niks in vergelijking met een heel paard dat op een hoef landt natuurlijk.

Ik weet het niet meer.
Nathalie