Spirithorses schreef op dinsdag 7 november 2006, 22:52:
> Wil schreef :
>>
>> Ans, even over dat zonlicht. Omdat wij langdurig bezig geweest
> Maar ik wil toch wel verder met dat zonlicht, iemand info over
> onderzoeken?
>
> Groet, Pien
Wij niet Pien! Het enigste wat wij weten, is wat er toen uitgekomen is met JMT.
En dat was o.a. zonlicht/warmte..... Althans: bij Chaser.
Verder is er nog iets. Oh ja... lekker zweverig (zal het zelf wel alvast melden
)
Ik heb met iemand gesproken over de E-mail. Dit ging uitsluitend over Chaser.
Ik had een foto opgestuurd van Chaser en die dame haalde ontzettend veel info uit deze foto. Zonder van te voren mij of Chaser te kennen... ze is niet eens thuis in paardenland. Anyhow: 1 opmerkelijk iets viel me meteen op...
Zij vertelde mij dat dit paard veelvuldig met z'n hoofd naar beneden hing en onder z'n wimpers doorgluurde... Eigenlijk altijd zo'n beetje in de dipstand stond, en het liefst alleen. Dan kon ie, volgens haar, de boel goed in de gaten houden.
Ze vertelde mij dat het paard heel veel last had van een fel geel licht... zij dacht dat dit misschen zonlicht zou kunnen zijn omdat Chaser dit iedere keer weer doorgaf....
Nu schrijft zij natuurlijk 'alsof het zo is'... ook zij zal de beelden op haar manier intepreteren. Maar het frappante is dat dit dus wel klopt.
Dit is trouwens haar letterlijke tekst:
"Vervolgens toont hij mij de zon, daarna pijn, brandende pijn. Het begint bij de schouders, daarna bij de nek, zijn ogen prikken en doen zeer."
"Ik krijg een flikkerend beeld, geel-zwart-geel-zwart. Hij wil me hier iets mee zeggen. Het gele associeer ik met de zon.
Als ik mijn ogen sluit, dit mee probeer te voelen, dan voelt het of mijn schouders in brand staan, alsof ze zo kokend heet worden, alsof mijn nekspieren zich spannen en ik me niet meer kan bewegen, ik voel het ook achter, bij de onderrug, het gevoel kan ik niet anders omschrijven als “in brand staan”. Mijn gezicht wordt er helemaal warm van. Mijn beenspieren zijn ook heel erg gespannen, ik krijg het gevoel alleen nog maar houterig te kunnen lopen, niet vloeiend, vervolgens blijf ik die flikkering zien: zwart-geel-zwart-geel. Zou het kunnen, Wil, dat hij een zonlicht allergie heeft? Het is een interpretatie van mijzelf, maar ik denk dat hij iets hiermee aan probeert te geven. Dat brandende gevoel zou natuurlijk ook kunnen duiden op een oververhitting uit het verleden of zo, maar het voelt voor mij alsof hij het in terugkerende vorm heeft. "
Dit is een greep van haar epistels....
Ze heeft nog veel meer geschreven maar wat ze verteld klopt bij mijn 's zomers depri paard. In de ruststand, hoofd laag en een soort dommelen.... maar wel alles in de gaten houden. Liefst staat ie alleen....
Over bosklossen schrijft ze:
''En hij geeft me aan dat zijn ogen goed voelen, het is “daar” donkerder. Hij heeft dan geen last van prikkend licht. En het rare hierbij is, in dit beeld kijkt hij voor zich uit, recht naar voren, terwijl in de andere beelden die ik zie, zijn hoofd vooral naar beneden hangt. Het voelt voor mij alsof hij licht ontwijkt. En dan in mijn beeld heel duidelijk “geel” licht, mijn interpretatie hierbij is dus: zonlicht. '
Je kunt ervan denken wat je wilt, maar ik weet dat het echt zo is.
Wat info over zonlicht betreft kan ik je niet verder helpen. Als het goed is is ook zijn overgevoeligheid voor zonlicht nu eruit gehaald.
Groet,
Wil.
Natuurlijk kom je er wel!!
Warboel
