sandratien schreef op donderdag 23 november 2006, 9:27:

Kijk, en NU komen we ergens.
Stap EEN is dat we hier allemaal egoïstisch beslissen een paard binnen een hekje te houden om er op te gaan zitten. Tegen de natuur van het paard en schadelijke belasting. De rest is glijdende schaal.
Tussen een last van 1 en 150 kilo zit geen ergheidsgrens, tussen 0 en 1 een fundamentele.

Mbt tot pzp is in mijn perceptie de sleutel het fraaie engelse woord invasiveness en daarmee is het gelijk aan andere vaccinaties. Vaccinaties die itt pzp veelal zinloos zijn en toch standaard uitgevoerd worden.
Verder is het een ronduit humoristische discussie omdat ik de enige rijpaardenhouder ter wereld ben die er meerjarige ervaring mee heeft. En ik? IK ben blij dat ik daar ooit opgekomen ben en heb geleerd niet meer alles openbaar kenbaar te maken.

HC

Annemieke B schreef op donderdag 23 november 2006, 10:08:


Toch een beetje hoor Annemiek , door enkel de ORS te proberen was het al voldoende om het paard te laten bokken en zijn zin door te drijven . Dit geeft al iets van de verstandshouding tussen ruiter en paard aan . Het probleem met deze technieken is dat ze (eens gekend) weinig be(ge)oefend worden behalve in noodsituaties . Bij Indy ga ik soms al eens over in topspeed waarop ik me dan op een mooi effe stuk ineens rechtgooi" WHOOOA" en één teugel oppak "zonder te trekken" weliswaar gewoon opnemen . Indy is een volbloed en niet gemaakt om een sliding stop uit te voeren maar de slipsporen liegen er toch niet om hoor . Zo snel als zij stilstaat spring ik eraf en gaan we effe héél langzaam aan de teugel stappen samen met een heleboel wrijfjes en kriebeltjes en stukjes wortel. Zelfs de intensiteit waarmee ik" Whooa" roep geeft al een verandering in uitvoeren .Tijdens de lessen met leerlingen die je zo langzaam naar één kant van hun paard ziet afzakken is dit een goed hulpmiddel omdat ik vaniut het midden van de weide de manier van stoppen van Indy kan beinvloeden , abrupt of glooiend navenant de ernst van de situatie . De ORS wordt wel aangeleerd bij de meesten maar dan in het vergeethoekje geduwd dan moet je je niet verbazen dat het "in nood" niet werkt natuurlijk

Spirithorses schreef op donderdag 23 november 2006, 9:59:


Nee, dan zou ik te laat geweest zijn. Mijn fout was dat ik helemaal niet in de betreffende situatie had moeten komen en het verwijtbare is dat ik dit had kunnen en dus moeten voorzien. Verschillende dingen van geleerd.

Omdat ik niet te laat was en wel gereedschap in de kist had, heeft het paard er ook een positieve leerervaring aan gehad. Met name op het gebied van wederzijds vertrouwen een sprong over de horizon gemaakt.


Dat is al meer-, meer-, MEERmalen de revue gepasseerd Pien.

Samengevat.
- Als een paard echt helemaal door het lint gaat, is er al een heel proces fout gegaan en is de ORS niet opportuun meer.

- Bij bewuste ongehoorzaamheid is de ORS evenmin het juiste gereedschap.

Lees de annalen nog maar eens door.

HC

Huertecilla schreef op donderdag 23 november 2006, 10:37:


- Bij bewuste ongehoorzaamheid

Was dus het geval bij het voorbeeld van Annemiek.

Huertecilla schreef :


Daar ging het niet om, die discussie staat me nog vers in het geheugen, ik heb er zelf aan meegeschreven, maar het ging me nu om jouw ervaring en jouw mening op jouw paard op dat moment.
Is al goed

Pien