sandratien schreef op zaterdag 5 augustus 2006, 17:55:


??? huh? Rubber? Dan is er toch iets niet goed hoor....
De situatie hier was als volgt: laatste paardenbox (ik had er ooit 4) staldeur verwijderd.
Daar een goed sluitende gazen deur van gemaakt, met een houten X in het midden voor de stevigheid. Stal is voorzien van betonvloer. Zitstokken gemaakt op 1 meter en 1.30 meter hoogte, totaal 6 meter lengte.
IN de kippenren een leghok op poten met 4 diepe legkasten. Daarin schoon schaafsel.
Roeken komen echt niet IN de ren, omdat het overdekt is. Die hebben de ruimte nodig.
Verder kregen ze natuurlijk altijd schoon water, en legkorreltjes met gemengde granen.
+ altijd een bak grit....

's morgens deed ik altijd de rendeur open en deed de 'chicken-run' )
De chicken-run is als volgt: wie het hardste kan lopen en wie het eerste bij de grote walnootboom is... zo 25 meter verderop. Hun favoriete plekje en de plaats waar ze een handje ochtendgraan kregen.... Meestal won ik trouwens niet... dat waren de Sabelpootjes! Die spelen nl. vals en vliegen stiekum stukjes...
Ze liepen dus de hele dag los over het terrein en aten alles wat ze te pakken konden krijgen. Ook mijn aalbessen waren tot 1 m. hoogte compleet verdwenen, evenals de zwarte- en de kruisbessen. Rottende pruimen, peren of appels? Geen enkel probleem, verdween allemaal als sneeuw voor de kip.
Rode mierennest? Geen probleem.... je roept gewoon: kip, kip. kiiiiiiippppp!
Steek de spa in de grond en exit rode mieren.....
Ideale opruimers, gezellig en lekkere (zalige!) eitjes. Sabelpooteitjes zijn trouwens éénhapscrackers.... Favoriete papegaaien-eitjes, met schil en al....

Omdat niemand van overheidswege ons kon vertellen wat er met de beide roodstaartpapegaaien ging gebeuren als de vogelgriep zou toeslaan hebben we besloten om dat risico niet te nemen. Zodoende zitten ze nu allemaal bij vrienden.
En ik mis ze nog ook!

Groetjes,
Wil.

wie wilde laatst nu die restjes magnesium hebben? heb nog een beetje over, mail je adres en ik stuur t zonder porto naar je toe. had net al een bericht geschreven, is niet aangekomen.

Kweekgras is in onze streek de schrik van iedere boer. Wij zitten op waarschijnlijk het droogste stuk van het zuiden van Noord-Brabant. Tot onze schrik is nu na de droogte van de afgelopen weken, ons weiland aan het volgroeien met deze kweek. Van diversiteit van soorten is niet veel sprake meer.
Wat nu? Zo laten? Bestrijden? Rigoreus opnieuw omploegen en inzaaien met alle nadelen van dien en bovendien het risico dat met de volgende droogte hetzelfde probleem ontstaat.
En wat zijn de gevolgen voor de paarden (IJslanders). Is kweekgras goed of slecht. Bevat het veel of weinig eiwit?
Kortom: veel vragen; nog geen antwoorden.....???????

Moniek

ingrid van der post schreef op zaterdag 5 augustus 2006, 18:43:


Janna.
Ze zal wel met vakantie zijn.

Moniek schreef op zaterdag 5 augustus 2006, 20:13:


Hi Moniek, kweekgras maakt heel lange, ondergrondse horizontale wortelstelsels.
Van zo ongeveer 1 cm ontspruit daar weer een nieuwe stengel van. Op die manier overwoekert het de goede grassen en verstikt het de bestaande zode.
Ik ben geen graslanddeskundige maar weet wel dat kweekgras ontzettend veel fructaan kan bevatten. De eiwitten zou ik je niet kunnen zeggen.
M.i. maak je het met omploegen erger... Omdat uit ieder wortelstukje weer nieuw kweekgras ontstaat. Mijn gevoel zegt: platspuiten. Als het echt dood is ploegen en opnieuw inzaaien....
Ik weet overigens niet of het nu met de droogte te maken heeft... want wij hebben toch vrij vochtige graslanden en ook hier komt het weleens te voorschijn...

Groetjes,

Wil.

ingrid van der post schreef op zaterdag 5 augustus 2006, 14:35:

Inspecteur geweest? Mesthoop controleren??? Hoe bedoel u:)
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Wil schreef op zaterdag 5 augustus 2006, 20:22:

Waar heb je deze informatie vandaan over het fructaangehalte in kweek? De eiwitten zou ik je
Ik vrees dat platspuiten inderdaad de enige optie is. En dan met Roundup of iets anders?


We hebben een klein beetje beregend, maar dat hadden we waarschijnlijk beter niet kunnen doen. Het lijkt erop dat we nu vooral de kweek geholpen hebben.

Wel vond ik nog deze link: http://home.hetnet.nl/~bec-info2/kweekgras.htm

Maar wat daarvan nu te denken in relatie tot paarden?

Moniek

e m kraak schreef op vrijdag 4 augustus 2006, 1:53:


Laten we eerst even bij de zoogdieren blijven


Ik meen ook niet dat er gesuggereerd is dat het "mannetje" noch het "vrouwtje" in de diersoorten paren om zich voort te planten.
Ook is het steeds het vrouwtje die bepaald of het tot sex komt, en dat wellicht omdat zij "weet" of de paring het doel niet mist?
Van runderen weet ik dat de stier zeker niet zal flemen bij een Koe die niet tochtig is. Het doel van de paring zal geen gevolg hebben.
Alleen de mens paart op het moment dat het doel van de paring geen gevolg zal hebben


Dus per definitie is het doel van de Paring, voortplanting als gevolg


Definitie van Evolutie = ontwikkeling van het gevolg van een gemist doel ??


Nils en Olly,
Die zich af vragen hoe het op venus zou zijn

Sky schreef op zaterdag 5 augustus 2006, 20:34:


Wauw! Daar wil ik dus géén beschuitje mee eten!

Wil.

Moniek schreef op zaterdag 5 augustus 2006, 20:51:

Staat dat niet bij de Fructaanverhaal op deze website?
Of ben ik nu in de war met raaigrassen?

Vraag dit aan een deskundig Loonwerkbedrijf, die hebben de ervaring...
Als ik dit lees, zou je denken dat het juist goed moet zijn voor paarden...
Het is tegenstrijdig met wat ik weet... dat grazende paarden meestal de langere kweek laten staan... Wie weet dit?

Wil.

muriela schreef op vrijdag 4 augustus 2006, 22:44:



Zoveel als mogelijk is met de losse teugel, openen met de ene hand en tegen de hals leggen met de andere. En als je eens harder moet trekken dan kan dat ook eenzijdig.


Veel op de weg gaan wandelen, eerst er naast en als dat goed gaat rijdend.


Hoe jong is je paardje, dat meelopen aan een halster nog een probleem is?


Heb ik ook eens een maand of 8 mee gewerkt, met 3jarigen die nooit iets anders gewend waren, anders dan de wei en los opgedreven naar de stal.
Wauw wat schrok dat paard toen hij aan het halster met mij alleen opeens buiten zijn weide stond en de andere paarden niet. Ha ha Op zich prachtig zo'n proces om daar geleidelijke gewenning mee op te bouwen. Toen hij eenmaal mee durfde, (eerst weide werk) was het een prachtig gevoelig paard, zo open voor alle indrukken, als je dat de tijd geeft zo veilg mogelijk houd en niets forceerd komt het allemaal goed.


Ja meestal worden deze paarden zadelmak gemaakt met de harde aanpak, ze moeten luisteren en dat wordt met geweld afgedwongen. Dat kan een snellere weg zijn, alleen krijg je dan niet het resultaat dat je graag wil, een makkelijk paard dat ontspannen en blij met je mee wil en daarom goed meewerkt. Op de harde manier blijft het meestal aankloten. Neem je de tijd die er voor bedoeld is, van drie tot 5 jaar oud, lekker buiten wandelen samen, dan heb je op 6jarige leeftijd een paard waar iedereen jaloers op is ... vaak zonder dat het herkend wordt dat het aan je voorbereiding ligt.


Veel plezier muriela
Michiel

Onze paarden lopen met dit weer (natte hoeven dus) vele malen gevoeliger dan het droog weer. Vorige week liep Zafir nog heel zelfverzekerd over de paadjes met grote stenen, vandaag liep hij heel voorzichtig en gewoon bijna pijnlijk. Ik dacht zelf dat zachtere hoeven vast ook gevoeliger worden. Maar is dat ook zo?
Zijn er meer mensen met deze ervaring?

ingrid van der post schreef op zaterdag 5 augustus 2006, 14:35:


die snap ik even niet...
Waarop wordt die mesthoop gecontroleerd dan?
Hoeveel dieren hebben jullie dan ?

Nick