eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 3 oktober 2006, 13:52:
> Monique Meijer schreef op dinsdag 3 oktober 2006, 13:45:
>
>> marielle schreef op dinsdag 3 oktober 2006, 13:29:
>
> Totdat het paard het door heeft dat ze door een simpel rukje
> los kunnen komen en zelf een wandelingetje gaan doen op zo'n
> 30km van huis .Daar zou je minder begrip voor hebben denk ik .
Hallo, Eddy,
Zo denkt een ieder er weer anders over. :) Bij Indy werkt dit toevallig, ik kreeg de tip van een kennis die een soortgelijk probleem met een van zijn merries had.
Bij Indy is het probleem de plotselinge druk die op het halster ontstaat als ze in paniek raakt. Zodra de druk weg is, is ook de paniek weg. De paniek ontstaat zomaar, van het ene moment op het andere. Of ik haar aan een kort of aan een lang touw vastbindt blijft hetzelfde. Soms gaat het een jaar goed, dan raakt ze ineens weer in paniek.
Sinds Indy bij mij thuis staat (nu 5 jaar) sta ik haar bepaalde dingen toe om met haar verleden om te gaan en dat werkt. Ze mag van mij gerust touwtjes breken, ik weet dat ze bij me blijft (menigmaal ervaren), ze komt zelfs naar me toe en duwt haar neus in mijn gezicht alsof ze wil zeggen: "Kijk eens, ik ben zomaar los....."
Weggelopen is ze op die manier nog nooit, ze houdt me goed in de gaten en blijft bij me. Ik ben er dan ook absoluut niet bang voor dat ze ervan door gaat. Maar dat is mijn ervaring sinds 5 jaar.........
Groeten,
Monique
Warboel
