sandratien schreef op vrijdag 22 december 2006, 9:38:


Liefhebbende echtgenoot van me.
Mocht je vandaag toevallig meelezen, begin dan vanavond alstjeblieft niet een hele verhandeling dat het allemaal wel een beetje meer inhoudt. In grote lijnen klopt het toch wel een beetje allemaal?
(even aan mijn husband lieve mensen, voordat hij een hele preek op gaat stellen, t'is bijna kerst tenslotte)

Nils Vellinga schreef op donderdag 21 december 2006, 23:24:


Daarmee heb je je paard nog niet geleerd om vast te staan. Zal je ze toch moeten leren lijkt mij.

sandratien schreef op vrijdag 22 december 2006, 9:40:


2037 .Dan zitten jullie allebei in het verzorgingshuis.
Jij bent om de haverklap je kunstgebit kwijt waardoor je alleen maar papjes kunt eten. Eddy is dan te seniel om zijn eigen sokken te wassen dus doet de zuster dat en nu wat regelmatiger.
Zie je het vóór je ? Ik wel
Alleen jammer van dat kwijlen....
Pien

sandratien schreef op vrijdag 22 december 2006, 9:38:


-
Of je noemt jezelf Leen Taal , en dan heb je dat allemaal niet nodig...
[dit is naar aanleiding van het algemene stukje van Sandra, dus vat het niet persoonlijk op!!!]

Het verhaal Leen Taal word nog mooier , maar ik mag er nu nog niets over schrijven...zit er wel helemaal vol van! Komt binnenkort wel een keertje!

Gr Esther

Maar je mag een paard toch wel een beetje uithelpen door haar vast te houden ? Of ben jij van het type dat een paard aan de muur bindt en maar gaat laten hangen zodat ie leert dat ie niet wegkomt?

Nee toch he....

Zolang bij mij een paard niet aangebonden kan staan hou ik hem in de hand, al zeker tijdens het bekappen.

Spirithorses schreef op vrijdag 22 december 2006, 10:07:

Spirithorses schreef op vrijdag 22 december 2006, 10:11:


Bij de 2 friesen waar het over gaat lijkt het mij eerder een balansprobleem. Die zet je al helemáál niet vast.

van lennep schreef op vrijdag 22 december 2006, 10:10:


Weet je wat zo erg is? Ik zie die Leen Taal maar iedere keer langs komen hier en weet helemaal niet wie hij is of wat hij gedaan heeft.
Ik word wel heel nieuwgierig ondertussen.

Spirithorses schreef op vrijdag 22 december 2006, 10:11:


Wat dat betreft heb ik het heeeeel gemakkelijk gehad.
Mijn veulen is een keertje vast komen te zitten met haar halster van de zomer aan een hek.
Ze heeft staan schuren met haar koppie en is met de klip aan het hek vast komen te zitten. Ze heeft staan worstelen als een gek want het draad was helemaal verbogen.
Ik weet niet hoelang ze heeft vastgestaan. Ik ging toendertijd nog elke twee uur kijken maar toen ik kwam was ze uitgeworsteld. Ze liet zich heel geduldig door me losmaken en ik kans haar sindsdien heel makkelijk vastzetten. Ze blijft heel rustig staan. Ze weet dat het toch geen zin heeft om tegen te spartelen. En dat ik haar op den duur weer losmaak.
Maar als je het vastzetten doelbewust gaat oefenen laat je zo een beest natuurlijk nooit staan als je ziet hoe ze aan het vechten is.

Piet schreef op vrijdag 22 december 2006, 10:00:


Waar zit de proximale ringband?

Behandeling van zwelling , koelen? Maar daar verminder je weer de doorbloeding mee.
Beweging , daar bevorder je de doorbloeding mee , maar als het vocht niet weg kan , dan word het alleen maar meer door beweging.
Stil laten staan en iets geven waardoor de zwelling minder word? Tja dan zit je weer met de neven efecten[cortico's]
Hoog leggen? Gaat een beetje moeilijk met een paard , maar misschien is het wel een idee om het paard te laten liggen als hij dat wil , dan helpt de zwaartekracht nog een beetje mee met de vochtafvoer.
Zorgen dat het vocht er niet kan komen? Ik zie het al voor me , paard op zijn rug , benen in de lucht , en dan gauw ijzers eronder om het hoefmechanisme zo nel mogelijk te beperken , want er mag geen vocht in de hoef , want het komt er niet uit....en dan het hoefijzer als een soort drukverband zeg maar....

Deze word moeilijk Piet.

Gr Esther

Spirithorses schreef op vrijdag 22 december 2006, 10:11:


Absoluut mee eens Pien, maar als het even kan zet ik een paard nooit vast. Zeker bij een vreemd paard eis ik dat de eigenaar hem vasthoudt en dat hij aan mijn kant van het hoofd staat.
Hij overziet dan de situatie, heeft het stuur in handen en kan als er iets gebeurt de achterhand van me weghalen door het hoofd naar me toe te draaien.

Piet

sandratien schreef op vrijdag 22 december 2006, 10:16:


Sta je in de 'leesmodus'??
Er staat hier op de site een heel verhaal over hem , en zijn practijken...
Ff zoeken hoor.... http://www.hoefnatuurlijk.nl/index.htm

Veel plezier!!

Gr Esther

van lennep schreef op vrijdag 22 december 2006, 10:29:


ff naar beneden scrollen , en je vind het dan wel...

Hallo,
Indy heeft uitgebreid kennisgemaakt met de golden retriever van onze buren, een vreselijk onstuimige hond die gewoon alles omver loopt, erg onhandig is, maar wel een hele lieve hond. Er zit geen kwaad in. Ze vonden het beide wel interessant, ze snuffelden aan elkaar totdat de hond onze kat ontdekte op de vensterbank. Grote paniek, kat blazen en onder Indy haar buik door, hond erachter aan, kat de boom in, hond blaffend door de tuin rennen, Indy steigeren, dikke paniek aan alle kanten. Maar ze bleef bij me aan een doorhangend touw. De buurman wilde (goedbedoelend) helpen en greep Indy bij haar halster vast. Gevolg: Indy helemaal over de rooie, gewoon omdat ze zo krampachtig vastgehouden werd. Ik tegen de buurman brullen dat hij haar los moest laten, waarna Indy weer wat bedaarde en alleen nog maar wat heen en weer sprong. De angst verdween en maakte plaats voor "meedoen aan het spelletje". De hond rende ondertussen als een gek om ons heen en poes klagelijk aan het miauwen op de hoogste tak van de boom. De hond werd met veel moeite in de nek gegepen en naar huis gebonjourd. Indy stond nog een hele tijd te snuiven en geinteresseerd naar boven te kijken wat poes daar nu deed. Onze kat kwam na een tijdje zelf weer naar beneden en was de rest van de dag zwaarbeledigd en had een pesthumeur. We mochten haar niet aaien, zelfs mijn vriend niet, anders konden we een mep krijgen.
Gisteren stond ik Indy te borstelen toen plotseling de golden retriever weer opdook. Vreselijk enthousiast, recht op Indy af. De buurman kwam brullend aanrennen. Indy had schijnbaar goed onthouden dat de hond wel veel kabaal maakte maar geen bedreiging vormde. Ze trippelde wat maar bleef keurig staan. Daarna heb ik nog een tijdje met de buurman staan kletsen, terwijl de hond tussen Indy haar voorbenen zat en Indy over zijn hoofd likte en aan zijn oren trok. Toen de hond weer met buurman naar huis ging, kneep ze hem even stiekum in zijn nek. De hond draaide zich om en likte haar neus en raasde naar huis, de buurman er achter aan. Wat een vertoning.
Monique