Wil schreef op vrijdag 25 augustus 2006, 18:46:


maakt je shet een klakkend geluid als ie loopt te rennen? moeilijk uit te leggen wat ik bedoel. t s als ie gaat gek doen en rennen, alsof je wat heen en weer hoort klapperen. als dat zo is, zou ik een bronchoscopie laten maken. onze shet doet dit ook, t bleek dus door de te nauwe luchtpijp te komen, een erfelijke aandoening die bij shetten voorkomt. ik hoop voor je dat dit t niet is. gr. ingrid

Marianne Sychold schreef op vrijdag 25 augustus 2006, 18:31:


Is dat Apache op de foto ? Beetje achtergrond info vooraleer raad volgt ga nu effe iets eten !

van lennep schreef op dinsdag 22 augustus 2006, 11:01:


Wij hebben onze paardjes nu ruim een jaar. We hebben ze nooit moeten "vangen' in de wei. Ze bleven staan maar ze kwamen niet altijd even graag mee. Ook niet nadat we begonnen waren met Parelli. Nu we met clickeren zijn begonnen, komen ze gewoon aangelopen. We moeten zelfs de wei niet meer op, ze komen gewoon naar de poort gelopen. En we hebben echt niet altijd een beloning bij. En op die wei is het supergezellig, ze staan er met 9 andere paarden. Zelfs Indy die continu hengstig is door de hengst ernaast komt graag mee. Dit geeft ons wel een super goed gevoel.

Groeten, Marianne

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 25 augustus 2006, 20:24:


Ja dat is hem. Apache is eigenlijk een heel braaf, rustig paard. Tot nu toe heb ik maar een ding gevonden waar hij echt bang van is en dat zijn varkens. Voor de rest vindt hij eigenlijk alles OK. Ik heb enkele maanden les genomen van een meisje (Parelli level 2). Op een moment heeft zij me gezegd dat ze niet dacht met Apache verder te kunnen komen met Parelli.
Hij was een heel gesloten paard. Zij probeerde het ook met clickeren. Apache ging toen een dutje doen, een meter voor haar neus.

We zijn toen gestopt met de lessen en ik ben me gaan" bezinnen". Wat wil ik nu eigenlijk? Een ander paard? Eigenlijk niet. Ik ben toen maar gewoon een beetje met hem gaan rijden, rustig, zonder stress.

Ik vind Parelli echt goed maar met Apache moest ik naar fase 20 of 40 voor een reaktie en ik vind dat maar niks. Hij begon ook altijd te zuchten als hij me zag aankomen. Wow, tof baasje!

Ik ben dan terug beginnen lezen in het boek van Inge Teblick en we zijn dan beginnen clickeren en ja, het "licht ging aan". Apache vindt clickeren, en mij daarbij, heel interessant. Een nieuwe oefening begrijpt hij binnen de minuut.

Maar ik maak wel een verschil tussen grondoefeningen en rijden. Ik clicker niet meer bij het rijden want hij begon mijn voeten te targetten.

Ik hoop dat je aan mijn uitleg wat hebt.
Apache is een bonte Normandische Cob, een koudbloed dus.

Groeten, Marianne

Marianne Sychold schreef op vrijdag 25 augustus 2006, 18:11:


Veilig voor de carrotstick??? Hoe gebruik je die dan? Een stick is het verlengde van je arm om te belonen, niet om te gebruiken als een zweep of als middel om te straffen.
Vertel eens verder, wat gebeurt er met die stick.

Es

Esther schreef op vrijdag 25 augustus 2006, 21:08:


Er wordt niet geslagen met die stick!
Er wordt alleen met het touwtje achter hen rondgedraaid om hen te drijven zoals bij Parelli. Wij zijn geen paardenbeulen.

van lennep schreef op donderdag 24 augustus 2006, 10:07:


Tekla is een heel oude, volgens mij van oorsprong Griekse meisjesnaam. Wordt ook wel geschreven als Thekla (zie de actrice Thekla Reuten). Het betekent iets goddelijks (vanwege "the"). Mooie naam dus. Hopelijk heb je veel plezier van haar en zijn ze snel aan elkaar gewend.

marielle schreef op vrijdag 25 augustus 2006, 18:15:


Dat schiet meer op dan al die tegenstrijdige adviezen die je hier krijgt. Maar we menen het allemaal goed hoor!

Marianne Sychold schreef op vrijdag 25 augustus 2006, 21:16:


Ik snap je hele begin verhaal eigenlijk niet maar goed , dat zal wel aan mij liggen.
Kan je dan uitleggen wat je bedoeld met " hij is dan veilig voor de carrotstick " ?

Nick

Nick Altena schreef op vrijdag 25 augustus 2006, 21:52:


OK verkeerd taakgebruik. Ze krijgen in ieder geval niet van de zweep. Indy loopt als tweede oftewel laatste en wordt daardoor dus"meer aangedreven" dan Apache die alles afremt en het op zijn tempo brengt. Met Indy in zijn rug kan je Apache moeilijk aandrijven. Dan zou Indy inderdaad de klappen krijgen. Apache legt zijn oren plat en kijkt erg vies. Steekt Indy hem voorbij dan schiet Apache in galop, steekt weer voor en laat haar weer stappen. Een volledig andere situatie dan bij het eten.

En voor diegenen die nog ongerust zijn, meer dan 3 of 4 rondjes moeten ze niet lopen.

Groeten, Marianne

Marianne Sychold schreef op vrijdag 25 augustus 2006, 21:16:


Huh zeg ik dat jullie paardenbeulen zijn??
De stick is voor de friendly game, die kun je dan beter niet gebruiken om op te drijven, begrijp je dat? Paarden verzorgen elkaar door te knauwen, elkaars vliegen weg te jagen enz. Ik doe geen Parelli, maar de stick zou je kunnen vergelijken met een staart, het verzorgende., dus vliegen wegjagen. Wat je doet nu is het paard opdrijven met een staart. Ik denk niet dat een paard dat dan begrijpt, eerst aaien met die stick ( staart) en dan opdrijven. Ik denk niet dat dat de bedoeling is van Parelli. Het gaat om lichaamstaal, de stick zou de beloning horen te zijn.
Maar vraag maar raak hoor, naar andere meningen.
Wat vindt het paard van de friendly game? Vertel eens.

Es

Op het Shireforum kreeg ik de volgende link toegestuurd:

http://www.ironfreehoof.com/Druid.htm

Heftig verhaal maar wel moet goede afloop.

marjolijn schreef op vrijdag 25 augustus 2006, 22:29:


Hi, inderdaad nogal heftig! Toevallig heeft m'n vriendin in de USA precies hetzelfde!
Ook haar paard ligt in de stal... die is trouwens ook flink afgevallen. Heeft zelfs een hoofdkussen onder z'n koppie....

Ik kan het heel aardig volgen... Alleen dat stukje over die gezichtuitdrukking begrijp ik niet, die grimassen... ULCERS..dat woord ken ik niet.... wat bedoelen ze daarmee?

Groet,
Wil.

Wil schreef op vrijdag 25 augustus 2006, 22:58:


Ik begrijp eruit dat het paard niet tegen suikers kan (ook suikers uit het stro, insulineresistentie?) en verder last van maagzweren (ulcers?) heeft. Dus niet alleen aan de voeten werken, maar het hele paard behandelen is volgens mij de strekking van het verhaal.
Alleen die grimassen zeggen mij niets.
Groet,
Tineke

Marianne Sychold schreef op vrijdag 25 augustus 2006, 20:49:

Yep?,
dat van koudbloed had ik al door als de foto die van Apache was , wat dus blijkt .
Wel Marianne jij hebt het type paard waar ik het minst graag mee werk . Doodbrave dieren maar niet vooruit te branden.
Neem dit niet op als een afbraak aan dit dier want dat is het absoluut niet alleen vraagt zo'n type dier héél véél van me en krijg ik bitter weinig terug . Elke beweging moet je hem "overtuigend " vragen . Kan je dit niet als ruiter zijnde dan doet ie voor jou niks of hééél weinig. Het liefste wat ie doet is eten en lummelen , zijn eigen gangetje gaan en op "zijn" tempo. Als je deze dieren toch doet werken kan je op "dikkoppig" verzet stuiten.
Hoever sta je als ruiter , waarmee ik bedoel welke opleiding heb je gehad en wat kan je aan als dressuurruiter want daar ligt de oorsprong van een "gelimiteerde" duo samenwerking . Verwacht van Apache nooit geen enthousiaste werker te maken . Hempfling omschrijft hun als "de dikke" wat niks te maken heeft met hun gewicht maar met hun mentaliteit. Zal morgen verder reageren , ben nu doodop Sorry want ik weet dat je op hete kolen zit