eddy DRUPPEL schreef op woensdag 30 augustus 2006, 14:10:


Durf me er haast niet mee te bemoeien, als niet al te geschoolde ruiter, maar wat bij mijn fjorden (ook niet van die al te vlotte paarden, op sommige na) erg goed helpt om goed te leren aangallopperen is: heel veel overgangen rijden. Dus, paar sprongen galop, terug naar rustige draf en weer aangallopperen. De eerst keer (keren) moet je dan vrij veel druk gebruiken, maar dat gaat al snel beter. Mijn eerste fjord heb ik op deze manier ook uit stap en stilstand leren aangallopperen.

Groet, Els.

Christel Provaas schreef op woensdag 30 augustus 2006, 14:28:


nee, hij trilt nooit, nergens, op de trailer stampt ie eigenlijk alleen als ie weet dat we er bijna zijn. dus t laatste stukje. dat is eigenlijk gewoonte van m geworden. t was gewoon raar om te zien. hij loopt ook makkelijk de trailer in, geen probleem. je hoort m verder nooit stampen. en dit is op de heenweg, maar ook op de terugweg hetzelfde. hij staat regelmatig op de trailer. k weet ook niet waar dat trillen nou weer vandaan komt.

jose schreef op woensdag 30 augustus 2006, 14:47:


Sluit ik me helemaal bij aan.

Cledisa schreef op woensdag 30 augustus 2006, 13:53:


Allemaal bedankt voor jullie reacties tot nu toe. Doet me goed. Ik ben dus niet helemaal gek aan het worden. Ik blijf erbij dat er meer aan de hand is. ik zag hier en daar wat vragen in de reacties en die zal ik hierbij beantwoorden.

Monique vroeg of ik er al een ostheopaat naar had laten kijken. Daar had ik eigenlijk nog niet bij stil gestaan. Ik was wel van plan om als er de komende 2 dagen geen verandering zou optreden contact op te nemen met Erik Laarakker. Het probleem is echter wel dat ik daar naar toe moet en aangezien ze op 3 benen loopt ik haar dat eigenlijk niet aan wil doen. Mijn bekapper had het over Annette Vogel. Misschien dat die wel op huisbezoek komt. Maar een ostheopaat inschakelen lijkt me ook een goed idee. Weet iemand nog een goeie in het midden van het land?

Het verhaal van "Reddertje" klinkt ook wel herkenbaar alhoewel ik denk dat ze niet spierbevangen is. Misschien is het toch een idee om bloed af te nemen om dat uit te sluiten. Mercredi heeft niet gezweet en ook niet gerild. Ze ademde wel heel zwaar met lopen maar dat weet ik aan de pijn. Of zou dat ook een andere oorzaak hebben gehad. De longen zijn overigens gechecked en daar was niets mee aan de hand. Ze ademt nu ook normaal zonder. Het was alleen de eerste dag. Ik heb haar al getracht wat te masseren en ze lijkt het lekker te vinden als ik naar haar lipje kijk. Ze tuit het helemaal dan en wil gaan knabbelen met mij.

En Christel haalt iets aan wat ik ook geopperd heb. Een hoefzweer maar dat werd door de veearts uitgesloten. Ze liep eerst stijf linksvoor en na 1 dag medicatie (metacam en carbasalaat) liep ze voor redelijk goed en achter op 1 been. Het linkerachterbeen heeft ze constant omhoog getrokken. Ze loopt en staat dus echt op 3 benen. Afgelopen zondag was het 1 week geleden dat ze is bekapt. Ik heb haar van de week iets bijgevijld op advies van de bekapper. Hij kan helaas niet eerder dan a.s. zondag komen. Hij heeft overigens niets van de zool afgehaald. Hij bekapt ook natuurlijk maar constateerde wel een lichte ontsteking in het teengedeelte voor. Echter geen bevangenheid. De veearts heeft met een tang in de hoeven geknepen en de reactie was lauw. Vandaar dat ik een lichte twijfel heb over haar diagnose. Maar ja wie ben ik? In iedergeval geen veearts. Ik heb zelf met de achterkant van de hoevenkrabber behoorlijk over de zool geschraapt om wat dode zool te verwijderen. Dat deerde haar ook niet. Die opmerking van pijnstillers en hoefzweer dat dat niet zo helpen past dan eigel]nlijk ook helemaal in het plaatje. Evenals dat ook ik het idee heb dat hoefbevangeheid aan het achterbeen praktisch nooit voorkomt. Snappen jullie nu mijn verwarring? Verder heb ik inmiddels afgeleerd om me blind te staren op de kennis van een veearts. Daar heb ik al te vaak mijn neus bij gestoten. Vandaar de hevige discussies die oplaaien. Het lijkt voor hun net of ik het beter weet maar dat is niet zo ik heb alleen een andere mening over bepaalde dingen. Dat is ook de reden dat ik mijn vraag hier stel op dit forum omdat over het algemeen onze neuzen allemaal dezelfde kant op staan.

En Jose wat jij zegt lijtk me ook het beste alleen denk ik dat ik het maar zoek bij een holistisch dierenarts. Of zal ik eerst nog foto's laten maken om hoefbeenkanteling van het linker achterbeen uit te sluiten?

Bedankt!!

Monique

Cledisa schreef op woensdag 30 augustus 2006, 13:53:


Er schiet me ineens iets te binnen wat ik vergeten ben te vermelden. De veearts zei dat ze pols had in alle vier der kootholtes. Volgens haar kon je er dan vanuit gaan dat ze bevangen was. Klopt dat?? Ze had een pols van 100 wat normaal 36 ofzo moest zijn. Kan dit ook niet gewoon van de pijn komen?

Monique

Hoi,

IK heb gezien dat jullie voor je paar d een paarden speeltuin gemaakt hebben
nu ik laat mijn paard ook wennen aan enge dingen over houten platen lopen,
wennen aan een bal (grote) enz.
nu vraag ik met welke dingen hebben julie rekening gehouden bij het opbouwen van de speeltuin?

Cledisa schreef op woensdag 30 augustus 2006, 17:24:


Ook Buck heeft een week op 3 benen gestaan! Linksachter deed niet mee. De veearts beweerde dat hoefzweren aan een achterbeen zelden voorkwamen.


Dat hoeft ook niet een reden te zijn. In mijn geval was het de druppel. Een dunne zool kan minder 'bufferen'.


Dan lijkt er toch wel iets ontstekerigs actief te zijn.


Ook visiteren met zo'n tang moet je kunnen. De tweede dierenarts, die dus bij mijn paard de juiste diagnose stelde, heeft zeer zorgvuldig de hele hoefrand afgenepen om er zeker van te zijn dat er aan de toon meer reactie kwam dan aan de zijkanten. De pijnreactie was niet heftig, maar wel zichtbaar. Hij herhaalde dit een keer of 4, om zeker te zijn van de locatie.


Daar reageerde Buck ook niet op.


Wat je zou kunnen doen, is twee maal daags de voet een kwartier weken in een sopje lauwe biotex. Dat kan weinig kwaad in het geval het iets anders is dan een hoefzweer maar het zou de zweer net effe kunnen helpen om door te kunnen breken.