Els Kleverlaan schreef op zaterdag 30 december 2006, 14:08:
> Peet schreef op zaterdag 30 december 2006, 13:41:
>
>> Machteld Jansen schreef op zaterdag 30 december 2006, 11:53:

> mul duinzand) niet 100 % regelmatig, hij trok dan een heel
> klein beetje met dat ene achterbeen.
>
> Groet, Els.
Mul zand is funest voor een peesblessure. Ze lopen het daar ook makkelijk op, ik ken een paard dat daardoor zijn eind heeft gevonden: 4 rotte pezen.
Stamceltherapie is alleen mogelijk wanneer de blessure net gebeurd is, ik meen binnen 6 weken geleden. De Raaphorst in Wassenaar past het o.a. toe.
Ik zou dit paard absoluut niet opgeven! Het feit dat ze rondjes heeft gedraaid in de stal, heeft haar naar alle waarschijnlijkheid de das omgedaan. Bij een acute peesblessure wordt meestal 2 weken stalrust en dagelijks afspuiten voorgeschreven, maar daarna begin je meteen met revalideren. Buiten zetten en dagelijks een half uur of langer stappen, afhankelijk van de kreupelheid. Liefst 2x een kwartier of langer, op een harde ondergrond. Door de klappen op de straatbodem krijgt de pees een sterke prikkeling om nieuw weefsel te maken, dit bedenk ik niet zelf maar dierenarts Rob van Wessum. Uit laten rekken op een zachte bodem is dus contraproductief. Wanneer je haar buiten zet zou je moeten voorkomen dat ze gek gaat doen, en het allermooiste zou zijn een (gedeeltelijk) verharde paddock.
Een second opinion zou ik ook overwegen, want het goed lezen van een echo is specialistenwerk. Ik was erbij toen in Emmeloord een flink gat in de oppervlakkige buigpees niet werd opgemerkt, die de Raaphorst wel signaleerde. En het kan ook andersom natuurlijk! Een eventuele operatie is afhankelijk van de aard van de blessure.
Verkijk je niet op het herstellend vermogen van een paard! Ze zijn niet gemaakt om zomaar het loodje te leggen! Maar dan moet je wel de goede condities bieden: bewegen bewegen bewegen. Als je de tijd en het geduld hebt, zou ik het er zeker op wagen. Trek er een jaar voor uit en maak dan nog eens de balans op.