eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 21:26:


Ooit had ik een paard dat als veulen bij ons gekomen was. Vaak knuffelde ik hem door met beide armen zijn lijf te omvatten, mijn handen onder zijn buik bij elkaar. Toen hij groter werd lukte dat natuurlijk niet meer, maar het gebaar bleef. Toen we hem in gingen rijden konden we zonder problemen op hem gaan zitten . Het omarmen was veranderd in een ombenen en dat leek voor hem dezelfde aangename ervaring te zijn.
Toen hij 7 was is hij ziek geworden en overleden. De laatste maanden kon hij niet meer gereden worden. Toch ging ik een enkele keer nog wel eens even op hem zitten zonder zadel, alleen met halster en hij leek dat heerlijk te vinden. Hij leek er werkelijk blij mee te zijn.

De ervaring met klikkeren leert mij dat alles wat een dier (hond of paard) geleerd heeft door alleen positief te bekrachtigen (dus niets negatiefs) voor het dier plezierig wordt om te doen.
Zo doet een van mijn paarden soms uit zichzelf de spaanse pas, gewoon voor de lol en een van onze honden komt steeds dolenthousiast met onze schoenen en pantoffels aangelopen.

Dus mijn conclusie: een paard kan plezier krijgen in van alles dat hij in de natuur niet zou doen, zoals voetballen en een ruiter dragen.

Moniek

Ans Jondral schreef op woensdag 16 augustus 2006, 18:08:

Hé Ans,
Je schrijft: 'Die Strasserbekapper vond dit logisch, had hier een theorie voor'.
Wat was die theorie?
Ik zit met hetzelfde probleem met mijn paartd: lange tenen en ondergeschoven, lage hielen. (Loopt gelukkig wel goed, maar ik moet hoefschoenen gebruiken omdat ze anders steeds hoefzweren krijgt).

Ik wil dus heel graag die theorie horen!!
Groet,
Coralie

e m kraak schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 2:16:


Helaas: we mogen ook geen herkauwers meer transporteren:
http://www.vilt.be/nieuwsarchief/detail.phtml?id=10839
Maar de Eu Commisie gaat er maandag nog over vergaderen... 't was nl. al vrijdagmiddag.

Grts Annemieke

Straf je je paard door van huis weg te gaan?

Mijn eerste paard had van die kuren. Spreek ik over zo'n 25 jaar terug, geen internet en nog nooit van NH gehoord. Waren we in het bos, ging de dame opeens kreupelen, reden we terug, was het over. Idem met hoesten. Kan er in meegaan dat dat aangeleerd gedrag was. Bij een echte kreupelheid rij je immers ook niet verder en het paard was meermalen bevangen geweest. Dus: aangeleerd kunstje; kreupelen, wordt beloond met naar huis gaan.
Maar dan: de beloning is het náár huis gaan, belonen en straffen zijn elkaars tegenpool, m.a.w. het paard zag het als een straf om ván huis te gaan? In dat geval is het niet bepaald diervriendelijk om op dit paard te gaan rijden. Maar is dat niet voor veel paarden zo, dat ze het als een beloning zien om richting huis te gaan?

En dan in het heden. Sinds Froukje niet meer gevoelig aan de hoeven is ga ik vrijwel iedere dag met haar rijden. (Froukje is 21 en nog helemaal "ouderwets" opgevoed, met zweep, martingaal, dwang, etc. Mea Culpa) Ik rijd haar vanaf mei op een bitloos hoofdstel en tot nog toe gaat dat goed. Ze krijgt veel meer vrijheid, moest daar in het begin erg aan wennen, liep te "zoeken" naar mijn hand, maar de laatste tijd loopt ze lekker op haar eigen benen en kan ik haar zowel in stap, als in draf en galop vrij laten. Enige probleem is en blijft de sloot, maar daar zitten dan ook van die gevaarlijke eenden in.
Vandaag geheel anders. Bij het van huis gaan begon het al, ze wilde niet door het hek. Toen er een vrachtauto achter het geluidsscherm luid siste, gingen we er met een grote sprong door. Daarna was ze van alles bang, de sloot, het riet, de schapen, een plastic zak, op z'n kop liggende bootjes, de koeien, vissers. Hoe moet ik dit dan oplossen? Door niet te gaan rijden, terwijl ik merk dat ze juist door het vele rijden steeds beter gaat lopen? Ik ken Frouk en weet dat ze dit gedrag een hele tijd vol kan houden. Straf ik haar nu door wel te gaan rijden? Ben ik (weer) paardonvriendelijk bezig?
M.i. is ze dus niet écht bang, want dat kan toch niet in een dag veranderen, lijkt mij. Heb meer het idee dat ze meer energie heeft doordat het wat koeler is en misschien doordat haar conditie wat beter wordt.

Morgen ga ik weer eens met haar wandelen, kijken hoe ze daar op reageert, of ze dan ook zo "bang" is.

Groetjes, Els.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 19:02:


ik hou me niet veel met autisme bezig, maar zie veel autisten om me heen.
Vanwege mijn beroep.
En er zijn veel vormen van.
En structuur bieden is gewoon heel belangrijk voor deze mensen.
Zij denken niet zoals wij.
Bij ons werken ze inderdaad veel met picto's en dat bied veel duidelijkheid en geeft dus rust.

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 22:40:


Els, soms hebben een paarden een gevoel dat er onweer in de lucht zit.
Morgen is dat over. Je bent dus niet paardonvriendelijk bezig. soms is er zo'n dag dat de braafste paarden hyper zijn. Mijn braverds zijn heel gevoelig voor weersinvloeden.

Es

Coralie van W schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 22:23:


Ok zijn theorie. :)
Ik zal m'n best doen ze niet te verdraaien. (Het contact met die bekapper verloopt in het Engels, wat voor ons beiden niet onze moedertaal is. Dus ik hoop dat ik het ongeveer correct verstaan heb.)

Hier een poging:
Hij zei, dat wanneer een hoef ondergeschoven hielen heeft, het veel gecompliceerder is om de druk van het inwendige deel van de steunsels te halen.
Bij NB, wordt gewoon het uitwendige deel weggesneden zodat er geen grondcontact meer is. Hiermee is dan ook bij een normale hoef met rechte hielen de druk weg van het inwendige deel. De druk van het paarden gewicht op de grond, en van de grond op de hoef verloopt dan in een min of meer verticale richting en de druk op het inwendige deel van de steunsels is verwaarloosbaar.
Bij een hoef met ondergeschoven hielen echter verloopt deze druk niet in verticale richting, maar in een schuinere hoek (naar voor toe). Dus volgens de hoek die de hielen maken. Hierdoor wordt het inwendige deel van de steunsels indirect belast ook al heb je het uitwendige deel weggesneden.
De druk van het paardengewicht op de grond, en van de grond op de hoef, wordt dan immers niet direct van paard naar grond geleid en visa versa, maar komt ook op het steunsel terecht.
(Puh, dit is moeilijk uit te leggen. Hij maakte er een tekeningetje bij. Zal het misschien zo ff proberen :) )
Als je het zijaanzicht van je hoef bekijkt en je tekent een pijl volgens de richting van de hielen, van het paard naar de grond. Dus van achter-boven naar voor-beneden. Het inwendige deel van de steunsels staat dan in verticale richting op het onderste deel van je pijl (want eigenlijk is dit niets anders dan de buitenste wand van je laterale straalgroeve die doorloopt in de hoef)
Je pijl is dan de druk, die gedeeltelijk terecht komt op het onderste deel van je verticale lijn. (inwendig steunsel) Het onderste deel van je verticale lijn/steunsel wordt daardoor dus naar voor geduwd. Met als gevolg dat het bovenste deel van deze lijn/steunsel juist het tegenovergestelde doet en naar beneden/achter druk zal gaan uitoefenen en daar pijn en onstekingen kan veroorzaken.
Hierdoor gaat het paard dus toch nog, zijn pijnlijke hiel ontlasten. En houdt de ondergeschoven hiel zichzelf in stand.

Ik hoop dat mijn uitleg een beetje te begrijpen valt. (Ik had het zelf nog is na gelezen, en ik vrees er een beetje voor. :) )
groetjes
Ans

ozzy schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 22:42:

Dank u wel .

Els Kleverlaan schreef :


Gisteren was het bij ons ook anders. Maar dat was na de vakantieperiode waarin onze paarden 3 weken op de wei gestaan hebben. De eerste buitenrit gisteren stond bij een paar paarden in het teken van snuiven en snorken , véél kijken en ook vanalles zien,
en toch wat gevoeliger en drukker reageren op de omgeving dan anders.
Ik merk dat wel vaker nadat we een aantal dagen (weken) niet op buitenritten zijn geweest. Vooral het Arabierenspul heeft er meer last van, de koudies echter weer niet - die stomen altijd wel door.
Klap op de vuurpijl was een fazant die 3 meter naast de weg opvloog.
Toen had BD het echt even gehad.
Gelukig kalmeert ze makkelijk, maar het was toch anders dan wanneer we veel buiten rijden. Ze bleef daarna wat hiphopperiger.
Vandaag ging het weer als vanouds.

Zeker niet straffen Els, er niet teveel aandacht aan schenken, komt wel weer. Misschien ook een aantal dagen niet buiten geweest?

Groet, Pien

Wil schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 21:59:


Vindt het fijn dat deze papageaai geen enkele keer geciteerd wordt.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 23:46:


Hoezo Eddy? Zou je graag willen weten wat ze allemaal zeggen?
Want.... sommige dingen zijn niet bepaald ehhhh... paard- of mensvriendelijk...

Wil.

Esther schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 11:31:


moraal ? als Pien t zegt mag t wel? euuh achter uit je hals komen? of alleen bij slimme paarden , of alleen al slimme paarden zich zielig voelen, slimme paarden die oeps ik schrik gebruiken om aandacht te krijgen mag je weer niet op mopperen , en als ze zo snugger zijn om te weten dat de brug over de kortse weg naar de wei betekend op de terug weg en de langste op de heenweg die moet je dan zelf laten beslissen. Verlicht mijn ziel...
Ina

Esther schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 21:33:


Esther , ik heb geen wetenschappelijk onderzoek verworpen , Jan in de wei heeft hier niks mee te maken en ik heb duidelijk , in HOOFDLETTERS gesteld dat dit mijn standpunt was en ofdat ik een amateur ben of niet staat volledig buiten de kwestie want dan is iedereen op deze site een amateur . Het is mij bovendien een volledig raadsel als je door je eigen mening te geven , dit duidelijk in hoofdletters meegeeft toch als "dikke nek" en "belachelijk" wordt uitgemaakt. Maar ja het kan mee in het rijtje bij penny en diernbeul enz...wat er nog zo allemaal naar mijn hoofd werd geslingerd . Het kan er nog wel bij zeker