Huertecilla schreef op vrijdag 5 januari 2007, 12:19:


Ik snap niet wat je nou wil bereiken. Je hebt een heel lang verhaal nodig om de term 'natuurcompenseren' uit te leggen. En dat hele verhaal klinkt in mijn oren niks anders dan wat ik bij de NB cursus heb gehoord. Waarom vind je dat je met een nieuw woord moet komen? Kun je uitleggen wat er nu zo anders of vernieuwend is aan natuurcompenseren? Dat we onze paarden niet 100% natuurlijk houden, had ik bij de NB cursus ook al begrepen. Dat we de onnatuurlijke omgeving met een bekapping moeten compenseren, klinkt ook niet als de nieuwste ontdekking van 2007. Dat verdergaande ingrepen nodig zijn als je meer van het paard vraagt, is ook geen schok.
Toegegeven: Het woord Natuurlijk Bekappen dekt de lading niet 100% op de juiste manier en een beter woord hiervoor zou mooi zijn. Maar het woord natuurcompenseren is alleen maar verwarrender.

trea hoex schreef op zondag 7 januari 2007, 12:56:


Oeps, die discussie heb ik dus weggeklikt met die driehonderd berichten van gisteren. Niet veel aan gemist dus. Terwijl het vrij eenvoudig is in weze.
De een is voor en de ander tegen. En een enkeling zweeft ertussenin. En de ultieme waarheid bestaat helemaal niet.
Enkel in ons hoofd.

Ans Jondral schreef op zaterdag 6 januari 2007, 1:03:

.
.

Bij Jur herken ik soortgelijke dingen, al is hij niet zo scheef, wel heeft hij meer energie gekregen en dito eigen wil nu hij niet meer vast zittende spieren heeft. Ook is hij minder tegendraads, mede dank zij zachte aanpak en rekening met elkaar houden.

Dat niet vooruit willen, heeft Jur soms ook, eigenlijk alleen in het begin van van huis af gaan. Dan gaan zijn gedachten nog even terug naar zijn kudde, kijkt om en roept. Dit mag dan ook van mij, ik geef ook hierin ruimte voor zijn eigen gevoel. Niet zover dat hij om mag keren, natuurlijk. Na 30 tot 60 sec. (of eerder zodra ik voel dat hij wel kan) vraag ik voorwaarts met zit en mondklik. Been gebruik ik helemaal niet of nouwelijks. Doet hij het na 2 pogingen op deze lichte manier nog niet, dan stap ik subiet af en loop een stukje, hierbij zet ik wel druk voor het eerste stapje. Veel mensen denken dat afstappen belonen is voor het weigeren, ik denk het niet (ervarings denken) omdat na afstappen voorwaarts gegaan word. Meestal is Tessel erbij op de fiets en doet zij dit. Dit soort dingen komt dus wel eens voor, steeds minder in dit jaar dat we nu met hem rijden. Geen zweepje nodig dus, zelfs geen been, enkel de relatie tussen ons die het moet doen, en geduld natuurlijk, zoals ik zei 10 maand geleden weigerde hij veel vaker dan nu.

Gisteren nog naast de fiets, zette Jur een galop in met een bokje naar mijn richting, hooo dat hij dan wel weer draven, meer levenslust heeft hij zeker En ja hij liep gewoon in de grastrook tussen fietspad en harde weg met autoverkeer. Hij luisterd goed.

Groetjes, Michiel

Dank jullie voor alle commentaren!

Het ligt dus niet aan mij dat ik het verhaal van de DA wat vreemd vondt.

Ze heeft minstens 6 jaar op ijzers gelopen op de manege waar ik haar gekocht heb en nog een jaar bij mij. Ze is in die 6 jaar op de manege intensief gebruikt (minstens 3 uur per dag) en elke zondag had ze wel wedstrijden dressuur. Dus dat zal zeker sporen achter gelaten hebben.
Ze wordt in de 3 jaar dat ik haar heb alleen maar gebruikt voor recreatie voornamelijk buitenritjes en af en toe wat dressuur wat meestal eindigd in een buitenritje.

Ik was al bezig met Antoine de Bodt ook al toen ze niet kreupel was. Een keer een clinic gehad en 2 keer wezen kijken. Dus ik ga nu zeker weer contact opnemen en misschien wel naar hem toe.

Groetjes Helena