Ik was nogal verbaasd over de opmerkingen gisteren, ik werd zelfs een beetje treurig van het idee dat het normaal gevonden wordt dat paardlief geen zin heeft om mee te gaan, niet vooruit te branden is op de heenweg, een heleboel 'zogenaamd' doet enz. Tot het vooruitzicht van weer teruggezet worden op de wei....dan wordt het weer leuk. Worden jullie daar niet heel verdrietig van? Waarom is paardrijden leuk als je paard het zo duidelijk niet leuk vindt?
Ik heb mijn Idunn nooit hoeven vangen, ze liep zelfs regelmatig 'het weggetje naar huis' voorbij.
Nu met Hvuiski rijd ik nog niet, waarom niet? Omdat hij het nog niet leuk zou vinden, er nog te onzeker voor is. Maar de reden dat ik dit nu schrijf was dat toen ik net de ponies eigenlijk alleen maar water ging geven en tig keer op en neer aan het lopen was met emmers hij me als een hondje achterna bleef lopen. Wat is er, vroeg ik, wil je spelen? Waarop hij antwoorde door zijn hoofd laag te doen (dit is Hvuiski's voor: zullen we gaan clickeren? is nl een oefening die hij kent). Ik ging het halster halen en het duurde even voor halster en touw uit de knoop waren, hij stond te popelen om zijn neus erin te duwen!
Daar gaat het toch om? Rijden, wandelen, spelen wat dan ook...dat je het samen leuk hebt? Anders zou het van mij niet hoeven hoor, dan blijft paardlief maar lekker thuis staan en ga ik er wel met een stoeltje bij zitten

Saskia

Wil schreef op zondag 20 augustus 2006, 13:29:


Voorzichtige poging: Bij hoefbevangenheid werkt het hoefmechanisme niet goed; daardoor worden eiwitten niet gebruikt voor het opbouwen van de hoef; deze eiwitten blijven dus achter in het lichaam; en daar komen dan weer de muggen op af.
:)*

Moniek

Omdat Lotte ( jawel :) ) na een hele week oefenen op Don's blote paardenrug, deftige problemen met haar achterwerk kreeg, zijn we gistermiddag gaan wandelen met Shiny.
Ook op die manier kan een aankomend ruiter veel leren.

Ik heb bewust wat situaties opgezocht waar mijn jonge paard op zou kunnen reageren. Hoe? Voor mij tamelijk voorspelbaar, maar niet voor Lotte.
Ik had uitgelegd dat hij bij het beoordelen van een situatie naar degene kijkt die hij vertrouwt.
We liepen langs een graafmachine met draaiende motor waar de machinist harde klappen met een voorhamer op aan het geven was, (vraag me niet waarom) Ijzer op ijzer.
Lotte en ik voorop, Shiny met zijn hoofd tussen ons in, om maar niks van de gezelligheid te missen en passeerden ontspannen, al pratend en ginnegappend dat grote enge ding met die rotherrie op een meter of tien, geen spoor van ongerustheid of welke reactie dan ook.
Ik moet eerlijk zeggen dat zijn rust mij toch wel wat verbaasde. Normaal wil ie met zijn hoofd omhoog wel even zien wat er allemaal gebeurd.
Daarna de hoek om, op een drukke verbindingsstraat tussen twee dorpen en vlak langs heggetjes van tuinen. Zo'n plattelandsstraat waar iedereen een waakhond heeft.
Lotte had zich al eerder verbaasd dat hij helemaal nooit schrikt van honden, hoe ze ook tekeer gaan.
Plotseling blaft op een meter afstand een grote hond vanachter zo'n heg en Shiny schiet 3 meter weg!
Ik begon me al af te vragen wat er nou eigenlijk gebeurde toen Lotte zei: ik schrok me kapot! van dat enge beest.

Ik vertel dit om aan te geven hoe belangrijk de rust van de ruiter op een paard inwerkt.
Om dan op het verhaal van die brug, of elk ander probleem terug te komen:
Ik stap lekker af, vraag hem de brug over, laat zien dat ik er niet door verander en beloon hem enorm aan de overkant. Dat kost me misschien drie keer, waarbij de derde een ruk makkelijker gaat dan de eerste en de vierde keer is die hele brug geen issue meer.

Wat nu als je paard zich niet naar de overkant laat vragen, maar ijzerenheinig blijft staan met zijn hoofd omhoog?
Je kunt dan bijvoorbeeld de methode zoals Jim Dorrance die beschrijft in zijn boek "True horsmanship through feel" gebruiken. Het aanhouden van zachte druk en het laten vallen van die druk op het moment dat je paard nageeft. Versterk en versnel dit met "clikkeren" door niet alleen de druk te laten vallen, maar ook op hetzelfde moment de marker "Ye s" te gebruiken en je paard te belonen voor nog maar de kleinste pas voorwaarts.
Natuurlijk heb je bij het clikkeren Jim Dorrance niet nodig, je krijgt hem zonder strakker gehouden leidtouw ook wel de brug over, maar dan moet je een paard hebben dat clikkerwise is. (Wat dus aan te bevelen is :) )

Zo kom je in een prima verstandhouding veel sneller dan je denkt aan de overkant, zonder geschreeuw en zonder alle mogelijke druk en drukte op je paard uit te oefenen.

Piet

Moniek schreef op zondag 20 augustus 2006, 13:57:


O ja; dit werkt natuurlijk meer zo naarmate het paard dikker is (van teveel eiwit?)

Ans Jondral schreef op zondag 20 augustus 2006, 13:12:


Volt is nietszeggend zonder amperage; energieafgifte gaat in Joule's, beste mensen.

Egon,
Met groeten uit de mistige regionen van Mars

Emma schreef op zaterdag 19 augustus 2006, 20:51:


Hallo Emma, ik heb van de winter een paard natuurijk bekapt met zo'n zelfde hoefzweer.
Heb telkens als het kon de hiel verlaagd en de toon afgerond.
Het liep ook helemaal door in de witte lijn en die was totaal verdwenen.
De dierenarts had d zweer opengelegd en dat was een gat geworden waar we telkens een schoon gaasje inpropte zodat er geen vuil in kon komen in de nacht op stal een zak om het been.
Je kunt de toon behoorlijk afronden zodat er geen druk op de scheur komt en dat groeit snel weer aan.
Dit is helemaal genezen terwijl het paard ook gelijktijdig bevangen was.
Op dit moment ben ik met een paard bezig die zwaar verwaarloosde hoeven had van wel bijna 15 cm en er zaten scheuren in aan de toon van wel 6 cm.
Deze scheuren zijn niet verder gegaan doordat ik telkens als de zool het toeliet de toon zo ver mogelijk afronde en de hielen lager zette zodat er geen druk op de scheuren kwam.
Je kunt de foto's bekijken in het fotoalbum onder reddertje bij vreselijke hoeven.
Er volgen nog meer foto's van hoe de hoeven nu zijn maar het lukte niet altijd om ze te plaatsen.
Het paard is nu verlost van de scheuren en de hoeven zijn de helft korter en ik ben in april begonnen.
Er was ook een smid die beweerde dat het zonder ijzers nooit zou lukken maar het bewijs is er.
Veel succes ermee.

ingrid van der post schreef op zondag 20 augustus 2006, 13:44:


Hoi Ingrid, ik had dit weleens gelezen ja, van jouw Shetlander.
Die heeft het niet gemakkelijk zeg! In feite is astma een allergie. Misschien dat bij jouw Shet de bovenste luchtwegen, dus de bronchiën zijn aangetast. De longblaasjes gaan kapot en kunnen zich niet meer herstellen. Hoe kan het gebeuren dat een luchtpijp steeds nauwer wordt? Ik heb dit eigenlijk nog nooit gehoord...
Komt dacht ik bij mensen ook wel voor maar hoe ontstaat dit?

Het lijkt me dat er wel een verband is ja. Door onvoldoende zuurstofopname in het bloed zullen de afvalstoffen zich ook ophopen. Daardoor zal ie ook hoefbevangen kunnen raken.
Is het ook zo dat bij koeler weer het dier zich beter voelt?
Zo ja... dan heeft ie een verschrikkelijke zomer achter de rug?

Groetjes en sterkte ermee!

Wil.

Wil schreef op zondag 20 augustus 2006, 13:29:


Het hoeft in principe niet eens perse overgewicht te zijn. Zelfs schrale paarden kunnen die vetophopingen hebben. Idunn had het ook, precies zo. Die was in het verleden ook 2x hoefbevangen geweest en ik moest altijd goed oppassen.
Maar verder ben ik het met je eens, ik heb haar ooit 2 weken bij andere paardenvriendjes te logeren gezet in de wei. Ik zorgde 2 weken voor die paardjes want mensen op vakantie, Idunn vond die paarden helemaal leuk en lief, we gingen vaak met ze uit rijden. Maar opeens 2 weken in een andere wei is vast toch een beetje spannend. Ze kreeg last van jeuk, plekken op haar hoofd! Weer terug op eigen wei ging het weer over. Ik denk dat ze als ze ooit 'genoeg' getriggerd zou zijn wel eczeem had kunnen ontwikkelen.
Hoe weet jij zo zeker dat Chaser geen IR heeft trouwens?

Saskia

Coralie van W schreef op zondag 20 augustus 2006, 13:48:


Ja, daarom bekap ik tijdens de hoge vliegendruk liever in een box. Het is daar altijd koeler, je kunt lekker de hoeven nat- en schoonmaken. + ik sta niet in een plas water omdat er riolering is... Je kunt je gereedschap schoon, veilig en droog wegleggen....
Hij vind dat helemaal geweldig hoor! Het is voor het paard veel fijner zo.
Ach, er komt heus weleens een vlieg binnen... Maar het is niet te vergelijken met een paar weken geleden buiten!
De mais groeit inmiddels de pan uit dus aan de oostzijde hebben we helemaal geen wind meer... Nou, een megagroot vliegenfestijn natuurlijk!
Ik heb ze beiden uit dat weiland weggehaald en verplaatst, zodat ze meer op de wind staan.
Van mij had Pandorra die doos wel dicht kunnen laten.... wat een ongedierte zeg!
Deze zomer spant echt helemaal de kroon t.o.v. alle andere jaren dat ik hier nu woon. Gelukkig is het aan het afnemen....

Wil.

Ik vind het klinken alsof je paard een pismerrie is. Maar een echte pismerrie is onvruchtbaar, jouw merrie is wel 2x drachtig geweest dus? Misschien is er iets anders niet helemaal goed gegaan na de laatste miskraam? Vuile baarmoeder bv?

Saskia

epona schreef op zondag 20 augustus 2006, 11:51:


De beste oplossing bij problemen is volgens mij:
het probleem in kleine, 'behapbare' stukjes knippen, en veel herhalen. Zo veel als je zelf kunt opbrengen ('t moet niet vervelend worden natuurlijk). Daar los je alle problemen mee op. Krijg je een braaf paard waar je overal mee naar toe kan.
Heb ik toegepast bij het beleren van jonge paarden, en bij het leren om zonder gezelschap van andere paarden uit rijden te gaan.
Coralie

Moniek schreef op zondag 20 augustus 2006, 13:57:


Heel goede poging! Het klopt wel van die eiwitten.... Vorig jaar heb ik 2 x gezien dat Chaser onder de bultjes zat. Ik dacht: insektensteken. Maar, na een JMT-behandeling voor eiwitten verdwenen ze... Wel degelijk eiwitten dus.

Ook dit jaar heeft ie ze 1 dag gehad..... Het gekke is dat ie niet op vet of veel gras stond.... Dat weiland was nl. in de winter zwart gelopen door 2 paarden, nl. Maike en Chaser....
Het voer kan het ook niet geweest zijn, want dat was toen nog (oud) hooi... Het gras moest nog gaan groeien omdat we zo lang nog vorst hebben gehad.....
Dus vond ik het wel heel vreemd. Dit is zo eind maart/begin april geweest...
Tevens, voor zover ik het kan nagaan, de periode van lichte hoefbevangenheid.

Raadsels......

Wil.

Wil schreef op zaterdag 19 augustus 2006, 20:03:


hoi,ik heb mijn hoefrasp altijd in mijn bostelbak en houd het dagelijks bij als het nodig is,dat wil niet zeggen dat ik dagelijks wat van de hoeven afhaal maar ik heb meerdere paardjes en ben dan nooit te laat zodat het werk zwaar wordt.
ook is het voor de paardjes zelf makkelijker als je even bezig bent dan dat je op een dag een half uur of misschie meer of minder loopt te werken,ook voor je eigen rug omdat het veel sneller werkt.
even hoevenkrabbertje,borsteltje en randen afronden en de controle!!
groetjes