Nils Vellinga schreef op zaterdag 7 oktober 2006, 21:16:


Hoi Nils en Olly.

Oke bedankt voor je reactie!!

Groetjes Sabina

marjolijn schreef op zondag 8 oktober 2006, 12:22:


Ik ben het hier wel gedeeltelijk mee eens
De verzorgstertjes die hier rondhuppelen hebben standaard cap op, laarsjes aan en zweep in de hand.
Mijn buurmeisje is precies zo, ik probeer haar dan ook hard het andere aan te leren maar op de manege word ze gedwongen het paard te slaan anders loopt hij niet vertelde ze. Ze vondhet wel wat zielig. Maar dan denk ik, ze zijn nog zo klein,ze kúnnen nog niet echt een eigen keuze maken. Ik bedoel, mama wil graag dat ze paardrijd, dit kan alleen op de manege. Mijn paard rijd nog niet, anders had ze zo meegemogen, de andere ponys in het dorp zijn allemaal al bezet.
De pony die naast ons staat, word ook fel bereden door verzorgstertjes, galloperen galloperen das het leukste.
MAAR, ik weet nog heel goed dat ditzelfde paard, ook mijn verzorgpony was jaren geleden, en IK daar ook het liefst mee deed rijden. Na een tijdje heb ik geleerd dat het uitmesten..verzorgen etc ook leuk was. Als kind denk je nog niet aan alles, maar wel vooral aan het léúke, toch? Niet dat ik ze goed wil praten, maar wel dat ze begeleiding nodig hebben! Wij waren daar altijd alleen.
Op dit moment zou ik het niet eens meer erg vinden om níét te rijden. Mijn paardje rijd ik (nog) niet mee, alleen andermans paarden, en dit is zo af en toe een fries, en 2 keer per week onze oude sok (hihi). Ik heb wel zin in volgend jaar daar niet van, om te gaan rijden, maar ik zou het ook niet erg vinden, om misschien nog een jaar te wachten. Ik heb een gek gevoel, dat ik op mijn Fahya niet wil rijden. Dat dat niet hoort! Maargoed, misschien dat dat overgaat, en misschien niet, dan blijf ik lekker lopen haha ook goed voor mij.

Maar over de tienermeisjes en jonger... of zelfs nog ouder...... De typische manegelui die zijn gewoon zo.. ook die 20jarigen.. als die niet anders gewend zijn, en het niet in zich hebben om normaal met een paard om te gaan
Ik kan je het tegenovergestelde bewijzen Marjolijn,als bíjna 20jarige haha, graag zelfs, helaas woon ik niet in de buurt
Ik snap hier de mensen die GEEN kinderen over het erf willen, mijn paard is al meerdere keer bekogeld met stenen !! wondjes op dr lijf. Dit was voor mij de druppel, die meisjes durven ook bijna niet meer in mijn buurt te komen. net goed.
Ze gooide stenen naar haar, "want dan liep ze zo mooi" . Ik was woest gelukkig kon ik mijn verstand nog nét een beetje gebruiken.... ik word nog hels als ik er aan denk.
Helaas heb ik nog steeds geen eigen erf, en rent iedereen langs de weien... maar heb wel bordje op hangen niet voeren. en bijna elk kind, uit dit dorp, weet donders goed dat dat het paard van marielle is hoor... Alleen die stomme vakantiegangers he?En dan zijn ze nog duits ook, "kunnen ze t bordje nicht lezen" jaja...

Marielle

Spirithorses schreef op zondag 8 oktober 2006, 11:21:


'k WIST HET 'K WIST . Het veschil moet toch ergens vandaan komen hé

marielle schreef op zondag 8 oktober 2006, 13:14:


De oplossing is natuurlijk dat je geen kind aan moet halen als
je er geen zin aan hebt. Doe je het wel, wees dan selectief,
al heel snel kun je zien of het leuk kan worden.

Mijn jeugd was meer het trieste jongetje dat heel graag wou,
maar er nooit aan toe gekomen is. Ouders die me er niet mee in contact
brachten en vriendjes die me alleen maar lieten toekijken. Voor mij verjaardag had ik echt gehoopt dat de super kleine paddoc die ik afgetimmerd had, beloont zou worden met een pony, niet dus. Een jaar later kreeg ik een bokje, satan noemde ik hem, na zijn kastratie enkele weken later is hij overleden aan een ontsteking daaraan. Ik hoor hem nog mekkeren als ik naar school ging en zijn naam riep.

Het enigste wat ik ooit voor elkaar gekregen had, was geld mee voor
1 rijles, 12 km fietsen in de middel of nowere, en toen gehobbelt op een hoog zwangere merrie. En dat is dat.

Michiel