Spirit schreef op zaterdag 9 december 2006, 23:12:


Allemaal waar wat je zegt Pien.
Maar voor mij is het een reden om me vol schaamte af te vragen:"wat heb ik mijn paard al die jaren aangedaan dat het niet eens meer op zijn eigen voeten kan lopen"?
Als werkelijk tot je doordringt wat een sluipmoordenaars ijzers zijn, hoe ze de hele structuur van een voet en been langzaam maar zeker verwoesten kun je uit medelijden met je paard niet meer terug.

Gisteren tijdens de cursus weer een mooi voorbeeld: Een jongen met een tinker. Gekocht als 4 jarige, met ijzers onder. Paard blijkt nog maar 2 (!)jaar.
Gelukkig heeft ie meteen de ijzers ervan onder gesloopt en tinkertje loopt nu perfect over alle ondergronden, ook voor de kar. Hoelang zou dit met ijzers goedgegaan zijn? Hoe waren de voeten eraan toe geweest over een jaar of 5? Welke weg had je dan moeten bewandelen om het paard goed blootsvoets te krijgen? Hoe lang had et geduurd?
Nu is dit een extreem voorbeeld (hoop ik) maar iedereen kan zich voorstellen dat de voet van de tinker nog niet uitgegroeid is, zwak is en dus snel schade zal oplopen.
Ik vind het helemaal niet gek dat er paarden zijn met heel veel klachten bij het omschakelen, als dan tot de eigenaars maar door gedrongen is dat ze bezig zijn hun paard te redden van een vroege gang naar de slager.
Hoe meer moeilijkheden, kreupel lopen, hoefzweren, platte zolen, noem maar op en hoe langer het duurt, hoe dichter die slager,zonder dat je het wist, in de buurt was.

Piet