Nou, ik dacht hierbij eigenlijk aan beton.
En als tweede vuursteen, alhoewel dat weer wel in de natuur voorkomt....
Pien

Ben net weer terug van een wandeling met Indy. Onderweg bleef ze ineens stokstijf staan: een eenzame knalrode kerstmuts hing over een paaltje. Snuivend werd het enge ding onderzocht en al gauw als niet gevaarlijk beoordeeld.
Ik heb het ding van het paaltje geraapt en op Indy haar hoofd gezet. Ze vond het erg interessant, we zijn naar huis gelopen met de muts op Indy haar hoofd, terwijl ze probeerde het witte bolletje wat aan de punt bevestigd is te pakken. Ze ging helemaal in het spelletje op.
Monique

eddy DRUPPEL schreef op zondag 7 januari 2007, 16:52:


Gossie, is wel heel heftig geweest allemaal geloof ik. Hebben ze mijn lievelingsbelg gepest en was ik er niet eens om je terwijde te staan! Maar je kunt jezelf wel prima verdedigen weet ik.
Maar weet je, het is natuurlijk zo dat jij geen zweep gebruikt en hem ook niet nodig hebt.
Ik heb hem altijd bij me, zou prima zonder kunnen maar het is gewoon net even iets makkelijker. En ik zou het heel vervelend vinden als iemand mij dan voor dierenbeul uitmaakt.
Bright trekt zich van het hele geval geen fluit aan, waar heb ik hem dan voor nodig?
Tja, ik raak nog wel eens een stijgbeugel kwijt van mijn voet. Ik gebruik de zweep dan om hem er weer aan te wurmen. Ik heb nog wel eens jeuk op mijn rug. Oh dan kan ik zo lekker met dat ding schurken. Er lopen nog wel eens erfhonden heel vervelend te doen. Tja, die krijgen wel een dikke lel ermee, moeten ze maar op hun erf blijven. Omdat we veel grazen onderweg krijgen we altijd wel een discussie dat Bright het wel weer hoog tijd vindt voor een paar hapjes groen. Dat wordt dan dansen en achteruit lopen. Ik kan door hele klein continue drukjes met mijn been te geven haar wel weer tot de orde roepen maar het gaat met het zweepje net effe makkelijker. Hele zachte tikjes ermee tegen haar schouder, nog zachter dan haar vlechten op haar hals neerkomen als we draven. Tik, tik, tik, tik, tik, tik, tik, tik, tik, daar heeft ze een bloedhekel aan. Dus dan is snel weer in het gareel.
Tja, en dan heb ik tegenwoordig een veulen mee als ik ga rijden. En die schrikt zich overal nog een ongeluk van. Regelmatig schiet ze me ons voorbij, probeert vervolgens voorlangs bij Bright te komen en zet vervolgens mij helemaal klem met het touw. Ik gebruik de zweep om haar aanwijzingen te kunnen geven. Wil ze naar voren schieten, zwaai ik met mijn zweep voor haar neus heen en weer om haar achter te houden.
Het zit hem niet in het materiaal, maar in het gebruik ervan.
En ik begrijp best dat jij jouw manier van rijden verdedigt, maar die van een ander die wel een zweep gebruikt hoeft ook niet verkeerd te zijn.
Dus eigenlijk willen die mensen die op een paardvriendelijke manier ermee omgaan eenzelfde soort begrip van jouw kant.
Jij gebruikt je benen een ander een soort verlengde arm, en het één is niet beter dan het andere, want in beide gevallen leg je het paard jouw wil op.
Snappie?
Maar als het allemaal zo akelig er aan toe is gegaan moeten we de hele discussie misschien maar niet weer opstarten. Denk je ook niet?
Had ik je al gelukkig nieuw jaar gewenst. Bij deze dan. Een heeeeeele dikke knuffel.

eddy DRUPPEL schreef :


Ik heb toch altijd gedacht dat PN staat voor zo natuurlijk mogelijke omgang met paarden, dus zonder al dat ijzergedoe, zonder sporen, en ja, ook zonder zweep.
Kennelijk zijn er dus toch nog een heleboel mensen die daar niet vanuit kunnen/willen gaan er vanalles gaan bijslepen om maar te motiveren waarom je toch écht allerhande druk en hulpmiddelen moet gebruiken om iets van je paard gedaan te krijgen.

Die paar rijders (waaronder ikzelf) die bewust kiezen voor het rijden met zo min mogelijke druk en zoveel mogelijk paardwaardigheid hebben vervolgens nul komma nul bijval gekregen van hun medestaanders hier tijdens deze discussie.
Ik had zelf het gevoel dat er door een aantal van jullie alleen maar gekeken werd of ik dingen verkeerd zei om me daar vervolgens op te kunnen pakken.
In plaats van gezamelijk uit te komen leggen hoe je ook een paard en een mens iets kunt leren vond ik alleen maar tegenstanders op mijn weg alsof Eddy en ik godverdomme de enigen zijn die dag en nacht bezigzijn om hemel en aarde te bewegen die paarden nou eindelijk eens op een wat paardwaardiger manier te gaan behandelen. Er zijn zoveel verschrikkelijk mooie manieren om met je paard om te kunnen gaan, maar nee, híér leidt alles altijd weer tot ruzies en egogedoe en word je gevangen op de woorden die je gebruikt.

Is me erg, erg tegengevallen.
Ik heb geleerd.
Ik ga niet snel weer alles uit de kast trekken om iemand te helpen.

Pien

Huertecilla schreef :


Dit vind ik heel mooi geschreven HC.

Pien

Spirithorses schreef op zondag 7 januari 2007, 17:16:


Dat zou nu weer zonde zijn. Dus laat die kast nog maar even open.
Maar probeer het ook eens vanuit een ander standpunt te bezien, hoe moeilijk dat ook is.
In weze is been geven al hetzelfde als het gebruik (op een zachte manier) van de zweep. Zie maar even mijn verhaal aan Eddy.
Als je je benen in de zij van het paard drukt, geef je een aanwijzing, als je een zweep tegen de achterhand houdt geef je een aanwijzing. In beide gevallen niet in het belang van het paard. Dat wil namelijk zijn eigen ding doen, doorgaans is dat grazen. Het is de mens op zijn rug die uitmaakt dat hij lopen moet omdat hij dat wil.

Ik pik even een zinnetje uit jouw tekst:

Zolang je op een paardenrug gaat zitten om je door hem te laten vervoeren behandel je het dier nooit maar dan ook nooit paardwaardig. Je gebruikt hem, en puur voor je eigen plezier, want de tijden dat het paard het enige vervoermiddel was ligt allang achter ons.
Als paardwaardig voorop staat dan ligt er maar één weg open. Dat is ze vrijlaten en in kuddes hun eigen weg laten zoeken. Maar dat heb ik al eens eerder gezegd.
En bitloos rijden, zweeploos rijden, hoefijzerloos rijden, spoorloos rijden verandert niets aan dat feit.

clarissa ruijgrok schreef op zondag 7 januari 2007, 14:23:


********************************
Ik weet niet waarom het zo duur is (is het zo vreselijk duur dan?).
Het is een gezond verzadigd vet omdat het een middenlange keten heeft die heel geschikt is voor verbranding. Vooropgesteld dat men geen tekorten heeft aan b.v. Carnitine, B-vitamines o.id. kan kokosvet dus direct door naar de verbrandingscentrales in de cel, dit in tegenstelling tot vetten met een langere keten (of schadelijke transvetten) die eerst omgebouwd moeten worden. Dat is het voordeel van kokosvet.

Maar feit blijft dat als je kokosvet gebruikt, je nog steeds zult moeten zorgen dat je voldoende meervoudig onverzadigde vetzuren binnenkrijgt. Het is dus geen geschikte vervanging van b.v. olijfolie of
visolie.

Spirithorses schreef op zondag 7 januari 2007, 17:16:


Mocht het een troost zijn, naast het gescheld (zelf ook wel een beetje schuldig ) vond ik sommige stukken wel interessant.
Ik vind het altijd leuk om te lezen hoe anderen over iets denken. (zolang dat op een beleefde manier gebeurd)
Dus verloren moeite zou ik het ook niet noemen.

Ans

Spirithorses schreef op zondag 7 januari 2007, 17:24:


Dank je Pien.

HC

Hoi

Mijn paard heeft een probleem of eigenlijk, ik heb een probleem bij mijn paard.

Mijn paard (Neel, de Belg) is erg gevoelig voor zandkoliek. Ze heeft het dit jaar eenmaal licht en eenmaal heel zwaar gehad, ondanks pogingen om het te voorkomen. Ook nu heeft ze heel veel zand in haar mest, omdat ik bang ben voor een nieuwe zandkoliekaanval moet ze dus noodgedwongen het grootste deel van de dag binnenstaan en zelfs dan blijft ze veel teveel zand in de mest houden. Eerst ging dat heel goed, ze accepteerde het zonder protesteren, maar nu het langer duurt merk je dat ze het steeds moeilijker gaat vinden om alleen op stal te staan (nsnap ik natuurlijk, ik heb alleen geen andere mogelijkheden hier).

Probleem twee is dat ze twee plekken op haar benen heeft gekregen waarschijnlijk door het schuren in een andere wei waar ze eerst stond, misschien door schuren vanwege mijten (ben daar niet echt van overtuigd omdat ik geen mijt en ook geen andere plek heb kunnen ontdekken, sokken en ook kootholtes zijn helemaal schoon zonder korsten). Ze is nu voor mijten behandeld maar die plekken willen dus maar niet dicht. We zijn al ongeveer 3 of 4 weken aan het smeren en behandelen en op een gegeven moment DACHT ik dat er schot in zat .... haal ik haar zaterdag uit de weide, heeft ze weer staan schuren, alles weer open en zo te zien gaat het ook opnieuw weer ontsteken. Ik denk dat ze ook meer schuurt uit verveling ... dit is dus een heel lastige combi van twee kwalen!!!!

Om een lang verhaal kort te maken, het zou het beste voor haar zijn als ze tijdelijk (paar maanden?) ergens op een DROGE plek zou kunnen staan, b.v. in een grote schuur, waar ze wel kan bewegen, GEEN zand kan binnenkrijgen en waar die plekken zo droog mogelijk blijven zodat het goed kan helen.

Weet iemand iemand die een grote schuur beschikbaar heeft of een stal met bijvoorbeeld een stenen plaats? Het is niet de bedoeling dat ze alleen komt te staan, eventueel zou mijn andere paard haar gezelschap kunnen houden.

Op onze stal is geen mogelijkheid om haar zandvrij en droog te laten staan. Droog wel maar ja, dan staat ze noodgedwongen in de stal en krijgt ze (te) weinig beweging). Ze is jammer genoeg kampioen uitbreker, vandaar ook dat ik vooral om een SCHUUR vraag, het heeft namelijk geen zin om haar apart ergens te zetten, want dan springt ze toch over, onder of door de omheining heen. Een groot weiland is geen oplossing, op een kale weide krijgt ze sowieso zand binnen. De weides waar ze nu staat zijn prima te noemen, maar ook daar gaat het dus fout.

Een ander probleem is dat ik op dit moment anderhalve baan heb (vanwege dat ik bezig ben een eigen praktijk op te zetten), ik ga nu trouw elke dag naar Neel, als het moet twee keer, maar zit behoorlijk aan de lat op dit moment (er spelen ook wat persoonlijke dingen mee die het nogal lastig maken).

Het moet beslist vlakbij Apeldoorn zijn, aangezien ik er minimaal 1x per dag heen moet kunnen gaan om haar in te smeren en dergelijke. Als ik het niet goed schoonhoud gaat het sowieso mis. Het zou helemaal mooi zijn als de mensen bij wie ze tijdelijk zou staan het ook 1x per dag zouden willen doen (insmeren dus, of medicijnen geven).

Dit is dus eigenlijk een beetje een noodoproepje. Ik verwacht er niet veel van maar niet geschoten is altijd mis zeggen ze dan he.

Piet schreef op zaterdag 6 januari 2007, 15:31:


You made my day!!

APPLAUS!!

Wil.

e m kraak schreef op zaterdag 6 januari 2007, 18:09:


Mustang werden met duizenden tegelijk met diezelfde helicopters opgejaagd en in radeloze paniek in diepe ravijnen gejaagd... Amerika's pride..... maar o wee als ze erachter komen dat HUN paarden voor de export geslacht worden...
Poehpoeh....

Isabel van der Made schreef op zondag 7 januari 2007, 0:13:


amen.

e m kraak schreef op zondag 7 januari 2007, 1:07:


Of eens zien waar we zo'n Pandoraanse doos kunnen kopen? Allemaal terug erin?

Ik wil dit cocosvet nu niet dadelijk voor mezelf gebruiken maar eerder voor mijn paardjes.
Hier in de winkels vind ik 'pure coconut oil' en er staat filtered bij.Niet erg duur maar ik weet niet of dit wel de goede olie is.

En ja wie weet een beetje business!!!!???
Gr.Cedric

HannahFroukje schreef op zondag 7 januari 2007, 17:28: