Peet schreef op dinsdag 12 december 2006, 11:12:


Dat gaat echt niet altijd op. Volgens mij willen mensen dat graag denken omdat het past in hun wens van hoe het is.
Hier gaan de paarden elke dag naar buiten, ook al is het slecht weer, ze staan gewoon lekker te grazen. Laatst met die echt slechte dagen vonden ze er gewoon niets aan, keken even buiten, trokken hun neus op en maakten rechtsomkeert de stal in. Dan is het blijkbaar te bar.
Naast ons staan twee ruinen dag en nacht buiten, zonder schuilgelegenheid. Met dat weer stonden ook zij te miezeren in een hoekje van de wei. Ik vraag me af of als die de keus hadden gehad, zij ook niet gekozen hadden voor een dak boven hun hoofd.

J. Pelgrim schreef op maandag 11 december 2006, 22:25:


Wat stoortje aan Korinne's beschrijving?
Traditioneel zijn is geen schande, ik ken de beste man en hij
is echt heel vriendelijk. Grote kans Korinne dat als je zelf een natuurlijk bekapper besteld dat hij het wel wil proberen. En je paard heeft het heel hard nodig!

Michiel

Frans Veldman schreef op dinsdag 12 december 2006, 11:14:


Inmiddels ben ik heel wat verder dan Shiny alleen.
Ik ben helemaal geen hengst. Ik ben een mens die een paard leiding geeft.
Paard -paardrelatie is een andere dan mens- paardrelatie.
Maar als mijn gedrag, mijn houding, mijn taal, konsekwent blijft, is het voor hem niet meer nodig die leiderschap vraag te stellen en zal dat steeds minder voorkomen.
De enige verklaring waarom er mensen zijn die nooit problemen hebben met hengsten en anderen hun hele leven

Het niet opvoeren van druk is niet paardafhankelijk. Want opvoeren van druk kan lijden tot het uitvoeren en exploderen van geweld. Dat heb ik voorbehouden voor mogelijke momenten dat mijn eigen leven gevaar zou lopen en dan heb ik het nog niet over een been uitslaan of bijten of dreigen in mijn nek te springen.. Dan bedoel ik echt, kwaadaardig aanvallen.
Verkeerde zaken zijn af te leren door erop te trainen, kwaadaardigheid is ff wat anders.

Piet
.

Florien de Graaf schreef op maandag 11 december 2006, 14:24:


Ik zou op deze vraag van Florien ook wel graag een reactie willen zien.
Nièt ter bevestiging voor mezelf, maar om er mee te kunnen wapperen wanneer mensen het tegendeel beweren.
Zoals nu bijv. de zogenaamde "recificatie" van Paardentips over het bezweet in de wei zetten van je paard.
Is er ergens een wetenschappelijk artikel over te vinden?

groet, Petra
www.jovarna.tk

Michiel schreef op dinsdag 12 december 2006, 11:35:


Waar ik me vreselijk aan erger is dat er gesproken wordt over ZO'N VENT !!!
Zoals je al ziet Michiel ken jij die man persoonlijk en blijkt toch dat die man vriendelijk is, hier wordt hij afgeschilderd als een boeman ook bv een betere smoes had hij niet kunnen verzinnen.
De ontvanger bepaalt hoe een bericht overkomt en mij kwam dit bericht met stoom uit de oren !!!

Ilona Kooistra schreef op dinsdag 12 december 2006, 11:22:


Herkenbaar.
Vorige winter stonden ze met z'n drieën hele dagen onder een pietluttig afdakje. Ze poepten, plasten en vraten daar.
Sinds deze zomer hebben we mobiele hooibakken, voeren aan de andere kant van het terrein en de schuilstal is een stuk minder populair, ook als het regent.

Chagerijnig zie ik ze trouwens nooit. Wist ook niet dat dat in het paardenwoordenboek voorkwam. Wel boos of geirriteerd, omdat iets ze niet bevalt. Maar chagerijnig.. en dan door een natuurverschijnsel.. paarden accepteren dat soort dingen zoals regen en wind toch gewoon? Het zijn toch de mensen die daar zo'n punt van maken?

Trea

Peter Donck schreef op dinsdag 12 december 2006, 0:28:


Zijn het niet slechts de minishetten en de minipaardjes die zo gek op vorm en vacht gepimpt worden? Ik dacht dat de gewone huis- tuin- en keukenshet wel normale verhoudingen had.

In het gebied waar ik woon zaaien de boeren Italiaans raaigras voor de (melk)koeienweide. Deze weilanden worden gemaaid, ingekuild en door de koeien beweid. Italiaans raaigras groeit snel, maakt meer pollen dan een grasmat, en groeit ook vooral de hoogte in. Het bevat veel eiwitten en weinig structuur, aldus de agrariers hier.
Toen wij hier kwamen wonen werd mijn Ijslander in enkele weken tonnetje rond. We hebben de zaak dus opnieuw ingezaaid met een paardenweidemengsel dat verschillende soorten bevat. Bijv: Kropaar, timothee, frans raai, beemdlangbloem, engels raai vroeg + laat, veldbeemd, roodzwenkgras en reukgras.
Dit mengsel groeit meer in de breedte via zijn wortelstelsel en vormt dus een dichtere zode, heeft meer structuur en minder eiwit.
Nu zullen er best soorten uit verdwijnen, maar Italiaans raaigras zal er in ieder geval niet meer bij zijn.

Dit is wat ik ervan weet en dat is niet veel. maar dat er verschil is tussen paarden- en koeiengras, dat weet ik zeker. Ik heb dat mogen ondervinden aan het effekt op mijn Ijslanders.

Moniek

Piet schreef op dinsdag 12 december 2006, 11:38:


Khabal rent evengoed met maaiende voorbenen op de katten af, of de kippen, of wat dan ook. Alleen die geven geen fases, dus zal dat niet veranderen.
Maar ik kan niet snel genoeg een boom inklimmen, of wegfladderen, dus ik zal wel duidelijk moeten maken dat mijn persoonlijke ruimte niet ongevraagd een speelruimte is.


Bij hengsten wel. Het zou eruit zien als een hengst die eenmaal leider is dat tot zijn dood zou blijven, zonder dat er af en toe uitgeprobeerd wordt hoe sterk hij is.


Wij hebben geen problemen met hengsten.


Kan, als je niet weet waarmee je bezig bent. Ik zou het woord "druk" trouwens liever vervangen door "aanmoediging", dat lijkt me de lading beter dekken. En vooral als je dat "los" doet, dan leer je precies hoeveel je wel en niet kan gebruiken, want is het teveel dan loopt het paard weg. Ik herinner me nog hoe verbaasd je was hoe Ilona Shiney probeerde mee te nemen (of zoiets) en zo precies doseerde dat hij net niet wegliep. Dat leer je bij Parelli, als je het op de juiste manier beoefent. En ja, dat zou je kunnen omschrijven als "druk", maar "aanmoediging" is ook hier een beter woord.


Yep. Zo doen wij dat ook. Zo hebben we Khani getrained om je niet meer van achteren te besluipen en in je schouder te bijten. Hoe? Door een doelwit (Ilona in dit geval) in de wei te zetten, met de rug naar Khani toe, met een medestander die buiten de wei staat en een seintje geeft wanneer Khani het doelwit besluipt, zijn nek uitsteekt, zijn kaken opent, en dan.... GIL! en een trap naar achteren. Geen gerichte trap, maar gewoon zoals een merrie dat kan doen. Er waren maar twee sessies nodig, en Khani is er nu van overtuigd dat wij ook ogen in ons achterhoofd hebben, en onze ruimte ook aan de achterkant bewaken.

Maar bij Camee zullen dit soort problemen nooit aan de orde zijn.

Groeten,
Frans

J. Pelgrim schreef op dinsdag 12 december 2006, 11:48:


Snap ik, dat was ook niet echt handig uitgedrukt Corinne.
Ik zou wel snel handelen nu, omdat het ijzer er af is, en als
hij het paard opnieuw laat beslaan, dan kun je natuurlijk bekappen
voorlopig wel vergeten. Vraag het aan je ouders of zij de bekapper willen betalen, en vraag het dan aan de eigenaar of dit goed is
dat je jouw eigen bekapper het laat doen zonder ijzers.
Zo kan het lukken en dan de vragen aan je ouders of je de cursus natuurlijk bekappen mag doen bij Frans en Ilona. Zo kun je samen met je bekapper die voeten goed houden het komende jaar.

Succes, Michiel

Piet schreef op dinsdag 12 december 2006, 11:38:


Ik heb hier een paard, Mazir, dat over je heenwalst als je druk gebruikt, en dus al helemaal bij het opvoeren van de druk. Het maakt hem agressief. Hij is 12 jaren ten onrechte voor 'dominant' versleten, maar hij is het niet, hij is zelfs heel onzeker doordat hij heel zijn leven geen duidelijkheid heeft gehad.
Hij is ook hartstikke verknipt hoor: Met de fles opgevoed, geen moeder gehad, schandalig verpest door mensen en hij heeft een gedrag aangemeten dat alles behalve paards is. Een heel eng en onberekenbaar gedrag vaak, want bij hem gaat een knopje om van het ene op het andere moment, van 'leuk' naar grenzenloos.

De enige manier is heel erg met hem méé te gaan, waarbij ik zeker mijn grenzen stel, waarbij ik heel veel van zijn ongewenste gedrag (overal aan knabbelen) moet negeren. Los naast hem lopen in de weide of in de bak gaat niet, hij keert zich tegen je, vorige week zelfs heeft hij mij proberen aan te vallen door mij in een hoek te drijven en boven mijn hoofd te gaan steigeren en je ziet in zijn gedrag dat hij daar jaren mee weggekomen is, dat het niet eens agressie is, maar een patoon waarin hij leeft. Want hij mocht als veulen al tegen mensen opspringen, zó schattig....

Ik had aanvankelijk toen hij bij ons kwam, alleszins de neiging om hem eens flink op zijn nummer te zetten en hem weg te jagen, maar van hem heb ik binnen 2 dagen geleerd dat dat een zeer fout gedrag van mijn kant geweest zou zijn, je wilt niet weten op welke hardhandige manieren hij ons dat heeft laten weten.

Waarom het zo goed gaat tussen hem en ons, is dat we duidelijk naar hem toe zijn, maar vooral ook weet ik mijn grens met hem.
Dit is een paard waarbij ik niet mag zeggen dat hij achter me moet lopen, maar hij loopt naast mij, dan zijn we vrienden. Als ik snel snel wat van hem gedaan wil hebben laat hij mij weten dat ik beter even kan wegblijven en op een rustig tijdstip terug kan komen, zó'n verschrikkelijke spiegel is dit paard. Dit is een paard dat alleen met me wil werken als ik héél zacht en rustig aan hem vráág.
Een paard ook dat zijn steun vindt in onze dagelijkse patroontjes, dat van de wap gaat als je dat doorbreekt.

Een hele uitdaging, de enige manier om met Mazir door een deur te kunnen is juist die zachtheid. Door op zijn onbeholpen manier tegen mij te reageren heeft hij mij gedwongen zacht tegen hem te zijn.

Hoe wonderlijk, dit paard. Een nagel aan mijn doodskist, maar een spiegel van jewelste !!!!

Pien

Peet schreef op dinsdag 12 december 2006, 11:12:


Hmmmm..... Indy rent ook midden in de zomer in een razende gallop richting stal bij het eerste spatje regen. Ook als er geen kruimeltje eten te vinden is. Wat ik daarom wel vreemd vind: in de herfst staat ze vaak in een geweldige hoosbui ergens in een hoekje te suffen, terwijl ze bijna wegwaait - en dan is er wel hooi in de stal. Rare voorkeuren soms.
Monique

J. Pelgrim schreef op dinsdag 12 december 2006, 11:48:


Dat is wel zo, maar ach als volwassen vrouw kun je daar toch doorheen kijken? Ze wil t paard gewoon helpen, en ze is bijna 15 en dus nog volop aan het leren.

Moniek schreef op dinsdag 12 december 2006, 11:59:


Dit zou ik inderdaad willen omschrijven als paardengras. Maar hoeveel mensen voeren dit aan hun paard? Hoe representatief is dit?

Desondanks ben ik erg benieuwd naar wat de voedingsgegevens van dit gras/hooi zouden zijn. Is daar informatie over?

Ik denk dat het belangrijkste verschil een lager eiwitgehalte is, en wellicht een iets lagere VEP (energiewaarde), (hoewel ik denk dat het grootste verschil hem zit in de glycemische index, dat dit soort gras wel dezelfde energiewaarde heeft maar de energie gelijkmatiger vrijgeeft).

Voor de mineralen zal het niet veel uitmaken denk ik. Het koeiengras is niet speciaal gekweekt op een grote hoeveelheid mineralen. Een soort intuitie (maar meer is het niet) zegt me zelfs dat koeiengras minder nuttige mineralen bevat dan paardengras.

Voor wat betreft de berekening of paarden ervan kunnen leven denk ik niet dat er wat schokkends uit komt, behalve dan dat paardengras nog iets geschikter is dan koeiengras. Ik denk dat de voedingscalculator dus nog betere resultaten laat zien met dit gras, maar ja, de vraag is: hoe representatief is dat?

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef :


....en ook hiermee ben ik het eens !
Er is nou eenmaal verschrikkelijk veel verschil onderling tussen paarden.
Zo is bij ons Spirit (hengst) een doetje en Peyo (veel jonger en ook nog eens een merrie) véél feller....