Piet schreef op zondag 8 oktober 2006, 20:52:


Zolang assertiviteit niet gekoppeld wordt en verward wordt met aggresiviteit en onbeschofdheid maar helaas verwarren "de Noorderlingen dit nog al eens " komdende van een Belg die een hele tijd in Nijmegen heeft gewoond en daar een hele fijne tijd heeft gehad .

eddy DRUPPEL schreef op zondag 8 oktober 2006, 21:19:


Please leg uit? Jij bent als Belg assertief, doch nooit onbeschoft? Een plastoor met de broek op de knieen als paard wegloopt omdat er geen touwtje aan paard zit? En ik ben de gek, ik ben altijd onbeschoft omdat ik den "Ollander ben? Weliswaar ooit een pennymeisje.......... nimmer met de eerste steen gegooid

eddy DRUPPEL schreef op zondag 8 oktober 2006, 21:19:


Dat is denk ik ook het hele punt. Natuurlijk mag het kind (of het dier, of iets/iemand anders die opgevoed moet worden) zijn eigen inbreng hebben, maar wel binnen de grenzen van het fatsoenlijke. Doordat mijn zoon gehandicapt is, toch wel de nodige tijd binnen het speciaal onderwijs doorgebracht, ook als "hulp"moeder en dan merk je toch steeds weer dat er aan veel kinderen te weinig grenzen gesteld worden, waardoor ze ronduit respectloos met de ander omgaan. Op het moment dat je heel duidelijk aangeeft wat wel en niet mag, wordt het voor dergelijke kinderen veel gemakkelijker.
't Is bij de paarden toch niet anders? Ook daar wordt respect verwacht voor de leider en leidster van de groep. En las in een ander item van het forum ook al dat de paarden geen respect hadden voor de tuttelende baasjes. Ook bij een paard zal je duidelijk je grens aan moeten geven, zonder daarbij het wezen van het dier te kort te doen.

Mijn laatste "paardenverzorgster" was een ADHD kind. Heb ik heel veel tijd aan besteed. Maar ouders werkten van geen kanten mee, dat is mede de oorzaak dat het mis is gelopen. En nu heb ik gewoon niet meer de energie om met nog weer een nieuwe verzorger te starten. Vandaar het bordje op het hek, hoef ik ze niet zelf meer teleur te stellen, vind ik altijd best moeilijk.

Els.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 8 oktober 2006, 13:41:


Hoe zit dat in België Eddy, mag je daar je Kids nog een 'opvoedkundige' tik geven, mag hier net niet meer. Kindermishandeling is natuurlijk niet de bedoeling , maar af en toe......
Ina

epona schreef op zondag 8 oktober 2006, 22:21:


Ina, dat stel je toch echt verkeerd. Das geen "opvoedkundige tik".
Dat heet fysieke stimulatie.... ofterwijl "wijken voor druk"

Simon Lingbeek schreef op zondag 8 oktober 2006, 23:15:

Esther schreef op zondag 8 oktober 2006, 21:42:


Tutut, ik veralgemeen niet , zoals Piet aanhaalt maar jaaa............ het is een trekje dat in het goeie ouwe holland nogal véél voorkomt .

Els Kleverlaan schreef op zondag 8 oktober 2006, 21:43:


Het respect voor het dier komt vanuit het respect voor de medemens , de speelkameraad , de hartsvriendin . Zelfs verder .......het talent om te begrijpen en naargelang te reageren is één van de basisprincipes voor echt goede paardemensen en dikwijls hebben die eerst geoefend op medemensen. Niet ?

Peter Donck schreef op vrijdag 29 september 2006, 9:14:


Yes!!!



Natuurlijk kom je er wel!!

epona schreef op zondag 8 oktober 2006, 22:21:

Net zoals bij dieren, Ina .Kan een blik , een houding net dezelfde reactie hebben en dikwijls meer reactie krijgen dan een klop voor je kop . En de klap die goed bedoelt werd gegeven is dikwijls een uiting van je eigen mislukking. Ben van studierichting Regentaat Lich opvoeding (zeg maar turnleraar) heb zowel in onderwijs als Vrijetijds organisaties gestaan . Ouders kwamen bijna altijd aan mij vragen hoe het kwam dat hun zoon of dochter die thuis onhandelbaar was zo graag iets voor mij deed en zonder morren ? Kon alleen maar zeggen dat ik het simpelweg vroeg en dat ze het uit respect voor mij GRAAG deden . Met dieren werken is zoveel eenvoudiger dan met kleine mensjes vanwege de meer direktere reacties zonder bijbedoeling of achterdocht . Vandaar in mijn vorige mail vele Paardemensen hebben eerst geoefend op medemensen .

eddy DRUPPEL schreef op maandag 9 oktober 2006, 0:21:


Ja, net als mijn moeder die al die lastige kinderen thuis liet komen, en met de paarden liet knuffelen, en dat ging allemaal heel mooi, totdat ze vermoord werd door een broer van een van die kinderen.
Dat wil niet zeggen dat ik vind dat je kinderen niet moet laten genieten van jouw paard, en dat zal ik zelf ook altijd blijven doen.
Ik zal ook altijd les willen blijven geven aan kinderen. Juist omdat daar de basis ligt. Maar niet aan een groep, en ik denk dat daar het probleem ligt van wat ik hier zo lees. Neem 1 kind aan als verzorger, dat is geweldig, maar niet een groep(je).
Een kind kan je duidelijk maken wat jij denkt, als ze als massa komen, kan je er niet tegen op, spreek maar met de onderwijzers op de lagere school.

Isabel

reddertje schreef op zondag 8 oktober 2006, 0:36


Reddertje ik zie bij je gegevens dat je je pony van de slacht hebt gered, omdat ze hoefbevangen was? En nu rent ze over de tegels? Gefeliciteerd!
gr anna

epona schreef op vrijdag 6 oktober 2006, 14:55:

WAUW, dus ook! wat een mooie foto's en wat zijn ze allebei lekker goed gevuld... mmm heerlijk. Wat een prachtige paarden heb je!
gr anna

ga vandaag de pads uittesten, welke kant moet ook alweer boven? de ruwere?
kan t niet vinden op de bijsluiter. ik weet dat er nog meer mensen zijn die ze nu uitproberen. gr. ingrid

ingrid van der post schreef op maandag 9 oktober 2006, 8:55:


de 'gesloten' kant onder. Ik weet niet welke de ruwere is, maar de kant waar de gaatjes dicht zijn, ik kan het niet beter uitleggen.