e m kraak schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 19:09:


Stop dan maar onmiddelijk met paardrijden want Sandra heeft gelijk .

Joyce Jongen schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 13:11:


Maar dat is toch niet natuurlijk, natuurlijk. Zonder lijnzaad komt er ook genoeg uit hoor.

Nils Vellinga schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 20:13:


Nee !

elian schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 20:51:


Nee Nathalie, wel bedankt trouwens voor het meedenken hoor. Ik denk dat het gaat om een ritme in handelingen, dat hebben mensen me duidelijk gemaakt die ook met autistische kinderen te maken hebben. Bedanken bij een paard doe je na afstappen, als ze dat niet kent is het eigenlijk ook niet zo'n groot probleem denk ik, wij zijn er ook nog bij. Ik denk dat het onbegrip van mijn kant is of was, ik kon het niet plaatsen. Ik denk dat de wereld van een autist gewoon een andere dimensie heeft als die van mij, ik vind het gewoon om een paard te bedanken, misschien heeft ze het paard allang bedankt op de rug, en is het mij ontgaan. Het verwachtingspatroon ligt anders. De dimensie van dingen ervaren is gewoon voor mij aftasten en vragen aan mensen die het kennen. Ik heb er zelf te weinig ervaring mee.
Ik kan me bijvoorbeeld niet voorstellen wat het betekent om geen pijn te voelen, dat alleen al is veel inlevingsvermogen. Ik moet mijn verwachtingspatroon bijstellen en zorgen dat ik haar in haar waarde laat en mijn paard. Beter opletten dus de volgende keer, en dan kijken hoe we en of we er iets mee kunnen. Ik heb nu al veel aan de reacties van bijv. Tineke en Ans gehad, zij hebben ervaring en weten waar het om gaat. Waarmee ik dus niet wil zeggen dat de rest het niet weet, maar ervaringsdeskundigen hebben nu eenmaal hele goede praktische tips.
Voor alle visueel gehandicapten heb ik weer tips

Es

sandratien schreef op donderdag 17 augustus 2006, 16:16:



Ah ah,
Nu komen er toch ineens grote verschillen aan het licht hier.
Ik ga totaal anders met mijn paard(en) om.
Da's een ontwikkeling geweest hoor, vroeger deed ik het ook zoals jij hier beschrijft, Sandra:
Als er iets verkeerd gaat dan is het paard daar de schuld van, en moet het 'aangepakt worden'.

En daar denk ik nu heel anders over.
Onder meer na het lezen van de boeken van Hempfling, en na het volgen van twee cursussen bij Pieter Baalbergen (Terra Natura).
Als er een probleem is dan zoek ik de 'schuld' bij mezelf. En werkelijk, het helpt altijd. Durft het paard niet, of schrikt het ergens van, dan ben ik niet rustig genoeg in mezelf. Als ik mijn vertrouwen vergroot en rust in mezelf weet te scheppen, is het probleem meestal direct voorbij.

Nu heb ik wel een Arabier, en dit ras reageert heel gevoelig. Bij mijn Haflinger was het moeilijker. Als die eenmaal opgewonden of angstig was, dan duurde dat even voor het over was (de adrenaline weer uit het bloed was, of zoiets).
Maar het werkte ook bij haar echt wel: als ik rustig in mezelf was, schrok ze nergens van en liep overal langs.
Groet,
Coralie

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 21:00:


Waar staat dat? Is dat wetenschappelijk onderzocht? Als het dan zo zou zijn volgens deze dimensie ben je pastoor dierenbeul
Onnatuurlijk is het wel om op een paard te gaan zitten, dat is correct, maar of het per definitie dieronvriendelijk is dat is uit te zoeken, misschien wel met de kukelekumethode. Gaat de hartslag omhoog bij een wortel, gaat de hartslag omhoog bij grazen, gaat de hartstlag omhoog bij rijden en wat voor tempo. De leugendetector zeg maar voor een paard. Grijnzzzzz.

Es

e m kraak schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 14:48:


Ja maar dat bedoelde ik toch? Of is dit een misvertaling Jupiteriaans en Marsiaans? Ik gebruik de term "zogenaamd" anders dan jij, bedoel ik.
Wat ik met die term bedoel is datgene wat jij omschrijft. Dus zogenaamd is hier als term niet op zijn plaats, bedoel ik. Snap je? Aangeleerd negatief gedrag misschien beter?


Ik vind marsmannetje leuker. Je bent wel een oen natuurlijk. Marsoen? Oen van Mars? Oenmars? Marseriaanse oen.

Mag ik nu weer naar beneden of moet ik op de bovenverdieping blijven staan?

e m kraak schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 19:09:


Als mijn eigenroem zo hard ruikt heb jij wel een héél gevoelige neus hoor Egon eneh.... Delfzijl weet ik niet liggen . Of ligt het aan de responsen die je krijgt van me dat je je een beetje begint op te winden mijn beste ? Is niet goed voor je bloedspiegel , cholesterol enzo gaat ervan omhoog en nog meer van dat naars .
Dus in plaats van in een infantiele discussie te belanden en nog een beetje meer met halve beledigingen te strooien zoals jij blijkbaar nodig acht , ga ik nog een uur of twee les geven , wees mistig .

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 16:20:


Dank, dank, dank

Coralie van W schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 21:10:


Maar Coralie ,
dat zegt Sandra helemaal niet ,
Eigenlijk zegt zij net hetzelfde als jij , de waarheid komt vanuit de ruiter en als je mijn berichten daarover naleest ga je net hetzelfde statement ontdekken en je moet niet spreken over "schuld" maar over "inzicht" en inderdaad het helpt altijd , véél beter dan een paard (of een mens) afbekken .

e m kraak schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 19:09:


Niet aan mij gericht, maar je kent me. Ik steek graag mijn neus overal tussen.

Een mens op zijn rug rondsjouwen is voor een paard waarschijnlijk zoiets als voor mij de afwas doen of voor mijn man op de ladder het schilderwerk aan het huis doen. Een onoverkomelijke, niet heel plezierige gebeurtenis. Het kan natuurlijk ook voor een paard leuk zijn. Hij mag immers naar buiten, maakt weer eens iets mee. Maar leefde het normaal in de natuur ging het niet op zijn rug staan wijzen van, "Kom beste mens klim er maar op, dan gaan we gezellig een rondje rijden."
Toch is er wel degelijk van een eerlijke ruil sprake op het moment dat we een paard berijden.
We beschermen het namelijk tegen natuurlijke vijanden. (in de hedendaagse tijd tractoren inplaats van wolven) Zorgen voor hem als hij ziek is. (ook in de natuur loopt een paard akelige dingen op en moet dan lijden en waarschijnlijk doodgaan)
Dus we zorgen voor hem en in ruil daarvoor doen we dingen die ons plezier doen. En daar valt rijden onder.

Esther schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 21:11:


Neen , zeg ik ook niet maar er is geen enkel paard op deze aardbol die een ruiter op zijn rug "aangenaam" vindt . Moeten we onszelf ook niet wijsmaken . En dat van die leugendetector klopt niet want bij een lethargische of depressieve toestand gaat hartslag naar omlaag. Het is "MIJN" standpunt dat een paard ons "verdraagt" op hun rug maar verre van "plezant" vindt . Ik weet dit , besef dit maar ga toch nooit stoppen met paardrijden . En er zijn zoveel dingen wetenschappelijk onderzocht die een jaar of vijf erna serieus moesten herroepen worden .

Coralie van W schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 21:10:


Als ze echt angstig is ga ik er anders mee om. Maar er zijn situaties waarbij ze aandacht wil, of gewoon lekker grazen inplaats van lopen. De kunst is dat te herkennen, en daar moet je op een andere manier mee omgaan.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 21:26:


Het verwerpen van wetenschappelijk onderzoek omdat 'Jan in de wei gezien heeft dat .......' getuigt van amateurisme en van een belachelijke overschatting van je eigen capaciteiten

Es

Esther schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 21:33:


Oeps zin niet helemaal af gemaakt verkeerde knoppie, hier de rest
Dit zijn dezelfde mensen die tijdens een voetbalwedstrijd beweren dat ze het beter weten dan de coach. Het is goed dat mensen kritisch zijn en niet alles voor waar aannemen wat er geschreven wordt. Ook in de wetenschappelijke literatuur. Maar mensen moeten de beperkingen van hun eigen capaciteiten ook eerlijk onder ogen kunnen zien.