Anita schreef op zondag 12 november 2006, 17:55:
> Tuurlijk voel ik me verantwoordelijk, maar het loopt nu aardig
> in de papieren en het beheerst ons leven behoorlijk. De pony is
> trouwens van mn zoon en ik voel me nl ook verantwoordelijk voor
> maken. NH-mensen zijn hier i/h oosten dun gezaaid en ik moet al
> jaren in de verdediging over mn rare zadels, geen bitten en mn
> zielige natgeregende paarden. Julie zijn niet veel anders, get
> real!
Ik had nog niet gereageerd maar zag uit je voorgaande bericht dat je je juist wel verantwoordelijk opsteld.
Een probleem paard wil je niet verkopen zoals ik het begrijp maar je weet niet hoe je het probleem op kan lossen.
Voorop gesteld wel een voorwaarde:
Nmm. .... als het niet klikt moet je niet door blijven gaan.
Verstandhouding onderling moet goed zijn, anders wordt het zowiezo niks.
> Als ik naar mijn vermogen alles heb geprobeert, dan mag ik
> ergens een punt achter zetten. Dit is de 1e pony waarbij dit op
> deze manier gaat en het doet ons veel verdriet. Hij kan de
> wereld bij ons krijgen, maar hij heeft blijkbaar andere
> behoeftes.
>
> Pfff ik ben nu klaar met verdedigen hoor, bedankt voor de
> 'tips'
Ik zou de punt er pas achter zetten als je ook de andere vorm van training hebt geprobeerd....ja idd....dat clickeren.
Velen zien dan een totaal ander paard tevoorschijn komen dus ook jou zou ik aanraden dat toch een poos te proberen.
Maar dan wel goed aanpakken , dus je er echt in verdiepen en niet zomaar wat proberen.
Ik vrees als het werkelijk aanslaat....dat je dit paard niet eens meer kwijt wil
Succes,
Nick
Warboel
