eddy DRUPPEL schreef op donderdag 19 oktober 2006, 12:52:
> Dus als ik het goed begrijp ben je niet zo voor een
> hengsten/jaarlingengroep die zichzelf de regeltjes van het
> beleefde paard moeten bijbrengen . Het Voorbeeld(van het
> volwassen paard) ontbreekt om juist gedrag te kopieren ?
Dat begrijp je goed, zonder leeftijdsopbouw leren ze alleen maar beter te bully-en, of worden de pispaal. Bij vergelijkbare mensen-scholen werkt dat trouwens ook zo. In militaire setting wordt dat psychologisch zelfs nuttig gevonden.
> Nochthans zijn deze vrijgezellegroepen schering en inslag bij
> in de vrije natuur levende paarden . De beleefdheidsregels
Zo? Wijs me die dan maar, behalve in papegaaien-boekjes.
In het echt zijn die groepen vanaf 3 individuen, en meestal niet veel groter. Meestal intern ook nog verschillend in leeftijd, waarbij is vastgesteld dat de jongeren hun oudere vriendjes helpen een echt gezin te schichten. (o.a. v.Dierendonck et al., en Waring ed.)
Een totaal ander beeld en zeker niet vergelijkbaar met 50 jaarlingjochies in een wei dumpen.
> worden er soms wel letterlijk ingetrapt onder mekaar maar ik
> ben ervan overtuigd dat de doorgebrachte tijd bij moeder en
> haar tantes voldoende is om een "blueprint" te vormen in het
> paardehoofd over hoe het nu eigenlijk moet en mag . Als je nu
Veulens mogen zover ik gezien heb bijkans alles, zelfs hengsten hun sex met mamma frustreren. Voordat hier nou weer getuigenissen van het individuele tegeldeel op komen: ja er is individuele variatie. Je hebt lieve vaders en schorem.
> als mens "in the borderline" deel kan uitmaken van zo'n groep
> en duidelijk maken dat dezelfde beleefdheidsregels voor jou
> gelden net als voor hun . Dan vindt ik dat je een grote stap
> voorwaards hebt geboekt en vanuit die regels en het behaalde
> respekt ga je dan rijden met je hengst of merrie of ruin en ik
> garandeer je héél weinig problemen .
In dit laatste stukje snap ik niet precies wat je bedoelt... wanneer en welke groep. Waar maak je deel van uit?
Groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar