eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 5 januari 2007, 0:20:


Yep Ans , Pien heef gelijk heeft hier niks mee te maken effe lol zo op forum thats all .

Ans Jondral schreef op donderdag 4 januari 2007, 15:05:


Met alle kritiek op de zweep, toch een prima thema om te bespreken Ans. Dank voor je uitvoerige antwoord. Ik denk dat ik in de lessen met Josien ook dat voorwaartse zal proberen te krijgen bij Jur. En afleren alles wat hem remt. Zonder zweep, bit, sporen of andere druk. Want daar reageerd Jur alleen maar paniekerig op en met fikse tegenzin heb ik gemerkt bij het longeren. Jouw paard ook toch, dus met dat zweep gebruik valt het mee. Het was allen zo'n leuk symbool geweest, voorwaarts krijgen zonder bit en zweep. Net zoals Pien haar centered riding cursus gedaan heeft zonder bit, nu is dat nog pionieren, over een tijdje heel gewoon hoop ik.

Jur is nu al veel meer voorwaarts geworden doordat zijn spieren niet meer vast zitten, we hebben een ander paard nu Dat voorwaartse kwam altijd spontaan ook bij buitenritten als hij het leuk had. Ik dacht dat dit genoeg was. Nu blijkt wellicht (jij weet 't al zeker begrijp ik) dat op de tragere momenten een paard niet zo gezond draaft. En op die momenten zal er dus gewerkt moeten worden aan dat voorwaartse.
Hoe? Overgangen rijden, een heuveltje pakken, wat wendingen, zelf energieker worden, dat zijn de dingen die wel eens kunnen helpen. En wat meer?

Groetjes, Michiel

Spirithorses schreef op vrijdag 5 januari 2007, 0:17:


Ik hoorde gister nog als reactie op bitloos rijden:
"wij, springruiters, hebben daar geen zin in en geen tijd...."
grrrrr

Was nav diskussie die ik voerde met een springruiter die ik heel goed ken (door haar ben ik beginnen paardrijden, maar snel afgezien van alle manege toestanden, springen, roze dekjes, enz) over bitloos rijden.
Ze heeft een "spring"paard gekocht voor 6000 euro (4jaar), die in het begin heel zacht te rijden was met minimale hulpen. Nu rijdt zij die met stang én trens omdat ze niet meer te stoppen is (zo wel??). Tijdens het parcours "wordt ze helemaal zot en kan ik er geen weg meer mee, dan vliegt ze over de hindernissen, ongecontroleerd; maaaar ze heeft gisteren wel een hindernis gesprongen op de hoogte van de staanders, wat een goed paard heb ik toch he")
Ik probeerde haar met handen en voeten te overtuigen om het eens bitloos te proberen; eerst grondwerk, dan in de piste dressuur (verzamelen), eens buiten gaan wandelen en dan een sprongetje wagen, allemaal bitloos.
tegenargument van haar: ik mag toch niet op wedstrijd zonder bit rijden
Ik natuurlijk in verdediging dat als ze zonder bit parcours kan springen, ze mét bit gewoon de teugels hoeft vast te houden en een comfortabel parcours kan rijden. MAAAR dat ze daar wel een paar uur zal moeten voor uitrekken (voorbereiding bitloos); en ik haar daar gerust die paar uur wil bij helpen....
Kreeg toen als reactie "wij springruiters....."

Ja kijk, dan doet ze maar; jammer voor de mooie schimmel

Spirithorses schreef op donderdag 4 januari 2007, 23:23:


Ik vind het ook echt niets om grapjes over te maken Nils. Ik zou me ook vreselijke zorgen maken en ik weet wat het is om een ziek paard te hebben of een paard dat iets mankeert dus...
Muguet.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 5 januari 2007, 0:01:

Ikke ook effe reageren
Want ik rij ook met zweep... het enige onding die ik nog bij me heb
Ik rij met touwhalsterje, losse teugels, minimale druk en met mijn hart en geest. Maar zweepje heb ik altijd bij.

In de zomer: om de dazen van Queenie af te wrijven (Queenie toont me met haar neus waar die prikt en dan wrijf ik die met zweep er af als ik er met hand niet aankan: onder haar buik, vindt ze geweldig)

Nu rij ik ook met zweep; nee, ik rij er niet mee; ik heb die gewoon altijd bij maar gebruik die 2 keer per jaar
Is nu wel al heel lang geleden... dus ik kan ze gewoon thuislaten maar neem die mee als "mijn noodkistje".
Om in noodgevallen haar voorwaarts te DWINGEN, te VERPLICHTEN, in te spelen op de reflex die altijd werkt, àls er een noodgeval is.... als ze bv een stap achteruit zet, richting een konijnenhol waar ze kan intrappen, en die ene keer net niet luistert naar mijn voorwaartse hulpen, dan heb ik nog de noodreflex.

Maar het geeft Queenie totaal geen stress. Ik kan de zweep laten vallen, langs haar strelen, zelfs tegen haar aangooien, het doet haar niets. Soms clickeren we ook wel eens met de zweep tijdens een wandeling en vraag ik haar vijf centimeter op te nemen (lukt al beetje nu ).

Huertecilla schreef op donderdag 4 januari 2007, 15:42:


Misschienheb je wat meer info over dit boek? Er is op google namelijk niets over te vinden.
Ik ben heel benieuwd

Piet

Hans Arendse schreef op donderdag 4 januari 2007, 7:52:


Hans, ik heb even een vraagje aan jou. Ik zie namelijk op jouw foto dat jij zo'n fijne kist (bak) hebt om de vijl en hoefmesjes in te zetten zodat je ze ook weer makkelijk eruitgepakt krijgt zonder dat het een rommeltje wordt. Mijn vraag is dan ook waar heb jij die bak (kist) gekocht en hoe duur was die ?
Dankjewel voor het antwoord en groetjes van M uguet.

Hoi hoi

Naarmate ik dit lees raak ik een beetje in de war. Mij is altijd geleerd dat voorwaarts zijn niet hetzelfde is als tempo. Zoals ik nu de stukjes van Ans en Michiel lees, heb ik het gevoel dat het veel meer om tempo dan om voorwaartsheid gaat.
Langzaam gaan is (zoals mij geleerd is) niet erg, als het paard maar actief blijft. Langzamer gaan zit hem in een langzamer tempo, niet in een langzamere "motor" van het paard.
Is het zo dat wat ik van Ans lees, het draftempo, een fase is omdat haar paard in langzamer tempo die activiteit nog niet vast kan houden, of haal ik nu dingen door elkaar die ik anders heb geleerd of onder andere benamingen?

Overigens zou ik ook nog graag opmerken dat ik het zweepgebruik (en de manier waarop zoals blijkt) toch een zeer kleine prijs vind om te betalen om een paard als Tempete weer gezond en pijnvrij te krijgen. Misschien dat het bitloos en zweeploos minstens net zo goed kan, maar Ans heeft haar uiterste best gedaan en deze keuze blijkt zeer goed te werken. En dat na, naar mijn indruk, veel verdriet, pijn bij het paard en moeite om het dier weer pijnvrij te krijgen.

Groetjes Karin

Eva Saegerman schreef op vrijdag 5 januari 2007, 10:03:


Lieve Eva, ik lees met plezier jouw berichten, want ik vind dat je heel leuk bezig bent -heb ik nog al eens gezegd-).
Maar waarom nou die zweep want zoals jij dat aangeeft heb je hem alleen nodig in wat jij denkt 'stressvolle' situaties.
Je bent nu zo goed op weg om tot een optimale communicatie te komen met jouw paard dat ik denk als ik dit lees dat je dat zweepje alleen nog maar voor je eigen zekerheid bij je hebt.

Ik snap het niet - mensen die zeggen dat ze het zweepje toch nog af en toe nodig hebben. Dan vind je dus af en toe nog dat je je paard heel gestresseerd voorwaarts moet dwingen.

Gooi dat ding toch in de struiken en als Queenie dan onverhoopt toch eens achteruit begiont te lopen richting konijnenhol hou je haar in,
adem je een paar keer rustig uit en vraag je haar kalm voorwaarts te lopen. Wedden dat dat veel minder stretsj oplevert????

Dacht je dat dat soort dingen hier niet gebeuren? Mazir die er een handje aan heeft om achteruit de weg op te lopen als er nét een auto aankomt? (Eén van de akeligste dingen in mijn ogen).
Dat los je toch niet op met een klap?

(Nee, ik wéét inmiddels hoe zacht je bent met je paard, maar hier ben ik een beetje verbaasd over - mag dat?)

Pien