Bij Inge Teblick is er momenteel een diskussie geopend tussen waarom wij, clickeraars (pos belonen), denken beter te kunnen trainen dan de anderen...
Als anderen heb ik "de ParelliNH'ers" (negatief belonen) begrepen...

Ik ben uiteraard grote voorstander van CT en gaf volgend verhaaltje als voorbeeld waarom:

Vroeger ging ik vaak rotsklimmen met mijn vader. Ik hing daar zoveel meter hoog in de lucht en mijn vader wou mij alleen maar touw geven om terug af te dalen als ik eerst een paar meter naar boven ging. Pffff ik moest dus wel en deed het omdat ik wist dat ik daar anders nog een uur zou hangen.Maar toen kwam mijn moeder een keertje mee en keek vanop de grond toe. KIk aarzelde opnieuw op dezelfde hoogte. Vader zei even niets en moeder nam het over. Ik wist wel wat er van me verlangd werd; wat vader van me verlangde, maar veel motivatie gaf me dat niet. Moeder riep plots "eva, je kan het, ik wweet het, jij kan dat, doe maar, ik zal een foto van je trekken en aan iedereen tonen wat je kan"...
Binnen de seconde had ik er weer plezier in en geraakte ik helemaal boven op de top.
En mijn moeder? Die moest de volgende keren ook weer mee!

Hier zijn alleszins veel parelli's maar de CT'ers groeien ook
Wat vinden jullie een meerwaarde aan de trainingsmethode die jullie gebruiken??