e m kraak schreef op woensdag 20 september 2006, 11:24:
> De werkelijkheid is veel pijnlijker, en uitermate
> dieronvriendelijk. Door graduele verhoging van de pijngrens
> (ongevoeligheid) zal, hoe ruwer het bitgebruik is, het paard
> Het venijn zit 'em in "hard genoeg" (drempelwaarde): Het
> uiterst gevoelig "uitmuntend" gereden paard zal evenveel
> straf/pijn-ervaring beleven als het afgestompte, ruw gereden
> manegepaard.
Mee eens.
>
> Gezien bovenstaande beschouw ik al het "traditioneel"
> hippische, wat niet op basis van bewuste
> leerprocessen/conditionering maar op basis van mechanisch
> aandrijven plaats vindt, als onnodige (onnodig omdat er betere
> alternatieven bekend zijn) dierenkwellerij,
> Groeten, Egon
> Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max
> Havelaar
Als je daarmee bedoelt dat iedereen die traditioneel met bit rijdt aan dierenkwellerij doet, dan vind ik dat je onderscheid moet maken.
Heel kort door de bocht: er is een groep die hangt aan het bit en been geeft waarop het paard niet anders kan dan 'nageven', in de krul lopen en daarmee zwaar in de mond getraind wordt.
En er is ook een groep die het bit gewoon gebruikt als communicatiemiddel zoals het bedoelt is en paarden hebben die uiterst licht in de mond zijn en blijven.
Wil ik gewoon melden Egon, want die instelling dat alles wat traditioneel hippisch is, dierenkwellerij is is net zo onwaar als dat alles wat als naturel betiteld wordt diervriendelijk is.
Gelukkig bestaan mijn wereldje voornamelijk uit mensen de tweede groep, mensen van de eerste aanpak laat ik gewoon links liggen, bestaan voor mij niet.
Warboel
