Els Kleverlaan schreef op maandag 18 september 2006, 15:51:


Hoi Els,

Natuurlijk is het even wennen om bitloos te rijden.
Zowel voor jou als voor je paard.
Knap vind ik het dat je zelf aan de slag bent gegaan.
Ik ken heel wat mensen die dit als griezelig ervaren en onverantwoord.
Zelf ben ik een grote voorstander van bitloos rijden en heb hierin ook les gehad.
Mijn paard is ook gelukkiger zonder bit maar moest ook even wennen aan de nieuwe druk.
Nu gaat zij mooi voorwaarts, neerwaarts en is het tijd om voorzichtig aan de teugel te gaan lopen.(alles met rust, geen haastwerk) Mijn ervaring met het bitloos rijden is dat je lichaam het werk doet ,duidelijke taal !
Dat mag in het begin best wat overdreven zijn, dat is zelfs goed!
Natuurlijk is dit niet de manier van rijden met een bit zoals je gewend bent,
Maar dit zit er nu ook niet in, dus zul je duidelijke lichaamstaal moeten spreken.
De bedoeling is dat je grote aanwijzingen moet afbouwen naar klein.
Een leuk voorbeeld is wel mijn dochter van negen die ook een pony heeft
deze liep niet lekker op het bit en mijn dochter kon dat met haar negenjarige leeftijd ook niet opvangen sterker nog ze behandelde zoals veel kinderen dat doen de pony als een soort fiets, gaan we naar rechts,
dan sturen met het bit naar rechts.
Lichaamstaal bleef echter achterwegen. Toen mama besloot het bit er uit te halen werd het leuk ! Ik zag mijn dochter wel denken ik wil naar rechts maar de pony deelde die telepatische gedachte niet.
Ik hoor haar nog zeggen:"hij doet het niet". beetje flauw van mama natuurlijk die lachend aan de kant stond.
Nu stuurt ze haar pony als de beste ,rijd dressuur en buiten ritjes.
Zelf rijd ik mijn paarden op zowel touwhalster als bitlooshoofdstel,voor mijn paard maakt het allemaal niets uit zij luistert naar mijn lichaamstaal.
Els, als je advies nodig hebt, roep het maar.

Groetjes, Nancy.

Rox schreef op zaterdag 23 september 2006, 14:34:


Nou mijn houding klopt precies mijn navel en houding wijst naar z'n achterhand (dus drijvend) maar er gebeurd echt helemaal niks, ik kan zelf wat actiever gaan doen en een "grotere" houding geven maar dat heeft ook helemaal geen effect. Dus kortom het heeft niet veel effect. Ik heb het voorheen bij andere paarden gedaan en dat was nooit een probleem (die hadden het al wel eerder gedaan) dus het is niet zo dat ik niet weet hoe het zit met de houdingen.
Maar hoe los ik dit op???

Wil schreef op donderdag 21 september 2006, 15:34:


Hier bijna hetzelfde :). Alleen in zijn nek moet het nog een beetje groeien, maar daar had hij ook wat wondjes, dus daar zal het wel door komen. Maar op zijn buik is alles weer prachtig begroeid en inderdaad zijn wintervachtje begint mooi te worden!

Het verbaast me eigenlijk dat ik de eerste ben die erover begint (heeft de rest al opgegeven?) maar heb je er wel eens over gedacht om haar wel 24/7 buiten te zetten? De meeste paarden van de mensen hier staan altijd buiten en in groepsverband. Ik neem aan dat als je Jamal op de wei zet, dat ze daar alleen staat? Als dat zo is, dan denk ik dat ze heel erg graag naar binnen wilt omdat ze weet dat daar de andere paarden zijn. Misschien staat ze daarom ook zo te roepen als de anderen weggaan, ze vind het helemaal niet leuk om alleen te zijn.
Dus misschien is buiten in een groep wel iets voor haar. En dan kun je het weg zijn van de andere paarden rustig opbouwen totdat ze doorheeft dat ze toch wel terug mag en de rest echt niet verdwenen is.

Ze klinkt uit jouw verhalen als een erg opgefokt onbegrepen paardje. Natuurlijk zeggen verhalen op papier niet alles, maar toch. En een zwetend paard na eventjes longeren en rijden, dat is voor mij een enorm gestressed paard. En dat kan toch niet de bedoeling zijn?

Ik zou als ik jou was eens even niet meer rijden en misschien gewoon een tijdje bij haar zijn om te bedenken wat je precies met haar wilt bereiken. KIJK eens een tijdje naar je paard, als je echt kijkt zal ze je zoveel kunnen vertellen. Ik durf te wedden dat er best een weg is waarop dit een relaxed knuffelpaardje wordt.

Els Kleverlaan schreef op zaterdag 23 september 2006, 11:55:


En apache eet met smaak grote bereklauw. En hij leeft nog.

Marianne

Geertje schreef op zaterdag 23 september 2006, 20:11:


Niet de eerste Geertje

De meeste
Dat was net wat ik haar heb gezegd

Ik zou als ik jou was eens even niet meer rijden en misschien

Als je mijn mail leest staat net hetzelfde erin

Heb totnutoe niet meer gereageerd omdat de lachkrampen mij hadden gevloerd . De commentaren uit "the ladies fight" waren niet van de lucht maar een Belg heeft een dikke huid dus "no problem . Toch raar dat nu eens een vrouw van rond de twintig blijkt dezelfde ideen te hebben ? Is Geertje dan ook een eigenwijs nest of bestaat de kans dat zij het toch bij het rechte eind heeft ?

Wil schreef op zaterdag 23 september 2006, 16:22:

Je bent knap !
Goeie reis en wees gerust: je paard zal alles nog beter kunnen als je terug bent, omwille van het latent leren.
Heel opmerkelijk fenomeen, maar het is echt zo, heb ik zelf ondervonden:
een paard overdenkt het allemaal nog eens als de clickerles voorbij is.
Vaak snapt het paard het de volgende keer plots nog beter.
Vraag me soms af wie Queenie dit allemaal ingefluisterd heeft

Daaag

Ik sluit me helemaal bij het weideverhaal aan.
Ik vind dat rijles in het begin storend kan zijn, omdat je luistert naar de instructies en niet naar je paard. Qua rijles kan ik je aanraden om een paar keer op een ander ervaren paard te lessen of laat een rustig iemand(geen wedstrijdruiter naar mijn mening) eens op jouw paard lessen en vertellen wat hij/zij voelt bij jouw paard. Het helpt om je eigen paard van een afstand in de les te zien qua lichaamstaal. Als je het geduld kan opbrengen om de eerste vooruitgang in het kunnen borstelen te zien of 2 hoeven krabben, zonder dat je tenen blauw zijn, win je veel meer dan een links/rechts even soepel paard.

Pasterza schreef op zaterdag 23 september 2006, 2:10:


Dit weekend las ik een stuk in de nieuwe Cavallo (duits paardenmagazine) over schildklierinefficiëntie. Ik moest onmiddellijk aan de verschijnselen van jouw paard denken: overgewicht op de inmiddels bekende plekken, niet af kunnen vallen, lusteloosheid, huidproblemen. O, ik zie net dat je dat laatste niet noemt. Helaas heb ik het blad uitgeleend; woensdag krijg ik het terug en dan zal ik het artikel voor je vertalen, mocht je er behoefte aan hebben. Heeft Waldjo wel toegang tot zout, dus gewoon natrium?

En ja, wat je eet en hoe lang voor het bloedprikken heeft zeker effect op je insulinespiegel. Ik ben zelf ooit positief getest op hypoglycaemie (omgekeerde suikerziekte) door een dag lang elk uur bloed te prikken na het nuttigen van een fikse dosis witte suiker, zo zag je een S-curve ontstaan die pas na 6 uur normaal was.

Nancy Beukinga schreef op zaterdag 23 september 2006, 18:17:


Hallo allemaal,

Ik rijd sinds een jaar bitloos. Heb het Cook-hoofdstel gekocht, maar merkte net als Els dat mijn paard helemaal de kluts kwijtraakte door de kruislingse besturing. Ik heb toen de teugels aan de doorvoerringen aan de neusriem zelf bevestigd. daarmee was rechts weer recht en links weer links geworden.
Na vijf minuten was de verwarring opgelost.
Mijn paard loopt nu steeds beter, gaat haar rug loslaten en gebruiken en begint nu al kleine stukjes werkelijk nageeflijk te zijn. De laatste weken gaat ze zelfs regelmatig met een schuimmondje door de bak.

Maar met of zonder bit, je lichaamstaal ( zoals Nancy ook beschrijft), je eigen spanning, ontspanning en aanspanning bepaalt nog veel meer wat er met jou en je paard of pony gebeurt. Ik heb moeten leren, dat je van spanning ontspanning kunt maken en vervolgens van ontspanning weer aanspanning. Dat heeft mij ook heel erg geholpen om samen met mijn paard in balans te zijn.

Groetjes,
Gea.

Michiel schreef op zaterdag 23 september 2006, 11:54:


Voor welk voorwerp stopt hij dan? Of wat voor situatie? Waarom stop hij?


Waarom blijf je er niet opzitten en hem de situatie laat onderzoeken, bekijken? Geef hem de tijd, pressie is niet nodig, maar hij moet wel die kant op waarheen jij wilt, dus het enige dat jij hoeft te doen is hem in die richting houden. niet omdraaien of zo. Eens zal hij het besluit nemen daar langs te gaan.


Is niet de zelfde situatie!


Logisch, als je een ander de kastanjes uit het vuur laat halen


Ja, loopt ie de kans zelf zijn hoefjes te verbranden


Nils en Olly

nina groeneweg schreef op dinsdag 12 september 2006, 15:52:


Kalk bemesting kan eigenlijk het hele jaar door. Zelf doe ik dit tijdens een regen periode (tussen de buien door ).
Maar voor je Shetten zeker geen stikstof op de wei gebruiken (touwens, voor de meeste (alle?) paarden weiden)


Nils en Olly

Michiel schreef op zaterdag 23 september 2006, 11:13:


Interessant antwoord. Ik moet mezelf ook even corrigeren. Ze zagen eruit als spoelwormen, maar het waren veulenwormen (mijn veulen was toen ong. 9 maanden).

In andere mesthopen vond ik rode kleine wormpjes (bloedwormen?), dat was dus bij één van mijn tinkers, maar ik weet niet van welke.

De onderzoeksuitslagen heb ik nog, deze waren alle drie negatief. Dit mestonderzoek was gedaan na het gebruik van verm-x.

Ik heb verm-x 2 keer gebruikt, waarna mijn veulen (inmiddels een jaar oud was) een vrij ernstige wormbesmetting opliep.

Daarna ben ik weer overgegaan op reguliere ontwormingsmiddelen. Ze is inmiddels flink gegroeid en ziet er stukken beter uit..

Trea

trea hoex schreef op zaterdag 23 september 2006, 22:26:


Deze mestonderzoeken zijn uitgevoerd door de GD (gezondheidsdienst voor dieren). Na dit resultaat heeft de verkoper van verm-x navraag gedaan hoe het kan dat ik wel wormen vond, maar zij niet. Hun reactie was dat er maar een heel klein beetje mest onder de microscoop wordt bekeken, en het heel goed mogelijk kan zijn dat er in dat beetje mest nét geen eieren of wormen zitten.
Ze adviseerden bloedonderzoek voor 100% zekerheid.

Trea

Nils Vellinga schreef op zaterdag 23 september 2006, 22:02:


Hij stopt omdat hij voor zijn gevoel te ver van huis af is, maw onzekerheid remt hem. En dan is hij inderdaad gewend (nog) dat er dan iemand anders voorop gaat.

Er op blijven zitten en zijn hoofd de goede kant op houden, dat heb ik zo vaak gedaan dat ik nu wel weet dat hij daardoor geen greintje meer lef krijgt. Dit is anders dan langs een eng voorwerp heen gaan, daar is afwachten en je paard de keuze laten maken meestal effectief.
Dus vandaar dat ik nu kies voor vlot afstappen en ervaring opdoen op terugwegen. En dan merk ik aan hem dat op de terugweg zijn nog spannend genoeg is. Ik heb het volste vertrouwen dat hij zijn uiterste best doet, onzekerheid verlamt echter razend snel. Op deze manier kan ik hem toch wel helpen. En als Tessel erbij is laten we hem ook voorop lopen, als het even kan.

Vandaag liep Jur heerlijk, de optelsom van verschillende dingen, denk ik.
Tessel was er bij en dat was bijna 2 weken geleden, hij heeft zijn ET behandeling gehad woensdag, we hadden spelt mee, zijn haargroei is nu tot rust eventjes, zijn hoeven zijn weer sterker geworden ... kortom hij had er zin aan, Knoertharde galop langer dan ooit, in draf slalommen rond dikke bomen en door een meertje gestapt.

Michiel