Peet schreef op maandag 22 januari 2007, 13:09:


Het zal niet gemakkelijk zijn om er te gaan waken. Onze paarden staan niet thuis maar op een wei een vijftal km verderop. Ik zal waarschijnlijk wel een geboortemelder kunnen gebruiken. En de mensen die er vlak voor wonen hebben beloofd mee een oogje in het zeil te houden. maar het is echt wel spannend vind ik. Ook al omdat het nog zo vroeg op het jaar is hé.
Ik heb gelezen dat in 96 % van de gevallen er geen problemen zijn en de merrie goed haar plan kan trekken, maar toch...
Langs de andere kant , denk ik, is het ook niet slecht, want ik denk dat als je er steeds bij bent, je gemakkelijker in zal grijpen op een moment dat het niet nodig is. Maar ja, als het niet zo goed gaat en je komt te laat...
Nu ja, het is voor ons de eerste keer (en waarschijnlijk toch wel de laatste keer) en ik kan alleen maar hopen dat er binnenkort een gezond veulen en een gelukkige merrie zal staan hé. (en natuurlijk twee trotse baasjes hé)

groeten,
Pia

Michiel schreef op maandag 22 januari 2007, 13:05:


Ik ben niet iemand die zomaar anderen gelooft, ik ga op mijn eigen indrukken en sterke intuitie (vaak zit ik daar goed mee). Het ging er ook niet om dat IK wijzer moet worden over Jur, het ging mij erom dat je zegt: oke, blijkbaar gaat er toch iets niet goed, ik laat toch nog eens even iemand komen hier uit de regio (die paar tientjes, zo duur is dat niet). Maar ook dat doe je niet en je blijft je verlaten op de mening van Josien, die met alle respect, ook niet meer dan een thuis dhz'er is.

Maar a la, ik snap wel dat het nu vervelend wordt. Dus ook voor Geertje, excuus voor mijn gedram. En succes met het hele verhaal. Na verloop van tijd ben ik wel nieuwsgierig naar een update.

En laten we hopen dat ik het faliekant mis heb en dat het geweldig meevalt allemaal.

Michiel schreef op maandag 22 januari 2007, 13:05:


Beste Michiel,
Zolang jij het welzijn van Jur voor ogen houdt ben je volgens mij op de enige goede weg!
Indy heeft ook soms dagen dat ze liever op het gras loopt, of juist dat ze er behoefte aan heeft op de weg te lopen. Ik laat haar kiezen, het zijn immers haar voeten en zij voelt het best wat ze kan/wil op dat moment, ook afhankelijk van het weer, of haar voeten zachter zijn door nattigheid of juist heel hard door droog weer. Onderweg krijg ik vaak commentaar over me heen, loopt ze op de weg moet ze ijzers, loopt ze in het gras heeft ze pijn in de voeten. Draaft mijn collega een stukje over de weg, mishandelt ze haar paard. Andere mensen weten het helaas altijd zo goed.
Mijn overburen zitten te grijnzen als Indy bijvoorbeeld net voor hun huis op een grote scherpe steen gaat staan en even een klein misstapje doet. Gaat er gelijk een raam open: Heeft ie weer wat, moet ik Hinnie bellen? Dat zelf bekappen is toch niet goed he? (Hinnie is mijn vorige hoefsmid, die mij het licht in de ogen niet gunt omdat hij de hoefzweren maar niet wegkreeg en ik wel.)
Sinds Indy natuurlijk bekapt wordt, is er zoveel in haar hele gedrag en gangen veranderd, mijn collega met wie ik altijd op pad ben verwondert zich er nog steeds over. Ze zegt altijd dat Indy weer paard geworden is.
Monique

Michiel schreef op maandag 22 januari 2007, 13:05:


Oei Michiel, nu leek je toch eventjes boos te worden
Ik had bijna op de NIHG gedrukt
Nu even zonder er een grapje van te maken: ik bewonder je geduld en met mij veel zelfklussende en zelfprutsende en wat voor bijnaampjes er allemaal nog meer aan Natuurlijk Bekappers gegeven zijn in deze stemmingmakende namaak discussie. Dat weet ik zeker.
Piet

OK! Druk maar vast op de knop!

Van Cotthem Pia schreef op maandag 22 januari 2007, 13:20:


Het is inderdaad spannend. En ook niet bepaald een geschikt jaargetijde om in de wei te gaan slapen.

Zelf had ik de geboorte van mijn veulen niet willen missen (mei 2006). Vanaf de dag dat mijn merrie melk ging druppelen (over het algemeen gaan ze dan wel binnen de 48 uur bevallen), ben ik bij haar gebleven (dag en nacht). Toch heeft de bevalling toen nog een week op zich laten wachten.
De bevalling zette zich midden in de nacht in. En ik heb meteen de staleigenaren uit bed getrommeld. Mijn merrie had het vreselijk moeilijk en kreeg haar veulen er niet verder uit dan de voorvoetjes. Ze bleef maar rondjes lopen, persen en kreunen. We hebben een tijdje staan afwachten (wàt moeilijk was dat, mijn merrie had het zó zwaar) en ook meteen mijn DA gebeld. Al met al duurde het te lang en toen heeft de stalhoudster ingegrepen en het veulen gehaald (mijn merrie is staande bevallen). Toen de DA kwam, was het veulen gezond en wel ter wereld gekomen.

Ik betwijfel of alles wel goed was gegaan als wij er niet bij waren geweest. Dus ik was erg blij dat ik er bij was, zowel voor mijn merrie als het geboren zien worden van dit voor mij zo speciale paardje.

Natuurlijk gaat het vaker goed dan fout. En ik hoop met je mee dat je straks een gezond veulentje hebt! Voor mij was het ook de eerste (en laatste) keer en het is echt héél bijzonder!

groetjes, Petra
www.jovarna.tk
www.paardmenscoaching.tk

jose schreef op maandag 22 januari 2007, 12:50:


Is dat zo Jose ?
Ken jij die meiden ook ?
Michiel schrijft toch zelf ook duidelijk dat het geen voorstanders zijn van NB ?
Die zal ze toch onderhand beter kennen dan jij dat doet ?
Waarom blijf je hier over doorgaan dan ?

Waarom wordt er door deze meiden dan zo doorge.... om er een smiT bij de halen?
Nmm. zijn voorstanders van NB nou niet bepaald de mensen de een smid aanbevelen als er gecontroleerd moet worden.... de meeste weten wel waarom....


Als ik een reactie zie op pagina 2 ...van 16/4/2006 dan zegt dat mij veel over het sfeertje dat daar heerst.

Ik lees OOK daar dat Jur al op 18 maart 2006 rugpijn heeft (gehad)
Zou dan niet toch een geheel ander probleem de oorzaak van evt. foute beenstand , zwalken of zelfs door de achterhand zakken kunnen wezen ?

Op 19 maart 2006 schreef Michiel dat de ijzers voor er slechts 10 weken af waren.
Hij beschrijft ook dat er voorheen gesneden is in de zool en deze erg dun zijn.

Het is nu 22 januari 2007...... nog geen jaar voorbij.....
Er zijn mensen hier waarbij de paarden er langer over doen om fatsoenlijk , pijnloos en niet meer zo voorzichtig te lopen op elke ondergrond.
Nogmaals ...voorzichtig lopen hoeft niet te betekenen dat een paard ook pijn heeft!

Omdat we de geschiedenis van dit paard en deze voeten ook al niet geheel kennen lijkt het me wijs niet meteen een oordeel over , of de schuld aan , de bekapwijze of zelfs maar een denkwijze hoe dit aan te pakken van Michiel te hebben...

Nick

Met geweld kan je een hoop bereiken, met geduld, liefde en belonen
veel meer !

Piet schreef op maandag 22 januari 2007, 13:56:


Wat vreselijk jammer dat sommige mensen stemmingmaken en zorg over medemens en paard (en wbt mag je ook wel bemoeizucht invullen, is ook nog oke) niet van elkaar kunnen onderscheiden!

Nick Altena schreef op maandag 22 januari 2007, 14:02:


Wat denk je?

Wat denk je?


Wat hier op het forum continu en steeds geroepen is, vooral nav het Ivanhoe verhaal was: haal er regelmatig een prof. NB'er bij. In het geval van probleemhoeven: niet zelf doen maar alleen in strikte samenwerking van een prof. bekapper!

Michiel deed niets van dat alles!

Zou dat de reden kunnen zijn waarom mensen zich zorgen maken?

Persoonlijk vind ik het raar dat er van de kant van de 'officiele' cursusmensen hier niet een andere houding naar Michiel toe is! (wie weet achter de schermen, ik hoop het!).

Monique Meijer schreef op maandag 22 januari 2007, 13:51:

Ik lees met verbazing dit soort berichten! Zou haast denken dat ik in een liefdevol sprookjesachtig ideaal-vacuüm leef...! Buiten de realiteit in elk geval hier op het eind van deze doodlopende straat in een slaperig noordhollands dorpje, want deze taferelen maak ik nooit, nooit mee en ik kom toch behoorlijk veel onder de (paarden)mensen.

Hier bemoeit niemand zich met hoe mijn paarden lopen, dat ze in weer en wind buiten staan en hoe ze over het fietspad gaan. Niemand! Men groet mij vriendelijk en zwaait vanaf de trekker!
Mijn smid blijkt een nb-er avant la lettre, de manege-eigenaar in het dorp is een klassiek toegewijd man die wedstrijden en hulpteugels verafschuwt en mijn (Orun!-)instructrice adviseert bitloos om nét dat puntje op de i te zetten. Ben ik zo bevoorrecht of hebben anderen zo'n pech?

Christel Provaas schreef op maandag 22 januari 2007, 12:49:


Ik heb laatst voor de voedingscalculator uitgezocht wat er (niet) in zit. Ik weet het niet meer uit mijn hoofd, maar op de voedingscalculator kom je het wel tegen. Het waren nou net een paar mineralen die toch al niet zo heel veel in gras/hooi zitten, dus het ondergraaft een beetje de stelling gras/hooi+mineralenblok.

Groeten,
Frans

Ik wil hier toch ook nog een keer iets over kwijt.

De kritiek op NB is dat mensen na één dag cursus zelf aan de slag gaan met de hoeven van hun paard, en dat je in één dag geen prof of deskundige kunt worden.

Om deze kritiek iedere keer weer te weerleggen, wordt door mensen die aan NB doen telkens aangevoerd dat we na één dag nièt geheel zelfstandig aan de slag gaan, dat we wel degelijk onder begeleiding van een prof te werk gaan, dat er regelmatig een prof komt, en ook dat we al helemaal niet in ons uppie met probleemhoeven aan de slag gaan. En dat dit ook door de cursusleiders geadviseerd wordt.

Je wilt niet weten hoe vaak de NB-discussie op Bokt oplaait en hoe vaak het Ivanhoe-verhaal aan de orde komt. En hoe vaak “wij” telkens weer uitleggen “alleen bij gezonde hoeven”, “om te beginnen alleen onder begeleiding c.q. toeziend oog van een prof bekapper” etc etc.

Ik kan me herinneren dat in het begin dat Michiel Jur had, er diverse waarschuwingen en zorgen uitgesproken zijn hier op het forum. In al die tijd is er desondanks slechts één keer een prof NB-er bij Jur geweest, die ook alleen maar twee hoeven mocht doen.

Ik geloof ook wel dat Michiel het welzijn van Jur voor ogen houdt. Desondanks begrijp ik niet waarom hij niet vaker een bekapper laat komen en dat hij ervan overtuigd is dat hij het allemaal zelf wel kan en ziet.
Ookal dènk je dat je het goed doet, wat is er mis mee om het toch op z’n tijd eens te laten controleren door een prof, om samen te kijken en te overleggen?

Voor mij zal het in ieder geval lastig zijn om het voortaan voor NB “op te nemen”, met dit topic in mijn achterhoofd.

groetjes, Petra
www.jovarna.tk
www.paardmenscoaching.tk

Christel Provaas schreef op maandag 22 januari 2007, 14:12:


Ben jaloers op jou, Christel! Ik heb gewoon zo'n pech denk ik....
De meeste mensen bij ons in de buurt hebben de overtuiging dat een paard niets mag hebben, anders is het geen goeie. Naar de slacht dus of nog even een veulen d'r uit halen en dan de moeder slachten, want daar heb je toch niks aan, kost alleen maar geld.
Geloof het of niet, dit heeft mij een rare oude kerel met drie zwarte tanden voorgesteld. Ik hoefde maar te bellen, dan kwam hij er gelijk aan, hij had al meer paarden geslacht. Even de keel door, lekker mals vlees voor in de diepvries. Hij de helft, ik de helft. Ik kon ter compensatie ook wel een pony van hem krijgen, als m'n diepvries al vol was. Brrrr..... ik eet wel vlees, maar ik heb niet de behoefte mijn tanden in mijn eigen Indy te zetten. Andere buren vonden het niet eens zo'n gek idee, gezien die lekkere kont van Indy en die malse schoudertjes, daar zit heel wat aan.
Niet veel mensen begrijpen waarom ik zoveel tijd en moeite in Indy steek. Ik heb al vaak gehoord dat zij het al jaren eerder opgegeven hadden. Ik geef het pas op als Indy aangeeft dat het nu echt genoeg geweest is.
Monique