marianne laenen schreef op zondag 4 februari 2007, 10:23:
>
>>
>> En wat ook altijd wel een beetje spannend blijft zijn de
>
> Groeten,
>
> Marianne
Ow, wat vreselijk voor jullie
Hier heeft ook een hele tijd een lege buggy helemaal aan het eind naast het gallopeerpad gelegen, (waar laten al die mensen hun kinderen toch?)
Was altijd een mooie rem voor BD als we knoerhard aangegallopeerd kwamen want dat wist ik dat we tenminste aan het eind van het pad tot stilstand kwamen (hoefde ik niet veel voor te doen) dus zoiets engigs heeft ook wel zijn voordelen, maar dan moest ik wel altijd nog even voorbereid zijn op die jump naar links....
Wij wonen tussen de varkensboerderijen en één pad bij de buren blijft ook eng, zélfs op de terugweg als ze 100 meter van huis zijn.
Op de heenweg ga ik de confrontatie niet eens meer aan en stap ik consequent pas na de boerderij op.
Ik weet niet wat dat is, het heeft ook met de geur van de dood te maken, de varkens schreeuwen altijd heel erg, de sfeer daar klopt voor geen meter en ik denk dat de paarden dat aanvoelen. Je wilt niet weten hoe die varkens tekeer gaan af en toe, vooral als het voedertijd is.
De paarden zijn wel aan de geluiden gewend intussen, maar het blijft een geluid dat je door merg en been gaat. Diezelfde buren voeren de dode biggen aan hun honden, zier er erg bloeddorstig uit, daar ga ik ook wel voor op de loop, laat staan een paard....
Zo, de warme chocomelk, thee en lekkers staan klaar, ik ga maar eens aan het werk.
Fijne zondag allemaal, Pien
Warboel
