jose schreef :
> Want bij het beengeven en geen reactie ontvangen, vertelde ik
> ze, met mijn niets doen en afwachten, dat hun antwoord correct
> was. Dat geen reactie geven goed was.
Nee, joh, je gaat niet suf zitten wachten totdat er iets gebeurt....
Je blijft vragen. En gelijk belonen bij de minste actie. Zo hoef je steeds minder lang te vragen en krijg je snel respons, zonder grimmigheid.
Zoiets duurt echt allemaal niet lang. Wél als je onderuit gezakt als een houten Klaas gaat zitten hopen totdat het paard het in zijn hoofd krijgt om wel of niet te reageren, dan ben je al véél te laat, dan heeft ie inderdaad zijn eigen versie van het verhaal allang gemaakt.
> Iemand heeft mij geleerd om een B ruiter te worden. Dat
> motiverende tikje (duidelijk maar beslist) heb ik welgeteld 2
> keer nodig gehad. Vaker niet.
> De eerste reactie was verbazing en inderdaad lopen. Bij de
> tweede keer was er een vraag van mijn paard: zou het echt. En
> ja dus, gewoon weer een tikje en toen gewoon lopen. Sinsdien is
> het gewoon niet meer nodig als 'correctie' middel in die zin.
Geloof ik niet. 2 keer een zacht tikje met de zweep en je hebt nooit meer ergens last van?????????????????? Komopzeg....
> Maar zodra je gaat kiezen voor antwoord C. maak je het hele
> proces onnodig lang en onnodig onplezierig voor jezelf en voor
> je paard.
>
> Want de moeilijkheid is nou eenmaal dat je niet je zelf aan het
> trainen bent, maar ook je paard. En dat je beide geen machines
> bent waarop je alleen maar knopjes hoeft in te drukken.
José, de toverwoorden zijn
timing en
belonen.
Pien
Warboel
