Liesbet schreef op vrijdag 22 september 2006, 17:20:


Liesbet, GEFELICITEERD! Echt super en ik snap helemaal hoe blij je daar van wordt. Soms wil je het wel van de daken schreeuwen, en als er dan inderdaad mensen 'om' gaan, is dat echt fantastisch en dankzij jouw goede voorbeeld zijn er weer een paar paarden geholpen. Heel mooi! Wat hoop ik dat dat in mijn omgeving ook gaat gebueren, hier in Indonesie, ik hoop dat het levende bewijs van onze gelukkige gezonde paarden mensen de ogen zal openen, maar helaas zijn gewoontes en tradities oh zo moelijk om te buigen. Maar ik ben zeer idealistisch en optimistisch en jouw verhaal steunt me daarin! gr anna

Anghet gareel te houden

Oei, dit klinkt als een bang, boos verdrietig dier. Dit soort paarden blijven circuleren in het verkoopcircuit, en daar worden ze niet beter van.
Ik zou het volgende zeggen: vergeet alles wat je ooit geleerd hebt. Haal een stapel boeken en lees je suf over natural horsemanship, Hempling (niet z'n film, maar z'n boek natuurlijk paardrijden is toch wel duidelijk, maar hoe hij paarden ziet is wel heel mooi) Voest, Parelli, tteam en ttouch van Linda Tellington Jones, clickertraining enz. (de namen die je hier ook vind)
Vervolgens zoek je een instructeur die absoluut zonder dwang werkt, maar wel volgens paardentaal. Omdat je al die boeken gelezen hebt, weet je nu ook waar die instructeur het over heeft.
Als je de wei in loopt, kijk je of ze je opmerkt. Dan blijf je staan. Gaat ze verder met grazen of iets anders doen, loop je weer haar kant op. Kijkt ze naar je, sta je stil. Misschien wil ze eigenlijk wel naar je toe komen, nu krijgt ze eindelijk de kans. Vaak lukt het ook niet, maar dan geef je haar wel de kans en daar gaat het om. Natuurlijk heb je iets lekkers bij je. Je moet wel de moeite waard zijn. Als je bij haar bent raak je haar overal aan, laat de appel zien, doe het halster om en krijgt ze de appel. Borsel haar, kroel haar, neem haar niet mee. Als het genoeg is, halster af, dank je wel paard, tot morgen. Wees blij met niets.
Het gaat erom dat je aan haar laat zien dat je de moeite waard bent, dat je onder alle omstandigheden rustig bent. Zoek voorlopig even geen moeilijk situaties op, die bewaar je voor als de instructeur komt.
Longeren om de eerste 'energie' kwijt te raken is typisch iets vanuit de tradie wereld, stalmoed heet dat. Maar een angstig, vluchtend dier is niet moe te krijgen, hoor, maar dat had je dus al ontdekt. Je bent alleen maar een spierbundel tegen je aan het creeren.
Moeilijk, je eerste paard. Maar je zult veel van haar leren, en als het lukt krijg je een groot geschenk. Deze kans had je nooit gekregen als alles volgens plan was gegaan, en je was nooit op het idee gekomen om het anders te gaan doen.

Angelique de Groot- Ouwehand schreef op donderdag 21 september 2006, 14:33:


Hoi Angelique,
Je hebt inmiddels (door wat off-topic dingen heen) veel tips gehad.
Kijk wat bij jou zou passen om te leren over je paard.

Maar vergeet 1 ding niet: laat je paardje eens goed nakijken lichamelijk, zodat je eerst zeker weet dat deze reacties niet uit pijn voortkomen.
Dus tanden na laten kijken (dik bit hoeft niet prettig te zijn, zeker niet bij een paardje met kleine mond), lijf en met name rug na laten kijken, zadel laten checken.

Als alles goed is qua lijf kan je aan het koppie gaan werken. Daar zijn verschillende methodes voor zoals je hebt gelezen inmiddels.
Succes

sandratien schreef op dinsdag 5 september 2006, 15:25:


Ik ken het artikel, heel interessant.
Degene die Wageningen (en faculteit Utrecht) daarbij geholpen heeft is iemand die zijn eigen merk zadels verkoopt (die daarop gebaseerd zijn), of het dus helemaal 100% onafhankelijk is geweest weet ik niet helemaal zeker.

En ik ben inderdaad ook erg benieuwd naar het aanvullend onderzoek of het beter is, een "scheef" zadel.
Als de bespiering bijtrekt zal er direct weer aangepast moeten worden, anders werkt het opvullen (met lucht) averrechts...

Angelique de Groot- Ouwehand schreef op donderdag 21 september 2006, 14:33:


Ik kan met je meevoelen. Dit is een enorme geworstel (met jezelf). Ik heb het idee dat je frustratie vooral komt door de norm die anderen jou opleggen. Ik zou zeggen stel je een doel voor ogen, accepteer dat het paard is zo als ie is (ach ja en wat anderen daarvan vinden...) en ga met kleine stapjes aan de slag. Mijn ervaring is dat het commentaar van anderen meer het plezier in het rijden kan verzieken dan het paard zelf. Het is jouw paard en als je haar positief bekijkt, de lat niet zo hoog legt (op de hoogte die anderen willen) en vanaf nu in haar wilt investeren, krijg je er iets onbetaalbaars voor terug.
Hoewel ik lang rijd, ben ik niet het typ waar paarden zich zonder slag of stoot aan over geven. Tranen van frustratie en teleurstelling zijn mij dan ook niet onbekend. Termen die anderen gebruiken in de vorm van 'winnen' en 'aanpakken' zijn aan mij niet besteed, bij mij werkt vooral investeren en vertrouwen (en afentoe word ik uitgedaagt
Kop op, en bekommer je om de paardeziel. Ze is niet happy, maar echt niet om jou te pesten. Lekker wandelen/spelen (als niemand kijkt?) en wie weet wordt het je beste vriendin!
groetjes

trea hoex schreef op woensdag 13 september 2006, 18:15:


Hoi Trea
Ik heb je vraag voorgelegd aan het woud www.mestonderzoek.nl
want als het waar is wat je zegt is dat nogal belangrijke info.

"
Hoi
Ik kreeg een kritische mening te horen over mest onderzoek
graag zou ik willen weten wat jullie daar van vinden.

"Ik heb slechte ervaringen met zulk soort mestonderzoek. Bij mijn paarden was het alledrie negatief, terwijl ik de dag ervoor de spoelwormen had zien lopen in de mest. Het kán namelijk zijn, dat ze in het stukje mest dat onderzocht wordt, gewoon niks vinden.
Bloedonderzoek is nauwkeuriger. "

Vriendelijke groet,

Dit is hun reactie:
"
Klinkt me zeer onwaarschijnlijk in de oren. Het kan misschien zo zijn dat ze aarsmaden gezien hebben? Dit zijn onschuldige wormen die we veelal niet kunnen ontdekken met mestonderzoek. Als ze dit paard bloed hadden genomen zouden ze zeker niets gevonden hebben over spoelwormen

Bij volwassen spoelwormen in de mest zien we eigelijk altijd eitjes. Een spoelworm legt wel 200.000 eitjes per dag!

Bloedonderzoek kan alleen maar aantonen dat het paard misschien besmet is met bloedworm larven. We meten een aspecifieke reactie in het bloed. Bloedonderzoek kan geen infecties aantonen met spoelwormen lintwormen volwassen bloedwormen etc. Daarbij is prijs veel hoger dan voor mestonderzoek.

Mestonderzoek is veruit de beste en goedkoopste methode om de wormbestrijding bij uw paard te kunnen monitoren.
"
Met vriendelijke groet,

Barbara van der Eerden
VPL 'Het Woud'
www.wormbestrijding.nl

Michiel schreef op zaterdag 23 september 2006, 11:13:


Verkeerde link dit had het moeten zijn :)

Michiel schreef op zaterdag 23 september 2006, 11:13:


In Engeland is er wel degelijk bloedonderzoek op lintworm.
Nauwkeuriger methode om lintworm besmetting te constateren is er niet. Volgens de geleerden hier.

Coralie van W schreef op vrijdag 22 september 2006, 20:43:


Als dat zo zou zijn, dan speelt dat zeker een rol Coralie

Bij mij speelt dit dacht ik niet, ben erg kalm bij beide. En Blos wil nog wel eens de straat op vliegen als daar een stuk boterham ligt of leuke kleine hondjes aan de overkant. Die moet ik dus scherp begrenzen voor haar eigen veiligheid. En als ik oplettend ben lukt dat wel, ik geef haar het maximum aan vrijheid en daardoor wordt er wel eens een grens overschreden als ik niet oplet.

Wat lastig is bij paarden is dat ze gauw bang zijn, en van alles niet durven en daardoor liever weer naar huis gaan. Bij een hond ondenkbaar die doe je geen groter plezier dan samen op pad gaan en pas kort bij huis gaan ze treuzelen om de tocht nog wat te rekken.

Een paard dat onzeker is, zal vanuit zichzelf dat als leerpunt hebben. De oplossing waar hij voor kiest is veilig thuis te blijven in de kudde. Als Jur met mij mee gaat vervang ik dus die kudde. Samen met Tessel mijn dochter lukt dat prima, ga ik alleen dan komt dat leren op een heel ander nivo te liggen plotseling.

Jur gaat langzamer lopen bij onzekerheid, dat is weer anders dan paarden die dan juist harder gaan rennen. Ik ben er na uitproberen wel achter dat ik geen pressie tegen onzekerheid kan gebruiken bij Jur, zelfs geen lichte pressie. Alleen het vragen om iets meer durf, vergroot al zijn onzekerheid. Dus stap ik af en loop verder en dat houd zijn onzekerheid op z'n laagst.

Met Tessel op de fiets er voor is hij moedig, zoals je op mijn website goed kunt zien. Als ik alleen ga rijden dan wordt hij erg onzeker. Voorlopig doe ik nu steeds de zelfde korte route, heen loop ik zodra hij stopt en niet verder wil. En dan ook direct afstappen niet verder vragen, dat werkt het best om de onzekerheid laag te houden. En de terug weg durft hij wel. Ik sta eigenlijk stom verbaast dat hij zo doet, hoe is het mogelijk, zoveel lef samen en vanaf de grond en zo bang als hij zelf eens voorop moet. En dat ben ik nog een heel vriendelijke rijder voor hem, maar goed, kalm verder en dan zal het steeds beter gaan.

Michiel

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 12 september 2006, 16:05:


Even een aanvulling hierop. (N.a.v. een vraag die gesteld werd op het forum van Spirithorses/Pien)
Er zitten stoffen in de Europese Berenklauw die een verhoogde fotosensibiliteit kunnen veroorzaken. Lijkt me dus oppassen met paarden die snel verbranden of anderszins erg gevoelig zijn.

Groetjes, Els.

Aan ijslanderzadels zitten vaak Stegen die ver (te ver?) over de rug uitsteken om een groter vlak te krijgen om het gewicht te verdelen.
Goertz is een hele bekende, al hebben vele nieuwere modellen geen stegen meer.

Groetjes Karin

Anita schreef op zaterdag 23 september 2006, 10:42:


Hoi allemaal,

Wat een reactie`s, dank jullie wel.
Gisteren had ik weer priveles, de instructeur was zeer enthousiast, hij had haar nog niet zo zien lopen. Het leek wel een echt paard. Ik zelf was minder blij, ik realiseerde mij nog niet dat we op de goede weg zijn.

Ik ben mij er zeer van bewust dat ,als het paard het niet goed doet, doet de ruiter het verkeerd.
Tijdens de les werden er paarden buiten gezet, Jamal weer gillen, en ik (bijna) in paniek. Onlangs was er ook zo iets en toen galoppeerde ze met mij erop de buitenbak uit. Gelukkig was de instructeur er nu bij, en hij roepen wat ik moest doen. Ik moet mijn hoofd koel houden!!!! Dat weten jullie natuurlijk al, ik ook, maar tussen weten en doen zit nog wel iets.
Ik geef verkeerde signalen door, bij mij paniek, logisch bij het paard ook paniek.

Ik probeer mij niets aan te trekken van de kritiek de we krijgen op stal, zijn bijna allemaal wedstrijdruiters. De keren dat we het advies kregen om een echt paard aan te schaffen kan ik niet meer tellen. Maar wij houden van Mallie en het komt wel goed, ooit. Trouwens, ze heeft een bloedlijn waar menigeen jaloers op is, paps is El Carona. En ze heeft een fantastiche gangen.

Ik breng haar in de loop van de ochtend naar de wei en haal haar in de middag weer op, ze wilt niet te lang buiten zijn. Terwijl bij haar vorige eigenaar ze alleen de nacht binnen was.

Wij doen ook vrijwerken met haar en dat gaat fantastisch, we hebben zo`n cursus gedaan van Emiel Voest. Alleen de laatste tijd longeren we haar omdat ze links vast zit. Constant vragen of ze wilt inbuigen. We trekken haar niet om hoor!! Wij zijn paardvriendelijk en de instructeur ook! Wij doen ongeveer 60% rechts en 40% links. Bij de linkergalop gaat ze meestal de mist in, snap ik als je pijn? heb. Is ook niet erg, doen we andere oefeningen om links wat losser te krjgen.

Ze komt ook altijd graag naar mij toe, betekend weer lekker naar binnen, paar worteltjes daarnaast. Daar ligt het probleem niet. Maar ze heeft zo`n haast, ook bij mijn man doet ze dat. Die loopt soms in draf ernaast omdat ze zo graag naar binnen wilt. Bij mij rent ze weg, ze rukt zich los en gaan. We geven haar de wortelen onregelmatig, dan weer in de stal maar ook in het land. Bij de vorige eigenaar werd ze constant gelijmd met pepermunt, en ze werd ook vast gezet met zadelen. Ze was behoorlijk verwend en dik. Ondertussen is ze lekker afgevallen, we kunnen als het zonnetje goed schijnt een vorm van ribben zien.

Volgens de instructeur, Guus, doet ze dat omdat ik haar te 'vast' hou. Ik zie dat niet, ik probeer zo losjes als ik kan te doen. Maar ja, het blijft proberen.

Ik ben van mening dat mijn/ons liefste paardje ooit wel went aan onze manier van doen, we doen ons best. Ze is niet vals of link, maar wel verwend.

Ik ga me omkleden, Jamal van het land halen en even een half uurtje rijden.
Als het net zo gaat als gisteren zal ik tevreden moeten zijn. Alleen zou ik het normale contact graag gewoon zien. Lekker poetsen en tutten, maar daar is het het paard niet voor. Helaas pindakaas, wie weet wat de toekomst brengt, misschien gaat ze het lekker en leuk vinden.

Dank jullie wel voor de reacties, groetjes Angelique

Marjolein Mepschen schreef op vrijdag 22 september 2006, 18:15:


Als jouw paard geboren is in een kudde dan snapt hij lichaamstaal heel erg goed. Waarschijnlijk zo goed, dat hij jou op deze manier leert dat jij iets verkeerd doet als je hem wilt laten laten lopen. Waar wijst de lijn vanuit je navel (loodrecht op de heuplijn) op zijn voorhand? Dat is namelijk remmend. Als je hem wilt laten lopen mag je hem niet met je navellijn storen. Richt je navel dus op de achterhand, hiermee drijf je hem van je weg.
Als dit het probleem is mag je heel erg blij zijn met een paardje dat zo gevoelig is. Veel paarden zijn afgestompt op dit soort subtiele lichaamssignalen omdat mensen zich niet van deze signalen bewust zijn en ze dus verkeerd gebruiken (paard moet bijvoorbeeld lopen terwijl de lichaamstaal zegt halthouden, zo leer je het paard dat het door je navellijn heen moet lopen). Dan moet je je paard weer helemaal "deprogrammeren".
Reden om blij te zijn dus!

Groetjes, Roxanne

Rox schreef op zaterdag 23 september 2006, 14:01:


Even fout getypt...
Had natuurlijk moeten zijn:
Waar wijst de lijn vanuit je navel (loodrecht op de heuplijn) heen? Op de voorhand?

Grote KNIIP


Piet: 2e Clickerpoging betreffende Catcher vandaag ondernomen. 3 m. lijntje eraan, meegenomen naar de rijbak. Eerst maar weer eens hand targetten, dat kon ie vorige week immers goed.....
Vandaag ook... (Omdat hij gisteren geen beloning gekregen had probeerde hij meteen welke broekzak de spelt zat.... Helaas voor hem zonder resultaat, leert ie ook van.)

Meteen de targethand wat dichter naar de schouder (niet zo dichtbij zijn mond) zodat ie wat moeite moest doen... De voerhand met uitstekende vinger gericht op de borst om hem achteruit te laten stappen.... )) Yes!
En ik bedacht ineens dat een wenkend vingertje hem dan ook voorwaarts moest kunnen laten stappen... Yes!
Dus binnen zo'n 2 a 3 minuten deden wij: stapje voorwaarts, Yes... stapje achterwaarts... Yes. Kwestie van 'wenken' of wijzen....paar keer geoefend. Ging goed!
Ietsjes doorgedramd..... vingertje bleef op borsthoogte wijzen... en na 1 stapje kwam geen yes.... OK... moet ik soms nog 'n stapje achteruit? Yes! Hij loopt nu op mijn wijzen gewoon stapjes achteruit.... Zo simpel kan het leven zijn... )
Nick: achteruit snapt ie hoor!

Verder met de voeten..... op voet wijzen, kriebelen van kootholte... Ah, voet ging omhoog! Yes! Paar maal herhaald. Hij snapt het. Even zo de andere kant...
Daarna meteen cue: VOET!... Het werkt. Idem dito achterbenen... niet zo perfect als voor, maar het begin is er.... Voor de achterbenen moet je toch met z'n 2-jen zijn, 1 Yesser en 1 voerautomaat... dat is handiger....

Ik heb dit nog niet te lang geoefend, het moet wel leuk blijven.
Toen wijzend vingertje richting ribbenkast.... Haha... en hij stond me aan te kijken, zo van: mens... wat NOU weer??? En verdraaid... hij stapt gewoon een pas opzij!
Toeval??? Maar wel Yes! En ook een 2e keer....
Zo: ik vond het voldoende voor vandaag. Hem de hemel ingeprezen, gezegd dat hij een superpaard was en nog een handvol voer. Lijn losgegooid en flink gekeet...
Daarna, als een nog grotere beloning... een vers weiland met lekker lang gras.

Zal mij benieuwen wat hij over 2 weken nog weet )

Wil

Natuurlijk kom je er wel!!