Ans Jondral schreef op maandag 14 augustus 2006, 14:02:
> tambayo schreef op maandag 14 augustus 2006, 10:53:
>
>> Om even de knuppel in het hoenderhok te gooien:
>
> Het is inderdaad kiezen uit verschillende kwaden. In inslapen
> geloof ik niet (alleen bij terminaal zieke dieren, of wanneer
> het echt duidelijk is dat het dier 'op' is). Ik snap niet goed
> hoe een levend wezen beter af kan zijn dood dan levend. Ik vind
> dit een nogal vreemde gedachte.
Voor mij is het de afweging kwaliteit van leven boven kwantiteit. En dan eerst nog de vraag kan het paard nog als paard rondlopen? Dus geen pijn, wei, vriendjes, keertje sprintje trekken, misschien wandelingetje, etc. voor de afwisseling. En is het paard daar happy mee?
Daarna pas komt de vraag over bruikbaarheid en wat ik er nog mee kan. En als dat niks is, en ik het paard niet kan houden is de kans heel groot dat het een enkeltje slager of spuit gaat worden. Waarom? Heel simpel. Ik ben er verantwoordelijk voor het welzijn van mijn paard. En dat betekent ook dat je de verantwoordelijkheid van een ziek dier niet aan iemand anders overlaat die een leuk verhaaltje ophangt en vervolgens het dier het handelaarscircuit ingooit met een lading dope om hem aan de gang te houden.
> Ik wou nog even zeggen dat je wel heel licht over de praktijken
> overgaat die vallen onder de traditionele diergeneeskunde.
> Pleister erop, en 't is vergeten? Qua belasting voor de dieren
> moet de tradiitionele DGK echt niet onderdoen voor strasser
> hoor.
Nee, operaties zijn zwaar, zeker voor een dier dat je niet kan uitleggen waarom het pijn doet en dat hij nu XYZ allemaal niet mag.
> Ik spreek hier uit ervaring. 2,5 jaar geleden is mijn paard ook
> "even snel" geopereerd aan haar been. Maar wat erna komt, dat
> wordt natuurlijk niet op voorhand gezegd. 5 maand stalrust met
> even voorstellen om het ff te fixen met een operatie. Denk dan
> best ook maar eens twee keer na.
>
> Ans
De beslissing nemen om de operatie uit te laten voeren ligt nog altijd bij de eigenaar, die moet danook goed doorvragen wat er gaat gebeuren, wat de kansen zijn, etc.
En beslissen wat voor het paard het beste is. Niet opereren omdat de eigenaar geen afscheid kan nemen, maar omdat de operatie het paard een betere kwaliteit van leven zal geven. En dan nog moet je zeker weten wat het voorland voor je paard is tijdens de revalidatie en of je dat wil meemaken.
En nee dat zijn geen makkelijke beslissingen. Ik heb ze gelukkig nog niet hoeven nemen, maar ik heb ook met een kreupel paard getobt. En toen wel gezegd : als het aan het eind van het weideseizoen niet duidelijk verbeterd is/ over is gaat hij weg (slager) verkopen kan niet, en ik hoor teveel verhalen over zgn. weidemaatjes die verkeerd terecht komen.
Ik heb dit paard gelukkig nog steeds en ben er erg happy mee.
Warboel
