eddy DRUPPEL schreef op zondag 4 februari 2007, 9:25:


Naja, kijk, je weet natuurlijk maar nooit of er ineens iets uit die vuilisbak gesprongen komt he.

En wat ook altijd wel een beetje spannend blijft zijn de schapen.
Hier zijn een paar stukken op de berg waar de schapen loslopen in een wandelgebied. Tis toch voor de paarden altijd weer even snorken en kijken of ze er zijn. Maar wat helemáál eng is , is wanneer zeer niet zijn, want dan hadden ze ze verwacht en zijn ze er opeens niet.

Pien

Nils Vellinga schreef :


Ik vind schapengaas weer eng.
Daar kan en paard toch zo in vast geraken met een been ?
Als ze dan terugtrekken heb je een fikse snijwond in de kootholte, helaas ook al eens gezien. Wij hebben dat in een stukje onderweide omdat de buurman er schapen naast heeft lopen, onze veulens wil ik daar niet laten grazen.

In de paddocks hebben wij alles houten omheiningen en ik ben er wel blij mee, want Mazir is al een paar keer van schrik dwars dóór het hek gesprongen, hij had niks, maar Jack kon weer met hamer en spijkers aan de slag. Beter zo dan een gewond paard. Moet er niet aan denken als dat prikkeldraad of een vaste omheining was geweest....

Groet, Pien

Hallo,
Na 4 jaar proberen proberen, is het genoeg geweest.
Ik heb 6 paarden allemaal blootvoets, zelden eens een klein probleem.

Maar met de Darco lukt het niet. Heeft van 6 maand tot zijn 14 jaar op ijzers gestaan, nooit problemen gehad. Nu sukkel ik 4 jaar om hem bloodvoets te laten lopen. Ik heb ALLES geprobeerd en het lukt niet. Af en toe een beetje hoop maar al gauw terug veel minder.

Nu is hij 18 jaar wil ik er toch nog eens wat plezier mee hebben, en hem vooral zien lopen zonder pijn.

Wat zijn jullie ervaringen? Ik dacht aan kunstofbelag laten oplijmen.
Maar ben wat bang omdat de straal gedeeltelijk verdoken zit.
En dan kan hij hier de andere paarden toch minder verwonden als hij trapt.

Bestaal er geen "natuurlijke" manier van ijzer opleggen? Ik denk dit ooit ergens gelezen te hebben.

Alle tips zijn welkom.

Hartelijk dank alvast.

Met vriendelijke groeten,
Vero Maes.

maes vero schreef op zondag 4 februari 2007, 9:44:


Dag Vero, leuk je hier te zien. Ik heb verscheidene Parelli demo's van je gezien. Knap werk!
Tja, over het algemeen is het zo dat zodra er een ijzer onder een voet geslagen wordt de kwaliteit van de innerlijke voet achteruit gaat.
Hoe jonger dat gebeurt hoe erger. 6 maanden is dan natuurlijk eigenlijk pure mishandeling.
Ik beschuldig je niet, we kunnen elkaar pas iets verwijten als ze er ook kennis van hebben en 18 jaar geleden wisten we niet dat ijzers ZO slecht waren. De verantwoordelijkheid hiervoor ligt bij de toenmalige smid.

De voeten van jouw paard zijn dus eigenlijk op een half jaar gestopt met ontwikkelen, terwijl er juist steeds meer van verwacht werd.
Nu zijn de ijzers er vier jaar geleden afgehaald, ik vind het dan helaas logisch dat er problemen blijven.
In feite is je paard een invalide.
Wat zou je kunnen doen......
Loopt hij ook slecht in de wei?
Als dat niet zo is....Hoefschoenen voor harder terrein?
Misschien nog eens een ultieme poging wagen door een stukje terrein af te zetten en hier rond grind (keitjes, kiezel) van 1 tot 1,5 cm groot in een laag van 10 cm dik te storten en hem hier elke dag een paar minuten langer in te laten staan?
Ook kunststofbeslag, wordt onder genageld. Vaak nog met zwaardere nagels dan gewone ijzers. Is dus geen oplossing.
Maar misschien heb je in eerste instantie iets aan mijn suggesties?

Piet

Het allerergste wat wij kunnen tegenkomen zijn varkens, vooral wanneer die rondrennen en knorren en schreeuwen. En varkens kunnen héél snel rennen! Onze paarden hebben een half jaar op een wei tegenover varkens gestaan. Apache bleef het vreselijk vinden.

En wanneer de schapen allemaal samen onze kant opkijken wanneer we voorbij komen, dat is ook heel vies maar nog te doen.

Gisteren zat Apache opeens op zijn knieën toen er een Dobberman uit het niets tevoorschijn sprong ZONDER te blaffen. Dat was een echte enge hond!

En toen kwamen we nog een lege buggy tegen die daar op zijn eentje aan het ven stond.
In een grote cirkel eromheen, ogen op steeltjes.

't Was gisteren wel een dag vol emoties.

Groeten,

Marianne