Baukje_M schreef op vrijdag 5 januari 2007, 11:37:


Uiteindelijk is achteruit niets anders dan vooruit lopen, alleen de andere kant op Baukje.
Jammer dat je bij de aanmelding niet verteld hebt waar je woont, zodat we je kunnen vertellen of er iemand in de buurt woont die je zou kunnen helpen.
Een algemeen iets is: begin met grondwerk, vraag hem met gevoel achteruit. Stapje voor stapje. Wen hem dan bv om achteruit een deur door te gaan. Lukt dat eenmaal zonder nerveus te worden,zonder verzet, zonder hoofd in de lucht, probeer dan het zelfde vanuit de trailer. Vraag je paard te reageren zonder dat je ooit je geduld verliest, gaat trekken of duwen, of dat je "hulpen" moet gebruiken. Werk met minimale druk en verhoog deze niet. Laat de druk vallen en beloon extra voor elk goed stapje.

Piet

Spirithorses schreef op vrijdag 5 januari 2007, 11:29:


Ja ik snap dat je daarheen wilt.
En dat vind ik alleen maar een mooi doel.

Maar snap jij ook dat ik nu niet echt in een luxe-positie zit om grote doelen te gaan stellen?
Tuurlijk zou het een leuk symbool geweest zijn, zoals Michiel het stelde.
Maar eerlijk gezegd kan dat 'symbool' me niet echt zo veel schelen.
Ik ben nu maar geïnteresseerd in 1 ding, en dat is mijn paard weer in orde krijgen en te houden. En zolang dat binnen bepaalde grenzen gebeurt, vind ik het ok.

Ik denk dat Karin het wel goed verwoord heeft. (Merci Karin )
Ik heb op een aantal vlakken toegevingen moeten doen. Niet alleen als het op het rijden zelf aankomt (Waar ik trouwens, nog het minst van wakker lig, aangezien ik daar dus echt wel kan achterstaan.), maar ook op hoe mijn paard nu leeft. (Wat verre van een ideale situatie is, in mijn ogen.)
Ik zit niet in een positie waarin ik het mij kan veroorloven om zwart-wit te gaan denken.
(Mijn enige onbespreekbare eis was, dat m'n paard dagelijks weidegang en voldoende ruwvoer kreeg. (Wat niet zo vanzelfsprekend was blijkbaar) Hier is aan tegemoet gekomen. De rest was wel bespreekbaar.)

Ik geloof best dat er andere manieren zijn om een paard aan de hulpen te krijgen. (Alhoewel ik mij wel afvraag, hoe je een paard dat met z'n gedachten ergens tussen hemel en aarde zweeft, op zo'n manier weer aandachtig wil houden. Dan kan je zelfs met een wortel staan zwaaien, zonder de minste reactie. Good luck, zou ik zeggen
En ik stel er mij ook vragen bij, hoever je daarin kunt gaan? Er zijn dingen die mijn paard (zeker in het begin) als erg vervelend en moeilijk, misschien zelfs pijnlijk beschouwde. (bv, rechter buitenstelling) Als je dan op goede wil alleen moet vertrouwen, dan vrees ik er een beetje voor.
En ook qua tijd. Volgens mij is het veel tijdsintensiever. En snelle resultaten zijn toch echt wel essentieel. Want moest ik haar weer te lang scheef laten lopen (omdat ze bijvoorbeeld niet wil reageren), ik denk dat ze dan weer mank wordt.

En nou ga ik er ook vandoor.
'k Ga kijken hoe iemand anders mijn paardje pest

groetjes
Ans